LET OP ongebruikelijke patronen bij hun kinderen. Gegijzelde families demonstreren voor de Knesset.(foto met dank: MARC ISRAEL SELLEM/THE JERUZALEM POST

De langetermijneffecten van het Gaza-conflict op de kinderen, de gezondheid en de economie van Israël.

Door Jerusalem Post

Het einde van de vijandelijkheden in Gaza zal niet het einde van de strijd van Israël markeren, waarschuwden experts.

Momenteel vraagt ​​het conflict in Gaza de onverdeelde aandacht van Israël in zijn streven naar de overwinning. De natie is verenigd in het ondersteunen van IDF-soldaten terwijl ze worstelt met de onmiddellijke nasleep van het bloedbad van 7 oktober, dat een onuitwisbare emotionele en fysieke impact heeft gehad op de inwoners van Zuid-Israël. Tegelijkertijd worden er inspanningen geleverd om de vrijlating van gijzelaars te bewerkstelligen.

Ook ervaart het land echter meerdere uitdagingen, waarvan sommige op lange termijn negatieve gevolgen kunnen hebben als ze niet worden aangepakt.

Een ongekend kindertrauma

Het aantal kinderen dat emotionele steun nodig heeft zal naar verwachting ongekend zijn – “aantallen waarmee we in geen enkele eerdere oorlog te maken hebben gehad”, aldus Yehuda Leeman, een psychotherapeut en docent aan het Ono Academic College.

De vernietiging veroorzaakt door Hamas-terroristen in Kibbutz Be’eri, vlakbij de grens tussen Israël en Gaza, in het zuiden van Israël, 14 oktober 2023. (Met dank: ERIK MARMOR/FLASH90)

Hij zei dat minstens de helft – zo niet alle – van de drie miljoen kinderen in het land getroffen zijn door de oorlog, ook al hebben ze nooit een voet in het zuiden van Israël gezet. Dat komt omdat het aantal slachtoffers zo hoog is, de strijd voortduurt, het aantal reservisten ongekend is en er regelmatig raketten in het centrum van het land terechtkomen.

Bovendien worden kinderen veel meer blootgesteld aan media en sociale media dan in het verleden.

“Sociale media hebben vaak geen filters en kinderen worden blootgesteld aan toenemende anti-Israëlische en antisemitische commentaren, vaak via de online games die ze spelen,” zei Leeman.

Dit komt bovenop het feit dat de vier belangrijke nieuwszenders van het land voortdurend verslag uitbrengen over de oorlog – iets wat Israël bijvoorbeeld niet had tijdens de Jom Kipoeroorlog.

Tot slot is het ook ongekend dat kinderen door Hamas zijn ontvoerd, waardoor veel kinderen bang zijn dat ook zij kwetsbaar kunnen zijn.

Volgens Leeman zijn kinderen uit het Zuiden doorgaans veerkrachtiger omdat ze al zo lang raketten en terrorisme hebben meegemaakt. Daarentegen zijn degenen die in andere delen van het land wonen mogelijk gevoeliger voor het ontwikkelen van een posttraumatische stressstoornis of andere ernstige gevolgen van de situatie. Hij benadrukte echter dat niet elk trauma zich zal ontwikkelen tot een posttraumasyndroom.

Leeman adviseerde ouders om te letten op ongebruikelijke patronen bij hun kinderen, teneinde te beslissen of ze hulp moesten zoeken. De verwachting is dat een kind bang wordt als er een sirene afgaat, maar let op of uw kind achteruitgaat, bang is om alleen te blijven als het stil is, niet bereid is om voor langere tijd naar school te gaan, geïsoleerd op zijn kamer zit, of keer op keer gruwelijke gedachten heeft.

“Als ze een van deze patronen zien, zou ik ouders willen aanmoedigen om advies te gaan zoeken”, zei Leeman, hoewel hij opmerkte dat dit voorlopig een hulplijn zou kunnen zijn, omdat het krijgen van eerste-lijns-zorg maanden kan duren.

Hij zei dat het aantal mensen dat hulp nodig heeft de capaciteit van het land zal overtreffen. Er waren vóór de oorlog niet genoeg therapeuten, psychologen of zelfs psychiatrische bedden in Israël. De wachttijd voor een psychiater via de gezondheidsfondsen bedroeg vóór 7 oktober maximaal zes maanden. Toch kan wachten, zegt Leeman, leiden tot langdurig of chronisch trauma waarmee veel moeilijker te leven is.

“Ik weet niet wat er na de gebeurtenis zal gebeuren”, vertelde hij aan The Jerusalem Post. “Het wordt gek. Als je geen geld hebt om privé-zorg te regelen, heb je een groot probleem.”

Oorlogsstress werkt ongezond eten in de hand.

In tijden van verhoogde stress nemen individuen vaak instinctief een primitievere mentaliteit aan, op zoek naar de snelste manier om comfort te bereiken, legt Ayelet Barak-Nahum uit, een culinair kunsttherapeut en maatschappelijk werker. Eten is vaak het eerste waar mensen denken.

