Uit de nieuwsbrief van  YAD L’AMI, vrienden van IsraelCNN

De vijand verdraait altijd alles
De strijdkreet ‘Van de rivier tot de zee, Palestina zal vrij zijn’ horen we in het Midden-Oosten, Europa, de VS en via de hele media. Maar weet je waar deze zin eigenlijk vandaan komt? Gods Woord – Gods belofte – Het land Israël.
• Jozua 1:2-5 “Van de rivier tot de zee”, het staat allemaal in de Bijbel, interessant!”
De HERE zei tegen Jozua: “Mijn dienaar Mozes is gestorven. Nu dan, sta op, steek deze Jordaan over, u en heel dit volk (Israël) naar het land dat IK aan hen, de Israëlieten, ga geven. Elke plaats, die uw voetzool betreedt, heb IK u gegeven, overeenkomstig wat IK tot Mozes gesproken heb. Van de woestijn en deze Libanon af tot aan de grote rivier, de rivier de Eufraat, heel het land van de Hethieten, en tot de Grote Zee, waar de zon ondergaat, zal uw (Israël) gebied zijn.” (Dat is nog wel een beetje groter dan het Israël van nu)

Hieronde een greep uit het vele nieuws.

Alle hoop uit handen geslagen. Ik noem hem even Danny, een man uit een van de kibboetsen naast Gaza. Enkele maanden geleden vertelde hij mij, dat hij al jaren bezig was om relatie te leggen met mensen uit Gaza. Dat hij werkplekken wilde creëren en cursussen organiseren voor de jongeren, die geen doel en hoop meer hadden in Gaza. Meer dan 60% waren jongeren tussen de 25 en 30 jaar. Het gebeurde alles in geheim. Geweldig mooi verhaal, zijn hart ging uit naar deze jongeren om hen hoop te geven. En nu? Alle hoop uit handen geslagen.

Iemand uit een andere Kibboets vertelt: ”Het is niet te geloven, deze plaats, die eens de tuin van Eden was, is nu zo ontheiligd. We waren blij, dat arbeiders uit Gaza met werkvergunningen naar Israël kwamen om banen te hebben en Israëliërs te ontmoeten, om te zien, dat we niet allemaal ‘die duivels’ zijn, wat hen geleerd wordt. We geloofden echt dat de dingen aan het veranderen waren. Dat Hamas misschien van een terroristische groepering, volwassen is geworden en eindelijk verantwoordelijkheid neemt voor hun volk en zich zorgen maakt over hun welzijn. Maar dat concept ontplofte echt in ons gezicht. ‘Ik kan je niet vertellen of een van die arbeiders een spion was,’ zei hij. “We kunnen aannemen dat dat waarschijnlijk wel zo is, omdat ze over alle inlichtingen beschikten. Ze kwamen hier met kaarten. Ze wisten precies waar iedereen was.”

Een familie, die een Palestijnse werknemer uit Gaza had ingehuurd, bevindt zich nu zelf als gijzelaar in Gaza.

Er waren veel kibboetsfamilies die Palestijnse arbeiders uit Gaza hebben geholpen en een goede band gekregen hadden met verschillende Arabische mensen. Een vader van een van mijn vrienden was er ook zo eentje. Hij nam hem zelfs in huis, sliep daar in huis en zond zelfs, een maand voor de oorlog begon, nog geld naar hem. En nu? Niets meer van hem gehoord. Niet 1 telefoontje met de vraag: ‘leven jullie nog?’ Hoorde hij bij de spionnen?

Vivian (74 j.) was een Israëlische vredesactivist en leider van Women Waging Peace.
Ze heeft jarenlang inwoners van Gaza, die medische zorg nodig hadden, naar Israëlische ziekenhuizen gebracht. Ze kwamen op 7 oktober langs en bedankten haar op hun manier: met een bloedbad!

Veel kibboetsbewoners hebben een overweldigend gevoel van ‘teleurstelling’.
“Deze mensen – geen mensen, terroristen – kwamen om ons te vermoorden, alleen maar omdat we Joods zijn. Er is geen andere reden. Ze werkten hier, ze woonden hier. “Wij hadden veel vertrouwen in hen. Maar nadat we ze [in Gaza] op straat hebben feest zien vieren, verloren we compleet het vertrouwen in hen.”
Dit is ernstig voor heel het land, Israëliër en Arabier. Hoe gaan we verder met elkaar om?

