(Afbeelding: Shutterstock)
Nederlands + English
De meeste van zijn tijdgenoten vonden het moeilijk om in Jezus de vervulling van de beloften te herkennen, omdat ze hem zagen door de bril van hun verwachtingen. Hoeveel moeilijker is het vandaag, na eeuwen van tradities die zich vermenigvuldigden rond de gebeurtenis van zijn geboorte? Alleen met een door geloof verlicht hart kunnen we het origineel herontdekken, de Messias ontmoeten en echt Kerstmis vieren.
Door: Allisrael News – Marcel Rebiai
Ik voel de behoefte om in dit artikel gedachten te delen over een van de belangrijkste gebeurtenissen in de geschiedenis van de mensheid, in de hoop dat we deze gebeurtenis met andere ogen kunnen zien en er een nieuwe relatie mee kunnen krijgen.
Alle mensen hebben een diep verlangen naar geluk, naar blijvende vreugde, naar vrede en vrijheid, naar bemind worden, naar waardigheid en respect, naar onverbreekbaar ergens bij horen en een blijvend thuis hebben- geen teleurstellingen meer, geen vernedering meer, geen bitterheid meer, geen angst meer. In welke omstandigheden, cultuur of religie we ook worden geboren: dit existentiële verlangen is hebben alle mensen gemeenschappelijk. Wanneer ons echter de ware vervulling van ons verlangen wordt aangeboden, is het niet vanzelfsprekend dat we het aanbod daadwerkelijk zullen accepteren. Want we hebben vaak vaste ideeën over wat ons leven gelukkig en bevredigend zou moeten maken. Hoe snel trappen we in de leugen dat ons verlangen naar onverwoestbaar geluk kan worden bevredigd door middel van geld, macht, succes of grenzeloos plezier. Onze eigen ideeën over hoe we geholpen zouden moeten worden zitten ons in de weg en staan ons niet toe de aangeboden hulp te herkennen. Speciaal wanneer we die hulp van God krijgen.
Gods gedachten zijn niet onze gedachten
God zegt: “Mijn gedachten zijn niet uw gedachten en uw wegen zijn niet de mijne” (Jesaja 55:8). Hierin ligt ons probleem met de mysterieuze gebeurtenis van kerstavond. Ik gebruik het woord kerst eigenlijk niet graag meer, omdat het zo vervormd en verhuld is door eeuwenlange tradities en gebruiken dat we de boodschap in het grote lawaai en de heisa zijn kwijtgeraakt. Ik geef de voorkeur aan het Hebreeuwse woord “Yom huledet” – geboortedag. Onder normale omstandigheden is een geboorte een feest van vreugde omdat nieuw leven zichtbaar wordt. De viering van de kerstgeboorte is meer dan alle vreugdevolle festivals die miljoenen keren in de wereld worden gevierd. Kerstmis is een gebeurtenis waardoor hemel en aarde zijn geschud en voor altijd en veranderd.
We vieren de geboorte van Degene op wie het volk Israël, en met hen alle volkeren van de wereld, hebben gewacht sinds het begin van de schepping. Zijn naam wordt gegeven als Jezus (Hebreeuws “Yeshua”) wat betekent “God redt”. Hij wordt ook “Immanuel” genoemd, wat “God met ons” betekent (Jesaja 7:14).
Alle profeten hebben naar hem uitgekeken. Allen hebben zijn komst voorspeld, verkondigd dat hij het dodelijk zieke hart van de mens zal genezen en alles zal wegnemen wat het leven tot een hel maakt en vernietigt. Daarom zei de engel tegen de herders in het veld: “Zie, ik verkondig u grote vreugde, die voor alle mensen zal zijn, omdat de Heiland u vandaag geboren is” (Lucas 2:10-11). De Heiland: degene die redt, degene die corrigeert, degene die bevrijdt! De apostel Johannes drukt het zo uit: “Het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond … vol van genade en waarheid” (Johannes 1:14, 17). In een meedogenloze wereld, vervuild door leugens, die zichzelf vernietigt door egoïsme, wordt God als mens geboren om voor mensen te zorgen, zoals de profeten hadden voorspeld,
God komt zijn beloften na
Jesaja voorzag dat onze vastzittende ideeën, ons verzet en onze onwil om naar het Woord van God te luisteren, het voor ons onmogelijk zouden maken om de Messias bij Zijn komst te herkennen. Daarom zei de profeet: “Maar ach, wie gelooft wat wij vertellen? Wie zal luisteren? Aan wie heeft God zijn macht geopenbaard? In Gods ogen was Hij een groene scheut die groeide aan een wortel in droge en onvruchtbare grond. Maar in onze ogen had Hij niets aantrekkelijks. Niets dat maakte dat wij Hem graag wilden aanvaarden.” (Jesaja 53:1-2 HTB). Wat een tragedie! Israël, als een volk dat van generatie op generatie op de Heiland had gewacht, herkende Hem niet toen Hij kwam – hoewel Zijn verschijning ervoor zorgde dat de mensen in opschudding raakten en zeiden: “Zoiets is nog nooit gezien in Israël” (Matteüs 9:33). Hoewel hij mensen genas naar geest, ziel en lichaam en het Koninkrijk van God aan hen verkondigde met een autoriteit die zij nog niet eerder gezien hadden .
