De graven gaan open op de dag des oordeels; Christus, apostelen en vrouwelijke heiligen kijken toe. Gravure naar M. Heemskerck, 1564. Bijbel. N.T. Openbaring; Matteüs 24. De rijen zijn verdeeld in links en rechts, geredden en verdoemden. Aan de rechterkant duwen duivels de weerbarstige massa in het gelid. In het midden komen hybriden van skelet en mens uit de grond tevoorschijn. Rond Christus, de grote figuur in de voorste cirkel van de hemel, staan de apostelen (met hun symbolische attributen) opgesteld, terwijl rechts enkele vrouwelijke figuren van het christendom staan: Catharina van Alexandrië met haar wiel, Maria Magdalena met haar zalfpot, de Maagd. Aan deze kant van Christus houdt een cherubijn een riet vast; aan de kant van de apostelen houdt er een een zwaard vast. Gemaakt in 1564. Dag des Oordeels. Christendom. Engelen. Zwaarden. Trompet. Begrafenis. Apostelen. Dood. Sloten en sleutels. Skelet. Menselijk lichaam. Hemel. Vrouwen in het Christendom. Demonologie. Discipline. Menigten. Christelijke heiligen. Wederopstanding. Reanimatie. Jezus Christus. Catharina van Alexandrië, heilige. Maria Magdalena, heilige. Heilige Maagd Maria. Petrus, de apostel, heilige. Medewerkers: Martin van Heemskerk (1498-1574). Werk ID: tcdmz3ne.
Een van de gebeden die tijdens de Rosj Hasjana-dienst wordt uitgesproken, gaat over wat ons het komende jaar te wachten staat.
Bron: IsraelBehindNews – Michael Kuttner
In deze tijd van het jaar worden we eraan herinnerd dat ons leven vluchtig en kwetsbaar is.
Vaak wordt het extra gebed over het hoofd gezien, waarin staat dat naties ook een dag des oordeels tegemoet gaan. Dit jaar in het bijzonder heeft het een extra betekenis gekregen, omdat we getuige zijn van de naties van de wereld die betekenisloze platitudes uitkramen terwijl ze openlijk en heimelijk plannen smeden om het kwaad te sussen en Israël te veroordelen.
Terwijl ze op flauwe wijze hun afschuw uiten over de Jodenhaat, weigeren ze te erkennen dat hun eigen hypocrisie ten aanzien van Israël de reden is dat dit virus is losgelaten.
Op dezelfde manier is het huilen van krokodillentranen en doen alsof je de pogroms van Hamas op 7 oktober verafschuwt, terwijl je tegelijkertijd Israël de middelen ontzegt om zichzelf te verdedigen en wraak te nemen, het toppunt van hypocrisie. Het schouwspel van leiders van democratische landen die eisen dat Israël het vuren staakt en de-escaleert, zodat de terroristen zich kunnen hergroeperen en herbewapenen, is walgelijk. Wanneer dit gepaard gaat met vrome uitspraken van vermeende sympathie voor degenen die door deze zelfde terroristen zijn afgeslacht, zijn de dubbele standaarden overduidelijk.
Joodse gemeenschapsleiders zouden deze kluchtige daden nooit mogen negeren of minimaliseren. In plaats daarvan zouden ze luid en luidruchtig moeten zijn in hun veroordeling en ontmaskering van wat een woeste woke van politieke correctheid en grove vleierij aan electorale sectionele belangen is geworden.
Verder moeten er wat doordringende vragen aan politici worden gesteld. Het zou viraal moeten gaan op sociale media als de algemene media weigeren hun antwoorden, indien aanwezig, te publiceren.
Hebben de ministers van Buitenlandse Zaken van Australië en Nieuw-Zeeland bijvoorbeeld tijdens hun pelgrimstocht naar de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties aan president Abbas gevraagd waaraan hij zijn internationale hulp besteedt?
Hebben ze een verklaring geëist voor de vraag waarom de ‘vredelievende’ Palestijnse Autoriteit nog steeds toelagen en pensioenen betaalt aan moordenaars en hun families?
Hebben ze hem aangesproken op zijn ontkenning van een Joodse historische band met Jeruzalem en waarom hij blijft ontkennen dat de Tempel ooit heeft bestaan?
Hoe zit het met de veroordelingen van zijn leugens en laster waarin hij Joden beschuldigt van het ontheiligen van de Tempelberg en van het verontreinigen van de moskee die op de plek van de tempels is gebouwd?
Hebben Wong en Peters aan Abbas gevraagd waarom hij Hamas wil omarmen en waarom hij Hezbollah en andere terreurgroepen toejuicht?
Hebben de Australische en Nieuw-Zeelandse ministers van Buitenlandse Zaken en hun respectievelijke premiers de moeite genomen om echt uit te zoeken wat UNRWA en haar terreurmedewerkers al die jaren hebben uitgespookt? Gaan ze liever miljoenen belastinggeld in de bodemloze put van een corrupte VN-organisatie gooien die eeuwige vluchtelingenstatus bestendigt en terreurgroepen in staat stelt tunnels te bouwen? Verdient het feit dat UNRWA-scholen haat en opruiing tegen Joden en Israëliërs onderwijzen niet een vorm van verantwoording?
Was het feit dat de zogenaamde vredelievende PA een campagne is begonnen om Israël zwart te maken en te delegitimeren en het land uit de VN te laten zetten, niet voldoende om haar ware agenda te onthullen?
