(Inhuldigingsfoto van het Israëlische overheids-persbureau, 21 juni 2021.)

Nederlands + English

De huidige regering van Israël is de meest inclusieve ooit, met ministers als: een vrouw van Arabische afkomst, iemand uit de LGBTQ-gemeenschap, een Arabische moslim, een persoon met een lichamelijke beperking, iemand uit de Druzen-gemeenschap en een zwarte Ethiopische immigrant.

Bron: Likoed Nederland

In een gisteren verschenen rapport beschuldigt Amnesty Israël van Apartheid.

Dat is totale onzin, zoals iedereen weet die Israël ooit bezocht heeft: Arabieren en Joden worden helemaal niet van elkaar gescheiden in het dagelijks leven. Arabische inwoners hebben dezelfde rechten als Joden.

In de regering van Israël zit momenteel nota bene een Arabische moslimfundamentalistische partij. Dat is wel een heel vreemde Apartheid.

Het omgekeerde is waar. Israël is uniek in die regio als democratische rechtsstaat. Er is geen land in de wijde omgeving waar minderheden zoveel rechten hebben – zowel wettelijk als in de praktijk. Dit geldt voor de religieuze en etnische minderheden, maar ook voor vrouwen en voor LHBTIQ+-ers.

Zelfs de partijleider van die islamitische regeringspartij accepteert – in tegenstelling tot Amnesty – dat Israël daarbij de staat is van het Joodse volk:

“Het was de beslissing van het Joodse volk om een Joodse staat te stichten. De vraag is niet ‘wat is de identiteit van de staat?’ Zo is de staat ontstaan en zo zal het blijven”.
Maar hoe zit dat elders in de regio? Vergelijk de rechten van de grote Arabische minderheid in Israël met bijvoorbeeld:

de Berbers in Marokko,
de Koerden in Turkije,
etnische minderheden, vrouwen en homoseksuelen in Iran,
christenen in Egypte,
Palestijnen in Libanon,

Om dan de Joodse staat daar als enige een apartheidsstaat te noemen is volstrekt over the top en in strijd met alle logica.

De beschuldiging is vals en is op zichzelf racistisch.
Dat stelt de internationale definitie voor antisemitisme, die aangenomen is door meer dan dertig landen, ook door de Tweede Kamer, de Nederlandse regering en het Europese Parlement. Als antisemitisch geldt daarin o.a.:

“Het ontkennen van het recht op zelfbeschikking van het Joodse volk, bijvoorbeeld door te stellen dat het bestaan van de staat Israël op racisme is gebaseerd.”
De Apartheid-beschuldiging staat daarom expliciet benoemd als voorbeeld van antisemitisme in het vorig jaar gepubliceerde Handboek van de Europese Unie om antisemitisme te herkennen.

Het is oude haat in een nieuw jasje.
De bekende beschuldigingen die de nazi’s aan de Joden maakten, worden gerecycled.
Nu zijn het de Israëlische Joden die andere volkeren zouden willen domineren, die wreed zouden zijn, die niet-Joden zouden willen vermoorden, afgeschilderd als profiteurs enzovoort.

Het is jammer dat de Nederlandse media deze antisemitische aantijgingen klakkeloos overschrijven en niet van de context voorzien die de algemeen aanvaarde internationale definitie tegen antisemitisme en het EU Handboek geven.
De Wall Street Journal signaleert de beweringen van Amnesty wel als kwalijke laster in een redactioneel commentaar:

“Hamas, Hezbollah en Iran willen Israël …. vernietigen.
Maar wie had gedacht dat ze Amnesty International als bondgenoot zouden krijgen?”
Het is daarmee strijdig met de Code voor de Journalistiek: “De journalist zal zich bewust zijn van het gevaar van door media verspreide discriminatie, en zal al het mogelijke doen om discriminatie te voorkomen, gebaseerd op, o.a., ras, sex, sexuele geaardheid, taal, godsdienst …..”

Het antisemitisme in de wereld en in Nederland is al erg genoeg.

 

ENGLISH


(Inauguration photo from the Israeli government news agency, June 21, 2021.)

Israel’s current government is the most inclusive ever, with ministers including: a woman of Arab descent, someone from the LGBTQ community, an Arab Muslim, a person with a physical disability, someone from the Druze community and a black Ethiopian immigrant.

Source: Likoed Netherland

In a report published yesterday, Amnesty accuses Israel of Apartheid.

This is total nonsense, as anyone who has ever visited Israel knows: Arabs and Jews are not separated at all in daily life. Arab residents have the same rights as Jews.
Israel’s government currently includes, by the way, an Arab Muslim fundamentalist party. That is some very strange Apartheid.

The reverse is true. Israel is unique in that region as a democratic constitutional state. There is no country in the wider region where minorities have so many rights – both legal and practical. This is true for religious and ethnic minorities, but also for women and for LGBTQ+ people.

Even the party leader of that Islamic ruling party accepts – contrary to Amnesty – that Israel is the state of the Jewish people in this regard:

“It was the decision of the Jewish people to establish a Jewish state. The question is not ‘what is the identity of the state?’ That is how the state came into being and that is how it will remain”.
But what about elsewhere in the region? Compare the rights of the large Arab minority in Israel with, for example:

the Berbers in Morocco,
the Kurds in Turkey,
ethnic minorities, women and homosexuals in Iran,
Christians in Egypt,
Palestinians in Lebanon,

To then be the only one there to call the Jewish state an apartheid state is completely over the top and contrary to all logic.

The accusation is false and is in itself racist.
This is according to the international definition of anti-Semitism, which has been adopted by more than 30 countries, including the Dutch parliament, the Dutch government and the European Parliament. As anti-Semitic therein is considered, among other things:

“The denial of the right to self-determination of the Jewish people, for example by stating that the existence of the State of Israel is based on racism.”
The Apartheid accusation is therefore explicitly named as an example of anti-Semitism in the European Union’s Handbook for Recognizing Anti-Semitism published last year.

It is old hatred in a new guise.
The familiar accusations the Nazis made against the Jews are recycled.
Now it is the Israeli Jews who would like to dominate other peoples, who would be cruel, who would like to murder non-Jews, depicted as profiteers and so on.

It is unfortunate that the Dutch media blindly copy these anti-Semitic allegations and do not provide them with the context provided by the generally accepted international definition against anti-Semitism and the EU Handbook.
The Wall Street Journal does signal Amnesty’s allegations as bad slander in an editorial comment:

“Hamas, Hezbollah and Iran want to destroy Israel …..
But who would have thought they would have Amnesty International as an ally?”
In doing so, it violates the Journalism Code: “Journalists will be aware of the danger of discrimination spread by media, and will do everything possible to prevent discrimination based on, among other things, race, sex, sexual orientation, language, religion …..”

Anti-Semitism in the world and in the Netherlands is bad enough