Demonstranten houden vlaggen en plakkaten omhoog tijdens een pro-Palestijnse demonstratie in Londen, zaterdag 21 oktober 2023. De politie schat het aantal mensen dat aan het protest deelneemt op ongeveer 100.000. (AP Photo/David Cliff)

Een beschaving die haar Joden verliest, veroordeelt zichzelf onvermijdelijk tot de dood.

Bron: WIN – Midden-Oostenforum  –  Giulio Meotti

“Joden moeten in 2011 uit Nederland vluchten.” Dit is de titel van een van mijn columns voor Arutz Sheva uit 2011.

2011. … Het lijkt wel een eeuw geleden. Ik zou de archieven kunnen doorspitten voor meer vergelijkbare koppen. Maar het is eigenlijk vervelend geworden om achteraf gelijk te hebben. De pogrom van vorige week in Amsterdam zou de laatste wake-up call voor Nederlandse Joden moeten zijn, maar ik betwijfel of dat zal gebeuren.

De opperrabbijn van de Grote Synagoge van Parijs, Moshe Sebbag, riep onlangs op tot vertrek: “Er is geen toekomst voor Joden in Frankrijk. Ik zeg alle jongeren om naar Israël te gaan of naar een veiliger land.”

Vorig jaar vertrokken 1.100 Franse Joden naar Israël. Dit jaar zullen dat er 4.500 zijn. Sinds 1972 zijn er meer dan 100.000 Franse Joden (van de half miljoen) vertrokken.

Vóór 2012 verlieten 500 Joden Frankrijk elk jaar. Tienvoudige aantallen.

Dat zijn indrukwekkende aantallen, maar niet genoeg. Ik vraag me echt af wat een Jood met kinderen en kleinkinderen nog te doen heeft in Europa.

Ook de opperrabbijn van Barcelona, ​​Meir Bar Hen, nodigde de Joden uit om hun biezen te pakken.

“Deze plek is het niet meer. Beter om eerder dan later te vertrekken” naar Israël. Onze gemeenschap “is veroordeeld” zowel vanwege de radicale islam als de terughoudendheid van de autoriteiten om de confrontatie aan te gaan.

“Ik heb hen (de Joden) aangemoedigd om een ​​huis in Israël te kopen.”

“De Joden hebben geen toekomst in Europa”, zo klonk het ook bij Avraham Gigi, opperrabbijn van Brussel.

Wat er vandaag de dag nog over is van het Joodse leven in Europa, ziet er als volgt uit: synagogen zijn beschermde forten, scholen zijn niet als Joods te herkennen, maar hebben wel veel privé-politie en bewakers, huizen hebben geen mezoeza meer aan de buitenkant, Joden dragen geen keppeltje op straat of een ketting met de Davidster, ze geven hun Hebreeuwse achternaam niet door in taxi’s, ze vertellen hun kinderen dat ze in het openbaar geen Hebreeuws mogen spreken en er hangen geen Israëlische vlaggen voor de ramen.

Is dit Joods leven?

Frederik Sieradzki, woordvoerder van de Joodse gemeenschap van Malmö, zegt dat de op twee na grootste stad van Zweden tegen 2029 al haar Joden zou kunnen verliezen.

Samuel Hayek, voorzitter van het Joods Nationaal Fonds, voorspelde: “Joden hebben geen toekomst in het Verenigd Koninkrijk.”

Dat zei Hayek, die al 40 jaar in het Verenigd Koninkrijk woont en een van de bekendste filantropen van het land is.

Wat gisteren ondenkbaar was, is vandaag aannemelijk en zal morgen zeker zijn.

Jüdische Allgemeine is de krant van Duitse Joden. Hoofdredacteur Philipp Peyman Engel zei in een interview met Die Welt dat “Joods leven in Duitsland onzichtbaar wordt.”

Een beschaving die haar Joden verliest, veroordeelt zichzelf onvermijdelijk tot de dood. Maar zoals Ayaan Hirsi Ali schreef in Die Welt , “het Westen is op weg naar onderwerping.”

Voor de Holocaust renden de pessimisten weg en werden gered. De optimisten bleven en werden vermoord. Wie wil er nu nog op optimisme wedden?