Beste lezer,
Het kan niet anders of deze nieuwsbrief gaat over de oorlog in Israël. Een onderwerp dat ik wil mijden want ik schrijf zelden over het buitenland. Ik heb niet over de oorlog in Irak, in Afghanistan of Syrië geschreven. Wél over de vluchtelingen, wél over ons gedrag. Ik heb nooit geschreven over Libanon, Iran of de ellende in de Palestijnse gebieden. Laat staan over Oekraïne. Om één enkele reden: ik ben zó godvergeten dankbaar dat ik hier geboren ben. Ik moet er niet aan denken om in Israël geboren te zijn, of nog erger in Gaza. Ik moet er niet aan denken om niet te weten hoe het is om in vrede te leven. Om elke dag wakker te worden in oorlog. Ik gun het iedereen, je hebt geen idee wat vrijheid is, totdat je het niet meer hebt. Palestijnen willen net zo lief wakker worden zonder bommen en granaten als Israëli. Wie nu zegt dat de Palestijnen vuren en Israëli ‘alleen maar’ reageren, weet wel beter maar kiest ervoor om dom te doen.
Oorlog is beeldvorming, oorlog is politiek. En wie het beste verhaal de wereld indendert, het beste narratief en de meest schokkende plaatjes, wint de gunst van de kijker. Israëli kunnen dat net zo goed als Amerikanen, communicatie is een vak; zoals oorlog dat ook is. En tot dusver zijn we kijkers. Maar de oorlog in Israël heeft alle potentie om uit te groeien tot een wereldwijde oorlog. De meeste moslims worden door moslims onderdrukt en vermoord, de godsdienstoorlog binnen de islam is groter dan welke oorlog ook. Helaas hebben we die godsdienstoorlog naar Europa geïmporteerd en gevoed: islamitische scholen, moskeeën en gelovigen, in de jaren zestig hadden we die niet. Inmiddels stikt het ervan, is het messentrekken en geweld onder ‘jongeren’ aan de orde van de dag. En ondanks dat we allang weten dat ze op die instituten geen vrede prediken maar haat en onderdrukking, laten we mensen die dit geloof aanhangen, met duizenden tegelijk binnen. Erger nog: we laten ze hun goddelijke gang gaan op hun instituten, die we nog financieren ook. Dan moet je niet vreemd opkijken dat er geen Israëlische vlaggen worden opgehangen op stadhuizen: Nederland heeft de mankracht allang niet meer om het geweld op eigen bodem aan te kunnen. Ze winnen; allang.
Hoezo zou je daar verbaasd over zijn, als heel Nederland weet dat nog geen drie jaar geleden een islamitische jonge vrouw op een anti-Israël demonstratie gefotografeerd werd met hakenkruizen?
Hoezo zou je daar verbaasd over zijn, als je weet dat Hakenkruis-Kauthar inmiddels al jaren kamerlid voor GroenLinks is? En nog jaren zakken zal vullen? Kauthar, poster girl voor de Palestijnse zaak, en de Kautharachtigen zijn winning. Je kunt ook vóór het bestaansrecht en levensvrijheid van de Palestijnen zijn, zonder de Israëli meteen dood te wensen.
Waarmee ik niets af doe aan het drama waarin Palestijnen leven. Tachtig jaar lang Palestijnen treiteren, is gedoemd om verkeerd af te lopen, hoe je het ook wendt of keert. En door het continu kanten kiezen, loopt het ook voor ons verkeerd af. Als wij in vrede willen leven, als wij wakker willen worden met een dak boven ons hoofd waar de regen op valt in plaats van bommen en granaten, waarom is het dan raar als anderen dat ook willen? En waarom is het in de afgelopen tachtig jaar niet gelukt om dat te bewerkstelligen?
Het is waanzin dat hún oorlog in ónze straten wordt uitgevochten, dat hún vlaggen niet op ónze stadhuizen kunnen wapperen, dat hier Joodse scholen dicht moeten omdat er een jihad-dag wordt uitgeroepen.
Het is waanzin dat je hier blij bent dat dáár mensen vermoord worden – aan welke kant dat ook is. En het is nog idioter dat we als Europa niet zeggen: het is klaar met moslims importeren. We kunnen het niet aan. Kijk naar Londen, kijk naar Parijs, het wachten is op Berlijn en Amsterdam. En dan dat laffe gedrag op het Rotterdamse stadhuis, met burgemeester Aboutaleb voorop. We vieren het Eurovisiesongfestival in Rotterdam maar laten geen Israëlische vlag toe in de top van het stadhuis. Het is waanzin, zoals het ook waanzin is dat de islamitische aanvoerders van Excelsior en Feyenoord geen One-love armband dragen. De naastenliefde houdt op bij alles wat de islam afkeurt, simpel weg samen te vatten met ‘vrijheid’.
En de Rotterdamse raadsleven van SP, PvdA, GroenLinks, D66, 50Plus en Volt rennen weg als er tegen Jodenhaat gestemd moet worden. Zo’n motie is al idioot maar het kan dus nog idioter.
De mensen die ons dienen te beschermen, lopen weg. Onthoud dat, als je op 22 november gaat stemmen. En er is maar één manier om onze vrijheid te behouden: door niet alleen de Israëli een eigen land te gunnen, maar ook de Palestijnen.
Met de groeten van,
Ebru Umar
Over Ebru Umar. Er zijn weinig vrouwen in Nederland die zoveel emotie oproepen als columnist Ebru Umar. Positief of negatief – je houdt van haar of je haat haar, er lijkt geen middenweg te zijn. Voor NieuwRechts.nl schrijft de winnaar van de Pim Fortuynprijs een kritische blik op het belangrijkste nieuws. Met vlijmscherpe analyses, zonder een blad voor haar mond te nemen. Iedere week vers in je inbox.
Wel de palestijnen hebben alles aan zich zelf te danken iedereen houd zich aan de onterechte grensen van de criminelen v.n eindelijk moet men Palestina van de THORA of het OUDETESTAMENT eerbiedigen de terroristen en dat zijn de bewoners van gaza en westbank. Het gaat tijd worden dat de wapen leveransiers de vn hun taak gingen doen en 1 einde maken aan hun geld stroom training van de moslims en men als men echt onpartijdig was 7 oktober moeten vermijden en de gijzelaars bevrijden en eindelijk het echte ISRAEL uit roepen die van de THORA EBRU begaat de zelfde fout als al de domme ja knikkers die de vn als eerlijke volksbond zien in plaats van hun zeer criminele handels wijze!