Gele vlaggen met de oproep tot de terugkeer van de Israëlische gegijzelden die sinds 7 oktober door Hamas-terroristen in de Gazastrook worden vastgehouden, gezien op Road 6 op 4 augustus 2024. Foto door Yossi Aloni/Flash90.

Het is een manier om de druk op te voeren voor een staakt-het-vuren, zodat terroristen kunnen blijven. 

Het nieuws dat Hamas van plan was om lijken op te graven uit een oude Britse begraafplaats in de Gazastrook om de Britse regering onder druk te zetten zich tegen Israël te keren, werpt licht op een vraag die gesteld moet worden: hoe kwam het dat doden als “gegijzelden” werden beschouwd?

In het normale discours en de populaire cultuur is een gijzelaar doorgaans een persoon die gevangen wordt genomen en levend vastgehouden wordt in een kelder, terwijl de ontvoerders wachten om te

Iemand die ontvoerd en vermoord wordt, wordt normaal gesproken niet aangeduid als een ‘gegijzelde’. Hij of zij wordt aangeduid als dood – als een moordslachtoffer.

Toch hebben de belangrijkste media de afgelopen maanden gemeld dat Hamas 110 Israëlische gegijzelden vasthoudt, waarvan men denkt dat een derde van hen “dood” is. Technisch gezien kan een lijk gegijzeld worden, maar normaal gesproken worden levende gevangenen gegijzelden genoemd, en dode gevangenen lijken.

Als Hamas door zou gaan met zijn plan om dode Britse soldaten van lang geleden op te graven, zouden de Britse media die lijken dan omschrijven als “gegijzelden”? Ik betwijfel het.

Zou het Britse publiek eisen dat hun regering haar hele Midden-Oostenbeleid verandert om de lichamen terug te krijgen? Ik betwijfel het.Zou iemand oproepen tot de vrijlating van veroordeelde moslimterroristen die gevangenisstraffen uitzitten in Groot-Brittannië in ruil voor de lijken? Ik betwijfel het. Toch is dit precies hoe regeringen over de hele wereld en mediabureaus omgaan met de kwestie van de dode Israëliërs in Gaza. Waarom? Omdat het een manier is om de druk op Israël te vergroten om te stoppen met schieten op Hamas.

Gedurende de 10 maanden durende oorlog in Gaza hebben degenen die Israël ervan willen weerhouden Hamas te verslaan, het idee geopperd dat Israël duizenden terroristen moet vrijlaten en moet stoppen met het vervolgen van Hamas in ruil voor Israëlische gegijzelden.

Maar naarmate de maanden verstreken, is het aantal gegijzelden afgenomen. Sommigen werden vrijgelaten in een uitwisseling afgelopen november. Sommigen werden gered. En volgens Israëlische functionarissen en andere bronnen werden vele anderen vermoord op 7 oktober of later, en sommige van die lichamen zijn teruggevonden.

Hoe kleiner het aantal gegijzelden, hoe minder reden er is voor Israël om te stoppen met schieten en duizenden terroristen te bevrijden. Hoe kleiner het aantal gegijzelden, hoe groter de kans dat Israël hen kan redden. En hoe kleiner het aantal gegijzelden, hoe minder terroristen Hamas in ruil voor hen kan eisen.

Voor iedereen in de media en de internationale gemeenschap die wil dat Hamas van de ondergang wordt gered, geldt: hoe meer gegijzelden, hoe beter.

Het is niet zo dat redacteuren of diplomaten willen dat Israëliërs, of wie dan ook, gegijzeld worden. Het is dat ze óf sympathie hebben voor de Palestijnse Arabische zaak, óf doodsbang zijn dat Hamas hen als volgende zal vermoorden.

Het is geen samenzwering; het is dat degenen die één kant bevoordelen, van nature een verhaal hebben geconstrueerd dat hun zaak bevordert. En zo heeft zich geleidelijk een verhaal gevormd in de nieuwsmedia en de diplomatieke wereld waarin gebeurtenissen op manieren worden beschreven die gunstig zijn voor het stoppen van Israël en het redden van Hamas.

Ze willen dat Hamas tevreden wordt gesteld, niet vernietigd. Ze willen voorkomen dat Israël de overwinning behaalt, omdat een Israëlische overwinning de Palestijnse Arabieren en de Arabische wereld in het algemeen woedend zou maken. De benarde situatie van de gegijzelden is daarom een ​​politiek wapen geworden. En het opblazen van het aantal gegijzelden – door dode lichamen aan het totaal toe te voegen – is onderdeel geworden van die drukcampagne.

Natuurlijk wil Israël de terugkeer van de lichamen van de moordslachtoffers veiligstellen. De families van de slachtoffers verdienen afsluiting en de doden verdienen een fatsoenlijke begrafenis. Toch zouden niet veel Israëliërs het vrijlaten van duizenden terroristen steunen of Hamas aan de macht laten om dat te doen.

De enige manier om het plan door te voeren zonder noemenswaardige Israëlische publieke tegenstand is door de gegijzelden uit te buiten door het idee te promoten dat ook de lijken “gegijzelden” zijn. En als er één ding is waar Israëls vijanden erg goed in zijn, dan is het wel uitbuiting.

De meningen en feiten die in dit artikel worden gepresenteerd, zijn die van de auteur. Noch JNS, noch haar partners zijn hiervoor verantwoordelijk.


Moshe Phillips is nationaal voorzitter van Americans For A Safe Israel, een vooraanstaande pro-Israëlische belangenbehartigings- en voorlichtingsgroep.