Maar Jezus kwam niet overeen met hun ideeën over macht en heerschappij. Zijn absolute toewijding aan de Vader, zijn afzien van de machtsmogelijkheden van deze wereld legden de motieven van hun hart bloot. Daarom verwierpen ze hem. Ze lieten zich door God niets vertellen, precies zoals de profeet had voorspeld: “Ik heb de hele dag mijn handen uitgestrekt naar een ongehoorzaam volk, dat volgens hun eigen gedachten wandelt op een weg die niet goed is” (Jesaja 65:2 ).
Net als Israël blijft de overgrote meerderheid van de mensheid zich tot op de dag van vandaag zo gedragen. De grootste gelegenheid tot vreugde sinds het bestaan van de schepping wordt in suïcidale manier met alle denkbare materiële, ideologische en religieuze middelen verdoezeld, vervormd of simpelweg genegeerd. Wat een tragedie dat wij mensen de enige hand afwijzen die ons kan redden. Hebben we God gehoord?
Dank God dat er in Israël en onder de naties die rechtvaardige mensen waren en zijn ter wille van wie het oordeel wordt uitgesteld. Dit wordt al duidelijk in Abrahams voorbede voor Sodom. Deze rechtvaardigen zijn mensen van wie Jezus zegt dat ze uit de waarheid zijn en daarom zijn stem horen (Johannes 18:37). Mensen die onvoorwaardelijk luisteren naar het Woord van God en Hem gehoorzamen als Hij tot hen spreekt. Zo’n rechtvaardig man was Simeon. Deze oude man, die – zoals de meeste van zijn joodse tijdgenoten – verlangde naar de komst van de Messias, de Verlosser, hoorde van de Heilige Geest de belofte: “Je zult niet sterven voordat je de Messias hebt gezien” (Lukas 2:26).
Zoiets moet eerst worden geloofd! Simeon geloofde het. Toen hij de pasgeborene op de armen van de twee arme mensen in de tempel zag, gingen de ogen van zijn hart open. Hij herkende in dit kind de redding van de wereld. Want hij had goed geluisterd naar het woord van God en niet vanuit zijn eigen ideeën uitgekeken naar de Messias.
Aangezien volgens het Bijbelse principe “alles zal worden bevestigd door de mond van twee of drie getuigen” (2 Korintiërs 13:1), bevond de bejaarde profetes Hanna zich tegelijkertijd in de tempel. Ook Hanna, een weduwe die net als Simeon op de Messias had gewacht, herkende in de pasgeborene de beloofde Verlosser.
Gods redding herkennen
Het gebed van Simeon onthult ons wat er gebeurt als mensen met hun hart naar het heil van de wereld kijken en niet door hun eigen overwegingen gehecht blijven aan het uiterlijke: “Heer, laat nu uw dienaar in vrede gaan, zoals u hebt gezegd ; want mijn ogen hebben uw Heiland gezien …” (Lucas 2:28-34). Wie met zijn hart de redding van God aanschouwt, komt tot vrede.
Simeon bereikte dat doel door de Messias te zien. Jezus was de vervulling van alles waar hij zijn hele leven op had gewacht. “Laat nu uw dienaar in vrede gaan…” Er is er een die kan zeggen: Heer, nu kan ik alles loslaten, nu houdt alle strijd voor mij op, alle strijd om mijn leven, alle gedrevenheid, alle innerlijke eenzaamheid en angst, alle gevoelens van ontheemding. Aan dit alles is een einde gekomen. Ik heb uw redding gezien.