We kunnen garanderen dat geen van deze vragen is gesteld. In plaats daarvan hadden we het schandelijke schouwspel van een Australische onthouding en een Nieuw-Zeelandse stemming met meer dan 140 moreel verdorven landen om Israël te veroordelen tijdens de recente lynchsessie van de Algemene Vergadering van de VN. Als je ze hoort pleiten voor een democratisch Palestina dat in vrede en tolerantie naast Israël leeft, is dat net zoiets als geloven dat een tandenfee goedgelovige kinderen beloont met een munt onder hun kussen, als zij hun melktandjes verliezen.
Ik heb Australië en Nieuw-Zeeland specifiek genoemd omdat deze twee landen ooit samen met de enige Joodse soevereine staat vochten tegen degenen die van plan waren om hen uit te roeien. Nu hebben ze hun lot in de handen geworpen van de ontkenners, de verzoeners en de faciliteerders van een herhaling van Jodenhaat die we sinds de dagen van de Shoah niet meer hebben gezien.
De morele diepten waarin de leidende democratieën van de wereld zijn gezonken, worden duidelijk geïllustreerd door de dagelijkse aanklachten die uit Washington, Londen, Parijs en Brussel komen. Ze zingen allemaal uit hetzelfde liedboek met woorden die in de jaren 30 geschreven hadden kunnen zijn toen deze landen weigerden om met de nazi-overheersers in Berlijn af te rekenen.
Oostenrijk werd toen aan het Derde Rijk overgelaten en Tsjechoslowakije werd verkocht aan de overkant van de rivier in ruil voor een waardeloos stuk papier. Polen kreeg cynische “garanties” van het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk. Geen van beide landen had de intentie om de garanties na te komen toen de onvermijdelijke Duitse invasie plaatsvond.
Het is van vitaal belang om deze historische feiten te onthouden, want nu de woordvoerders van vandaag dezelfde onzin uitkramen, zouden de lessen duidelijk moeten zijn. Omdat geschiedenis niet langer serieus wordt onderwezen en de huidige generatie hopeloos onwetend is over wat er in het verleden is gebeurd, staan we voor een situatie waarin de geest niet alleen leeg is, maar ook ongevoelig voor welke realiteit dan ook.
De verbazingwekkende vermaning van president Macron dat “er haat verspreid wordt door de voortdurende strijd van Israël” is een klassiek voorbeeld van Gallische godspe. Volgens zijn verdraaide logica zal de haat tegen Israël en Joden verdwijnen zodra de terroristen de kans krijgen om zich te hergroeperen en te herstellen. De Fransen hebben natuurlijk een bepaald lafhartige geschiedenis als het gaat om overgave in het aangezicht van terreur en Jodenhaat. De bewering van de Franse minister van Buitenlandse Zaken dat het ontzeggen van wapens aan Israël de veiligheid vergroot, moet een hoofdprijs krijgen voor leugenachtigheid.
Een vriend van mij vatte hun beleid samen als een beleid van broederschap, gelijkheid, vrijheid en hypocrisie.
De EU spreekt zich steeds strenger uit tegen Israël, maar is zich er niet van bewust dat haar jihadistische burgers juichen om de gebeurtenissen van 7 oktober.
In Londen en andere Britse steden vinden regelmatig grote pro-terreurdemonstraties plaats, waardoor delen van de hoofdstad verboden terrein zijn voor Joden en aanhangers van Israël.
Soortgelijke uitingen van steun voor de jihad zijn te zien in Australië, waar de regering de groeiende haat eerder probeert te sussen dan te veroordelen.
In plaats van ondubbelzinnige steun van de Amerikaanse regering, is er een duidelijke geur van onwetendheid van de leiders en meer dan een zweem van kwalijke kwaadaardigheid.
Wat moeten we denken van hun laatste uitspraken?
Ambtenaren haasten zich om dekking te zoeken en wassen in paniek hun handen in onschuld als er maar enigszins sprake van is dat de VS Israël helpt in zijn oorlog tegen terreur. Sterker nog, ze geven trots toe dat ze geen inlichtingen verstrekken die Israël in Libanon kunnen helpen.
Een spectaculaire demonstratie van disfunctionele ontkoppeling was Bidens laatste “don’t”-waarschuwing. In plaats van duidelijk Israëls plannen te steunen om Irans kwaadaardige agenda te laten ontsporen, waarschuwde hij Israël om geen nucleaire plaatsen en oliefaciliteiten aan te vallen.
Wanneer is een omkoping geen omkoping, maar een zielige poging tot sussende woorden?
Kijk niet verder dan Bidens belofte van “diplomatieke steun” en andere niet bekendgemaakte “goodies” als Israël zou afzien om Iran terug te betalen voor zijn uitgesproken ambities om de Joodse staat uit te roeien. Een korte blik op de diplomatieke successen van de VS in het verleden en heden legt deze beloften duidelijk bloot als mislukte fraude en fatale valkuilen.
Er zijn meer dan 26.000 raketten, projectielen en drones afgevuurd op Israël sinds 7 oktober. Van welk ander land zou je verwachten dat het dit zou tolereren? Het is in ieder geval een kolossale mislukking van elke vorm van internationale diplomatie. Het zal tijd kosten om de diepgewortelde terreurinfrastructuur te elimineren. De terugkeer van alle ontvoerde gijzelaars moet nog worden gerealiseerd.
Geen van deze doelstellingen kan worden bereikt door de laffe morele lafheid die de westerse democratieën momenteel aan de dag leggen.
Volgens de Joodse traditie zullen de volken van de wereld in het komende jaar worden geoordeeld op hun daden of gebrek daaraan jegens het Joodse volk en diens soevereine, herstelde thuisland.
Op basis van hun prestaties in het verleden en hun huidige acties zullen ze ongetwijfeld schuldig worden bevonden aan de meest afschuwelijke dubbele standaarden.
De dag des oordeels kan niet snel genoeg komen.
Michael Kuttner