Sinds Israël op 7 oktober door Hamas werd aangevallen, hebben ruim 250.000 Israëli’s hun huizen moeten verlaten en moeten vluchten met vaak alleen de kleren, die ze aan hadden. Meer dan 60.000 mensen, die woonden in de gemeenschappen die grenzen aan Gaza, ervoeren trauma en vernietiging. Ik ken geen mens die geen psychologische hulp krijgt. Al deze mensen hebben geen thuis meer en wonen nu alleen in een kamertje, in een van de hotels in Israël, soms op de 20ste verdieping.

Alle mensen die wij door de jaren heen, in totaal 14 dorpen en kibboetsen, hebben leren kennen en waar we verschillende projecten hadden, zoeken we op en bekijken ter plekke wat de noden zijn. Eerst voor hen zelf en dan voor de mensen uit de projecten, de kinderen en de jeugd. Iedereen heeft ontroerende verhalen. De meeste aanvragen komen om de jeugd te helpen.

Heel erg bedankt en we hopen dat er andere dagen komen. Zo kreeg ik een bedankje van Mirav, de moeder van Bar: ”Mijn zoon Bar heeft vandaag een Sony Playstation cadeau gekregen. Ik wil je hartelijk bedanken, je hebt mijn zoon heel blij gemaakt.
Bedankt voor alles wat jullie doen.” (Mirav haar man en 2 andere familieleden zijn op die ochtend vermoord)
Een tragisch verhaal. De oma van Bar is op 7 oktober vermoord, zijn opa is in de benen geschoten, zijn tante is vermoord en zijn papa, die aan het fietsen was, is onderweg naar huis vermoord en kwam nooit weer terug. Deze jongen van 16 jaar is zo getraumatiseerd, dat hij zich helemaal af ging sluiten voor anderen. Wilde niemand meer zien, zelfs zijn vrienden niet. We hopen dat via het spel hij zijn vrienden weer toelaat.

Jullie omhelzing heeft mijn dag gemaakt. We bezochten Avi, de hondentherapeut, die rond de 100 mensen kende uit de dorpen (vanwege zijn werk), die vermoord zijn. Hij vertelde zijn verhaal en hoe hij zijn vrouw en 5 kinderen moest beschermen. Toen nog geen wapen in zijn bezit, maar met messen en hamers stond hij in de schuilkelder de terroristen op te wachten. Binnenkort zal hij ook een wapen dragen, daar is hij van overtuigd. Al zijn honden zijn op andere plaatsen onder gebracht. Dus geen werk en hij zit met zijn gezin op een kamer in een Hotel in Tel Aviv. De kinderen gaan weer naar school en zijn vrouw helpt met de honderden getraumatiseerde mensen.

Vrijwilligerswerk. Ik krijg vaak aanvragen of wij vrijwilligers kunnen gebruiken. Yad L’ Ami niet, maar ik kan jullie een lijst sturen waar hulp nodig is, of een telefoonnummer. Ik wil jullie op weg helpen maar veel meer kan ik niet doen, onze taak is al zo uitgebreid. Wel heb ik een unit waar mensen kunnen verblijven voor een lage prijs, maar ook dan heb je misschien een auto nodig. Zoals deze week 2 vrienden uit Nederland komen, vrijwilligerswerk gaan doen in het zuiden, maar een auto tot hun beschikking hebben. E-mail mij op: yadlami@bezeqint.net

Donderdag 7 december steken we de eerste kaars aan voor het lichtfeest Chanoeka. Oorlog of verdriet of wat er ook gebeurt: “De feesten moeten gevierd worden. Misschien kunnen we met Israël donderdag de eerste kaars aansteken en een gebed uitspreken voor Israel en natuurlijk alles wat God op jullie hart legt, tot de 8ste dag.”

We zijn zo bemoedigd voor alle giften! Dank U Vader en dank u/jullie lieve vrienden! Met een hartelijke groet en zegen.
Ria Doekes