Studenten van Columbia University houden een spandoek vast met de tekst “By Any Means Necessary” met een Palestijnse vlag in de vorm van de geografische grenzen van Israël tijdens de demonstratie in New York, 15 november 2023. (Foto: Derek French/SOPA Images/ Sipa VS)
Helaas, de tsunami van Jodenhaat op Amerikaanse universiteitscampussen is niet nieuw. In de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog overhandigde Hitler een verreikende propagandaportfolio aan Joseph Goebbels, zijn hoofd van het Ministerie van Openbare Verlichting en Propaganda. De 35-jarige Goebbels oefende onbeperkte macht uit over scholen, universiteiten, film, radio en propaganda. Toen Hitler in 1933 dictator werd, sloot Goebbels de Duitse vrije pers af. De lange arm van deze 1,65 meter lange propagandist, die de bijnaam ‘gifdwerg’ kreeg, strekte zich uit over de Atlantische Oceaan om het antisemitisme de boventoon te laten voeren in de hoofden van Amerikaanse studenten.
Bron: Allisrael News
De ‘public relations’-machine van het demonische duo Hitler en Goebbels kwam halverwege de jaren dertig op gang. Hun plan omvatte onder meer in uitzendingen de nazi’s in een goed daglicht te stellen, het in hun web trekken van Duits-Amerikanen, het gebruiken van manieren om Amerikanen te verdelen. Toen de oorlog in Europa uitbrak, probeerden de nazi’s de Amerikanen er koste wat het kost buiten te houden. Gelukkig sprak de nazi-strategie niet alle Amerikanen aan. Er kwamen drie reacties naar voren: actieve oppositie tegen het nazisme, desinteresse, en ja, op Amerikaanse bodem, sympathie voor de nazi’s.
Voorbeelden van antisemitisme van vóór de Tweede Wereldoorlog op elitecampussen als Columbia en Harvard zijn gemakkelijk te vinden. Bestuurders verwelkomden nazi-leiders op de campus, schreven door de nazi’s opgeleide Duitse uitwisselingsstudenten in en promootten het idee dat Amerikaanse studenten onder nazi-toezicht in Duitsland zouden studeren. Sommigen keerden gebiologeerd terug naar de Verenigde Staten en steunden Hitlers ‘Nieuwe Duitsland’.
De huidige ineffectieve tolerantie van de uitbraak van Jodenhaat gedurende de afgelopen zes maanden aan de Columbia Universiteit werd voorafgegaan door een gestage, aanhoudende aanval. Dit flagrante antisemitisme is terug te voeren tot 1933, toen voormalig directeur Nicholas Murray Butler de ambassadeur van nazi-Duitsland, Hans Luther, welkom heette. Butler wilde, net als andere directeuren van de Ivy League, halverwege de jaren dertig, misschien naïef verbinding maken met Duitse universiteiten – toen Goebbels geleidelijk de onderwijszalen veranderde in zalen van nazi-propaganda. In een artikel in de Jerusalem Post uit 2008 werd erop gewezen dat Stephen Norwood, Ph.D. van Columbia University en auteur van The Third Reich in the Ivory Tower , zei op een conferentie dat “Butler moreel onverschillig stond tegenover nazi-misdaden tijdens de cruciaal belangrijke eerste jaren van het nazi-bewind.”
Niet alle Amerikaanse universiteitsstudenten accepteerden de nazi-lijn. Robert Burke, die werd gekozen tot woordvoerder van de klas van ’38, werd in 1936 uit Columbia verdreven omdat hij een van de grootste anti-nazi-demonstraties op de campus had geleid. Daarna groeide een reeks stakingen en protesten op hogescholen in New York uit tot wat de langste strijd om de vrijheid van meningsuiting van studenten tot de jaren zestig zou worden. Deze studenten demonstreerden voor de goede kant van de vrijheid van meningsuiting tegen een vijand, Hitler. De vastberaden blindheid van de regering voor de Amerikaanse elites in het hoger onderwijs vond plaats zelfs toen de wreedheden van de nazi’s tegen de joden optraden in de vorm van ontvoeringen en moorden.
Het patroon van antisemitisme op universiteitscampussen zette zich voort tot in 2007, toen Columbia de toenmalige directeur van het Islamitische Regime, Mahmoud Ahmadinejad, uitnodigde om te spreken. De directeur van Columbia, Lee Bollinger, en zijn staf waren op de hoogte van de ontkenning van de Holocaust en de genocidale dreigementen van Ahmadinejad tegen Israël – inclusief zijn verklaring: “De wereldmachten hebben deze smerige bacterie gevestigd, het zionistische regime, dat als een wild beest uithaalt naar de naties in de regio. .” Ahmadinejad had de gevaarlijke gave om het kwaad van het Islamitische Regime zelf om te zetten in leugens tegen Israël. Houd dit in gedachten wanneer u de “feiten” tegen Israël van de islamitische farao’s en hun bondgenoten hoort. Ze hebben het in feite over zichzelf.