Een baby weet niet hoe hij moet laten weten dat hij honger heeft. Hij weet gewoon dat er iets niet klopt met zijn lichaam, legde Barak-Nahum uit. Dus hij huilt. De stress verdwijnt als zijn moeder hem hoort, hem oppakt en hem te eten geeft. Het is niet alleen het eten, maar haar warme lichaam, stem en liefde.

Vergelijkbaar: “Als we ouder worden en aan het eind van ons latijn ​​– zoals nu – en we op zoek zijn naar een nieuw evenwicht om de stress te verminderen, gebruiken velen van ons voedsel om ons te kalmeren,” zei ze.

Hoewel voedsel niet echt voor kalmte zorgt, en junkfood in verband wordt gebracht met angst en depressie, hebben onderzoeken aangetoond dat Barak-Nahum gelijk heeft: sommige mensen gebruiken voedsel als een zelftherapeutische interventie.

Als het echter te vaak wordt gedaan, kunnen de resultaten op de lange termijn schadelijk zijn. Het land zag al een toename van obesitas als gevolg van de COVID-19-pandemie – een toename die nog niet is afgenomen, en “ik verwacht dat het nu nog erger zal worden”, zegt prof. Ronit Calderon-Margalit van het Hadassah Medical Center. , directeur van de Braun School of Public Health and Community Medicine aan de Hebreeuwse Universiteit.

Ze zei dat mensen aan het begin van de oorlog minder gingen werken en minder naar school gingen, en dat als mensen thuisbleven, ze meer aten en minder lichamelijk actief waren. Maar zelfs nu het grootste deel van het land weer open is, verblijven er nog steeds ruim 200.000 als ontheemde vluchtelingen in hotels.

“Vaak hebben deze mensen geen controle over wat ze eten”, zegt Calderon-Margalit. In hotels laten ze het eten brengen in plaats van het zelf te koken. “Dit zou kunnen betekenen dat ze meer calorieën eten dan ze nodig hebben en dat het eten minder gezond is.”

Bovendien zijn de voedselprijzen gestegen, terwijl veel meer mensen werkloos zijn of een lager inkomen hebben, waardoor het voor mensen met een beperkt inkomen moeilijker wordt om gezonde keuzes te maken, aangezien gezond voedsel doorgaans duurder is, voegde ze eraan toe.

Barak-Nahum zei dat er ook een kwestie van tijd is. Terwijl mensen aan de ene kant misschien minder werken, hebben ze aan de andere kant te maken met verschillende factoren waarmee ze misschien nog niet eerder te maken hebben gehad. Sommige mensen doen bijvoorbeeld vrijwilligerswerk. In veel gezinnen zijn de echtgenoten reservisten in het leger, waardoor hun vrouwen alle verantwoordelijkheden op zich nemen. En misschien voeren ze shiva-oproepen of ziekenhuisbezoeken uit.

“In het werkelijke leven hebben mensen het druk en kunnen ze zich misschien niet de luxe permitteren om zich zorgen te maken over zichzelf”, zei Barak-Nahum. De aanhoudende angst voor raketaanvallen blijft in sommige delen van het land bestaan. Wanneer het vooruitzicht opdoemt om naar een veilige kamer te moeten rennen telkens wanneer men aan tafel gaat zitten voor een maaltijd, kan de traditie van samenkomen rond de tafel minder gebruikelijk worden. Barak-Nahum raadde aan om te koken, zelfs als je niet iets gezonds kookt, omdat “alles wat je thuis kookt zal gezonder zijn dan iets dat je koopt.” Ze zei ook dat het een positieve emotionele en mentale impact heeft. Calderon-Margalit raadde fysieke activiteit aan. Ze zei dat zelfs 30 minuten buiten wandelen per dag iemand kan helpen zowel zijn voedselinname als eventuele sluipende geestelijke gezondheidsproblemen onder controle te houden.

Zullen de gevolgen van eetstoornissen na de oorlog verdwijnen?

“Tachtig procent van de mensen zal er weer achter komen hoe ze goed kunnen eten, en ze zullen terugkeren naar hun normale activiteitenniveau,” zei Barak-Nahum. Op de langere termijn zal echter waarschijnlijk 20% getroffen worden. Ze zei dat te veel gewicht kan leiden tot gezondheidsproblemen zoals diabetes, hoge bloeddruk of beroerte.

“Twintig procent is geen klein percentage”, benadrukte Barak-Nahum. “Dit is een serieus aantal, en het land zou erover moeten nadenken.”

Gevolgen voor de economie

Het andere terrein waar de Israëliërs de oorlog buiten het slagveld beginnen te voelen, is op hun bankrekeningen. Hoewel de Tweede Libanonoorlog van 2006 en de Operatie Protective Edge van 2014 de economie troffen, vonden deze oorlogen slechts aan één front plaats en waren ze relatief kort. Swords of Iron duurt al ruim twee maanden en het einde lijkt nog lang niet in zicht.