Als we nog niet tot rust zijn gekomen in ons leven, dan hebben we misschien de verlossing met ons verstand ontvangen en aanvaard, maar nog niet met het hart gezien. Het verstand moet zich overgeven zodat de ogen van het hart zich kunnen openen. We moeten ons met heel ons wezen blootstellen aan het heil van God; dan zullen we ervaren hoe Jezus ons leven door elkaar schudt uit liefde voor ons. Alles wat we zelf hebben opgebouwd om ons te vestigen, te beschermen en te verdedigen, zal hij uit elkaar halen en afbreken om ons leven weer op te bouwen op Zijn fundament. Aangezien dit proces zeer ontnuchterend en vaak pijnlijk is, gedragen we ons als het volk van Israël: hebben we God gehoord? Het volk Israël, van wie God zegt: “De hele dag heb Ik mijn handen uitgestrekt naar een opstandig volk dat zijn eigen gedachten najaagt” (Jesaja 65:2).
Met het hart naar Jezus, de Messias en Verlosser kijken, betekent in alles vertrouwen op zijn liefde. Zich gehoorzaam overgeven aan zijn daden, wetende dat “zijn gedachten niet de onze zijn en onze wegen niet de zijne”.
Marcel RebiaiMarcel is de directeur van “Community of Reconciliation” (COR), die hij in 1988 oprichtte. Hij kwam in 1994 naar Israël met zijn vrouw Regula en hun vier inmiddels volwassen kinderen. Marcel dient als ouderling in een messiaanse gemeente in Jeruzalem. Hij is betrokken bij andere leiders in Jeruzalem en in het hele land, en bevordert gemeenschap, eenheid en gezamenlijke inspanningen om Gods doelen voor het messiaanse lichaam in Jeruzalem en in Israël te verwezelijken.
*******************************************
(Image: Shutterstock)
ENGLISH
Most of his contemporaries found it difficult to recognize in Jesus the fulfillment of the promises because they perceived him through the glasses of their expectations. How much more difficult is it today, after centuries of traditions proliferating over the event of his birth? Only with a heart enlightened by faith can we rediscover the original, encounter the Messiah and truly celebrate Christmas.
By Allisrael News – Marcel Rebiai
I feel the need to share in this article thoughts about one of the most important events in the history of mankind, in the hope that we can see this event with different eyes and have a new relationship with it.
All human beings have a deep desire for happiness, for lasting joy, for peace and freedom, for being loved, for dignity and respect, for unbreakable belonging and a lasting home — no more disappointments, no more humiliation, no more bitterness, no more fear. No matter what circumstances, culture or religion we are born into: This existential longing is common to all human beings. However, when we are offered the true fulfillment of our longing, it is not a given that we will actually accept the offer. For we often have fixed ideas about what should make our lives happy and satisfying. How quickly we fall for the lie that our desire for indestructible happiness could be satisfied by means of money, power, success or unlimited pleasure. Our own ideas of how we should be helped get in the way and do not allow us to recognize the help that is offered. Especially when it is God who offers us this help.
God’s thoughts are not our thoughts
God says, “My thoughts are not your thoughts, and your ways are not my ways” (Isaiah 55:8). Herein lies our problem with the mysterious event of Christmas Eve. I actually don’t like to use the word Christmas anymore, because it has been so distorted and covered up by centuries of traditions and customs that we have lost the message in the great noise and hoopla. I prefer the Hebrew word “Yom huledet” — day of birth. Under normal circumstances, a birth is a celebration of joy because new life becomes visible. The celebration of the Christmas birth is more than all the joyful festivals that are celebrated millions of times in the world. Christmas is an event through which heaven and earth have been shaken and changed forever.
We celebrate the birth of the one for whom the people of Israel, and with them all the peoples of the world, have been waiting since the beginning of creation. His name is given as Jesus (Hebrew “Yeshua”) which means “God saves”. He is also called “Immanuel”, which means “God with us” (Isaiah 7:14).
All the prophets have been looking forward to him. All of them have predicted his coming, have proclaimed that he will heal the mortally sick heart of man and take away everything that makes life hell and destroys it. That is why the angel said to the shepherds in the field: “Behold, I proclaim great joy to you, which will be to all people, because the Savior is born to you today” (Luke 2:10-11). The Savior: the one who saves, the one who corrects, the one who sets free! The apostle John expresses it like this: “The Word became flesh and dwelt among us … full of grace and truth” (John 1:14, 17). In a merciless world, contaminated by lies, which destroys itself through selfishness, God is born as a man in order to take care of people, as the prophets had predicted, to satisfy their existential desire and to give them what they long for.