Hier is nog een voorbeeld. In 1934 waren de leiding en studenten van Harvard verheugd Ernst Hanfstaengl, de buitenlandse perschef van de nazi-partij, uit Duitsland te ontvangen voor de reünie van zijn 25e klas op Harvard. Hij werd onthaald op diners en bijeenkomsten waar hij contact had met nu in het bedrijfsleven, het bankwezen en het hoger onderwijs, prominente oud-studenten, Probeer je eens de bijeenkomsten en diners voor te stellen waarin Hanfstaengl, naast andere uitspraken, zei dat Joden ‘vampieren waren die Duits bloed zuigen’. Toch had de studentenkrant van Harvard, The Crimson , Hanfstaengl omschreven als iemand die geëerd moest worden vanwege zijn ‘hoge positie in de regering van een bevriend land’.
Opnieuw kwamen studenten uit de jaren dertig moedig in opstand tijdens de diploma-uitreikingen van Harvard. Ze vulden Harvard Square om zich te verzetten tegen de aanwezigheid van Hanfstaengl en eisten dat de leiding hem in plaats daarvan een ‘Doctor of Pogroms’-onderscheiding zou geven. De universiteitspolitie heeft de anti-nazi-borden op de campus vernietigd. Ze arresteerden ook enkele protesterende studenten en zetten hen zes maanden gevangen – zonder dat Harvard-directeur James Bryant Conant een woord namens hen sprak.
De geschiedenis herhaalt zich met een twijfelachtige ambivalentie over de veiligheid van de hedendaagse joodse studenten van Harvard. Op 2 januari 2024 trad directeur Claudine Gay af na haar getuigenis in het Congres, waarin ze het antisemitisme op de campus niet duidelijk veroordeelde. Op de vraag of oproepen tot genocide tegen Joden na de Hamas-oorlog in strijd waren met de gedragscode van Harvard, was dit haar lauwe antwoord: “Dat kan zo zijn, afhankelijk van de context.”
Wat de protesterende studenten van Columbia University betreft: de onrustige kampementprotesten werden georganiseerd door Columbia University Apartheid Divest en vergezeld door tientallen door studenten geleide organisaties. Waar zijn de moedige studenten van weleer die zich verzetten tegen de Duitse nazi’s? Waar komen de studenten op de campus op voor zowel Joden als Christenen om zich te verzetten tegen de inhumane nieuwe nazi’s? Waar zijn de 600 miljoen pro-Israëlische christenen wereldwijd die massaal feiten en onderwijs verspreiden over Israël, hun spirituele thuisland?
Is dit waar onze universiteiten nu zijn? Zijn het slechts verheven instellingen voor Hamas – de beestachtige Jodenmoordenaars die Hitler, Goebbels en de islamitische farao’s (en hun surrogaten) imiteren die op wrede wijze de vrijheden binnen hun eigen bevolking onderdrukken?
Eeuw na eeuw – verspreid over de hele wereld in de Joodse diaspora – heeft de Joodse gemeenschap wereldwijd Pesach gevierd, het oudste feest, dat meer dan 3000 jaar geleden ontstond. Joden hebben hun uittocht uit Egypte standvastig herdacht te midden van oorlogen, pogroms, vervolging, in concentratiekampen, en nu tijdens het eerste Pascha in hun moderne thuisland na de barbaarse aanslagen van 7 oktober. Toegegeven, in hun eigen woorden hebben de nieuwe farao’s van het Islamitische Regime onlangs bekend en opgeschept over wat wij wisten: hun plannen voor de gruwelijke aanval van vorig jaar.
Nu, 30 april, zitten Israëli’s met lege stoelen aan hun Pesachtafels, getraumatiseerd en rouwend als ze denken aan degenen die ze hebben verloren, maar toch vastbesloten om te overleven zoals ze altijd hebben gedaan onder de God van Abraham, Isaak en Jacob. Israëliërs en Joden over de hele wereld vieren hun geschiedenis – terwijl ze de kreten van Amerikaanse campussen en wereldwijd goed begrijpen. Ze betekenen allemaal de dood.
“Van de rivier tot de zee zal Palestina vrij zijn.” “Arabisch bloed is niet goedkoop, voor de martelaren zullen we spreken.” “Verzet met alle mogelijke middelen.” “Globaliseer de intifada!” ‘Ga terug naar Polen.’ “Wij zijn Hamas.” En uit een gezang uit de jaren dertig: ‘Laten we allemaal Amerikaanse Hitlers zijn.’
Een belangrijke opmerking! Als lezers persoonlijk op de hoogte zijn van joodse of christelijke studenten die op een universiteitscampus zijn geïntimideerd vanwege haatzaaiende uitlatingen of fysieke aanvallen van demonstranten, neem dan contact op met het American Center for Law and Justice op www.ACLJ.org. Na beoordeling van de situatie zijn ze bereid om gratis studenten te vertegenwoordigen. Het maakt deel uit van hun voortdurende inspanningen om voor vrijheid te staan!
Arlene Bridges Samuels was een pionier op het gebied van christelijke hulpverlening voor de American Israel Public Affairs Committee (AIPAC). Na negen jaar ging ze met pensioen en werkte later parttime bij de International Christian Embassy Jerusalem USA. Arlene is nu auteur bij The Blogs-Times of Israel en schrijft een wekelijkse column bij CBN ISRAEL. Ze is vaak naar Israël gereisd en werd onder meer drie keer door het Israëlische regeringspersbureau uitgenodigd voor hun jaarlijkse Christian Media Summit. Lees meer van haar artikelen op haar CBN Israel blog .