Volgens prof. Michel Strawczynski, econoom aan de Hebreeuwse Universiteit en voormalig directeur van de onderzoeksafdeling van de Bank of Israel, hebben eerdere oorlogen het land ongeveer 0,5% van zijn BNP gekost. Hij voorspelde echter dat deze oorlog een veel ergere impact zou hebben.

Voor het perspectief: Strawczynski’s vroege schatting van de daling van het Bruto Nationaal Product in het laatste kwartaal van 2023 bedraagt ​​3,5%, of 15% op jaarbasis. Dit kan worden vergeleken met het tweede kwartaal van 2020, toen COVID-19 een piek bereikte. Vervolgens zag het land een daling van het BNP met 7% – 31% op jaarbasis.

Een ander cruciaal cijfer houdt verband met de werkloosheid. Het Centraal Bureau voor de Statistiek heeft de werkloosheid in oktober grofweg gedefinieerd op 9%. Strawczynski zei dat hij gelooft dat dit aantal vandaag de dag dichter bij de 7% ligt, omdat meer bedrijven zijn heropend en mensen weer aan het werk zijn gegaan. Hij zei dat zijn cijfers gebaseerd zijn op gegevens van het National Insurance Institute over het aantal mensen dat een uitkering ontvangt omdat die mensen werkloos zijn. Dat is een extra 4% bovenop degenen die vóór 7 oktober steun ontvingen.

Het is een opvallende situatie, gezien het feit dat de Israëlische economie de pandemie heeft doorstaan ​​en zelfs voorop liep, waarbij 2020 een uitstekend jaar was, 2021 het beste jaar ooit, en 2022 het op een na beste jaar na 2021 wat betreft investeringen.

Wat gebeurde er tussen COVID-19 en de oorlog?

Het eerste is dat Israël, net als de rest van de wereld, werd getroffen door inflatie, legt Ido Kallir uit, hoofd van het BA-programma in actuariële studies en het BA-programma in financiën aan het Ono Academic College.

Toen kwam de rechterlijke hervorming.

“Ik denk dat we het vertrouwen van enkele belangrijke instanties in de internationale financiële wereld zijn kwijtgeraakt, en toen kwam de oorlog”, zei Kallir.

Hoewel de oorlog hoge directe kosten met zich meebrengt, legde Kallir uit dat Israël en de wereldmarkten begrijpen hoe ze dit kunnen doorstaan. Wat de markten niet weten te verdragen is dat “Israël niet weet wat het wil doen als het uitgegroeid is. Willen we voor altijd vechten? Hebben wij een plan?

“Ik denk niet dat de financiële markten erop vertrouwen dat onze leiders de juiste prioriteit geven aan geld en begrotingen”, zei hij. Strawczynski zei dat hij zich zorgen maakt dat, terwijl de grote kredietbeoordelaars gemakkelijk met Israël omgingen tijdens de hervorming van het rechtsstelsel, Israëls kredietwaardigheid zal afnemen als de oorlog lang voortduurt.

Beide deskundigen waarschuwden ook dat het besluit van de regering om de meeste van haar financiële coalitieovereenkomsten na te leven ook het land zou kunnen schaden. Strawczynski zei dat hij en zijn collega’s de regering hebben aanbevolen om de toewijzing van geld aan de vóór 7 oktober ondertekende uitgaven uit te stellen, maar in plaats daarvan de prioriteiten te veranderen en al het geld te gebruiken om de oorlog en de burgeruitgaven die met de oorlog samenhangen te financieren.

Deze week heeft de regering besloten NIS 1 miljard te korten op haar toewijzingen voor 2023, wat volgens Strawczynski onvoldoende is. Hij zei echter dat de meest cruciale begroting 2024 is, en dat er nog steeds beslissingen over moeten worden genomen. “We moeten ons vertrouwen terugkopen”, zei Kallir. “Als de kredietagentschappen en durfkapitalisten zien dat het leiderschap weet waar het heen wil, zal het geld weer stromen.”

Strawczynski zei dat het allemaal een kwestie van tijd was.

Hij zei dat als de oorlog tegen het einde van het eerste kwartaal van 2024 eindigt, zoals de Bank of Israel voorspelde, Israël volgend jaar nog steeds met ongeveer 2% zal groeien. Als de oorlog echter het hele jaar aanhoudt, zal de groei lager zijn, omdat mensen nog steeds in de reservaten zullen zitten, het toerisme niet zal terugkeren, enz.

“Als de oorlog het hele jaar doorgaat, zullen we volgend jaar waarschijnlijk niet groeien”, zei Strawczynski.

Aan de andere kant, als Israël zijn militaire doelen niet bereikt, kan het land nog langer nodig hebben om zich te herstellen, zei hij. Mensen uit het Noorden en het Zuiden zullen moeten terugkeren naar hun huizen en reguliere activiteiten, willen we een positief [economisch] scenario hebben

“Dit betekent: als Hamas niet gaat regeren in Gaza, en als er geen onmiddellijke dreiging is aan de noordgrens.”