God fulfills his promises
Isaiah foresaw that our stuck ideas, defiance and unwillingness to listen to the Word of God would make it impossible for us to recognize the Messiah at His coming. That is why the prophet said: “Who believed what was proclaimed to us, and to whom is the arm of the Lord revealed? He sprang up before him like a rice, and like a root out of dry ground. He had no form and majesty. We saw him, but there was no form to please us” (Isaiah 53:1-2). What tragedy! Israel, as a people who had been waiting for the Savior from generation to generation, did not recognize Him when He came — even though His appearance caused the people to be in an uproar and to say, “Nothing like this has ever been seen in Israel” (Matthew 9:33). Although he healed people in body, soul and spirit and revealed the kingdom of God to them with an authority they had never seen before.
But Jesus did not correspond to their ideas of power and dominion. His absolute devotion to the Father, his renunciation of the power possibilities of this world exposed the motives of their hearts. That is why they rejected him and rejected him. They did not let God tell them anything, just as the prophet had foretold: “I stretched out my hands all day long to a disobedient people, who walk according to their own thoughts in a way that is not good” (Isaiah 65:2).
Like Israel, the vast majority of humanity continues to behave to this day. The greatest occasion of joy since the existence of creation is covered up, distorted or simply ignored in suicidal mania with all conceivable material, ideological and religious means. What a tragedy that we humans reject the only hand that can save us. Have we heard God?
Thank God that in Israel and among the nations there were and are those righteous people for whose sake judgment is withheld. This is already clear in Abraham’s intercession for Sodom. These righteous are people of whom Jesus says that they are of the truth and therefore hear his voice (John 18:37). People who listen unconditionally to the Word of God and obey Him when He speaks to them. Such a righteous man was Simeon. This old man, who — like most of his Jewish contemporaries — longed for the coming of the Messiah, the Savior, heard from the Holy Spirit the promise: You will not die until you have seen the Messiah (Luke 2:26).
Such a thing must first be believed! Simeon believed it. When he saw the newborn on the arms of the two poor people in the temple, his heart’s eyes opened. He recognized in this child the salvation of the world. For he had listened carefully to the word of God and had not looked for the Messiah according to his own ideas.
Since according to biblical principle “every thing shall be confirmed by the mouth of two or three witnesses” (2 Corinthians 13:1), the aged prophetess Hanna found herself in the same time in the temple. Hannah, a widow who, like Simeon, had been waiting for the Messiah, also recognized in the newborn the promised Savior.
Recognizing God’s salvation
The prayer of Simeon reveals to us what happens when people look at the salvation of the world with their hearts and do not remain attached to the external by their own considerations: “Lord, now you let your servant go in peace, as you have said; for my eyes have seen your Savior …” (Luke 2:28-34). He who beholds the salvation of God with his heart comes to peace.
Simeon arrived at the goal by seeing the Messiah. Jesus was the fulfillment of all that he had waited for all his life. “Now you let your servant go in peace …” There is one who can say: Lord, now I can let go of everything, now all struggle ceases for me, all struggling for my life, all being driven, all inner loneliness and fear, all homelessness. All this has come to an end. I have seen your salvation.
If we have not yet come to rest in our lives, then perhaps we have received and accepted salvation with the mind, but have not yet seen it with the heart. The mind must surrender so that the eyes of the heart can open. We must expose ourselves with our whole being to the salvation of God; then we will experience how Jesus shakes our lives out of love for us. Everything that we ourselves have built up in order to establish, protect and defend ourselves, he will take apart and tear down in order to rebuild our lives on his foundation. Since this process is very sobering and often painful, we behave like the people of Israel, Have we heard God?
Since this process is very sobering and often painful, we behave like the people of Israel, of whom God says: “All day long I have stretched out my hands to a rebellious people who pursue their own thoughts” (Isaiah 65:2).
To look at Jesus, the Messiah and Savior with the heart means to trust in his love in everything. To obediently surrender to his actions, knowing that “his thoughts are not our thoughts, and our ways are not his ways”.
Marcel is the director of “Community of Reconciliation” (COR), which he founded in 1988. He came to Israel in 1994 with his wife Regula and their four now grown children. Marcel serves as an elder in a messianic congregation in Jerusalem. He is involved with other leaders in Jerusalem and nationwide, facilitating fellowship, unity and cooperative efforts to advance God’s purposes for the messianic body in Jerusalem and in Israel.
