2023-03-02: Het doden van Joden brengt licht in de harten van de Palestijnen – Killing Jews Brings Light into The Hearts of Palestinians

Nederlands + English

Na de recente golf van terreuraanslagen in Jeruzalem en de Westelijke Jordaanoever gingen de Palestijnen opnieuw de straat op om de moord op Joden te vieren. Als onderdeel van de viering dansten de Palestijnen, scandeerden leuzen ter ondersteuning van de terroristen en deelden snoepjes uit aan voorbijgangers.

Door: Gatestone Institute – Bassam Tawil

Met opzet of niet, de wereldmedia gaan nog steeds voorbij aan veel van de festiviteiten, waaronder de ongeremde Palestijnse feestvreugde na 9/11, toen sommige media beelden onthulden van Palestijnen die dansten, snoepjes uitdeelden en de moord op duizenden Amerikanen vierden.

Amerikanen en anderen over de hele wereld die nog duizelden van de gruwel van 9/11 waren woedend toen de beelden van de Palestijnse vieringen aan het licht kwamen. Voor Israëliërs is deze feestvreugde als reactie op terreur een nachtmerrie waarmee zij al tientallen jaren kampen.

Bij een van de meest recente aanvallen op Israëlische burgers vermoordde een Palestijnse terrorist zeven Joden vlak na het sabbatgebed in een synagoge. De Palestijnen juichten in de straten en vierden feest met dansen, snoepgoed en vuurwerk.

In sommige gevallen zijn hoge functionarissen van de regerende Fatah-factie, onder leiding van de president van de Palestijnse Autoriteit, Mahmoud Abbas, gedocumenteerd die deelnamen aan de viering van de moord op Joden.

Op 28 januari woonde Ata Abu Rumaileh, het hoofd van Fatah in de stad Jenin op de noordelijke Westelijke Jordaanoever, bezocht een mars bij ter viering van twee terreuraanslagen in Jeruzalem.

Tijdens de mars werd Abu Rumaileh, zwaaiend met een M-16-achtig aanvalsgeweer, omringd door tientallen gewapende en gemaskerde terroristen. Hij prees de “rechtvaardige martelaren” die de aanslagen uitvoerden en riep op tot meer terrorisme tegen Israël.

Wapens en kogels, zei hij, zouden de enige taal moeten zijn die met Israël wordt gesproken. De intifada (opstand), vervolgde hij, is “veranderd in een oorlog” die niet zal eindigen totdat het bloed van de “martelaren” is gewroken. “Mogen deze aanvallen hun [de Joden] lijken naar de hel sturen. Vandaag delen we snoepjes uit… om onze heldhaftige martelaren te feliciteren.”

Opmerkelijk is dat Abu Rumaileh de Fatah-factie vertegenwoordigt die door westerlingen vaak wordt omschreven als de “gematigde” partij.

Vorige week nog kreeg het hoofd van deze partij, Mahmoud Abbas, een telefoontje van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Antony Blinken, die naar verluidt beloofde druk uit te oefenen op Israël om zijn “unilaterale maatregelen” stop te zetten. Onnodig te zeggen dat Blinken zich bij Abbas niet beklaagde over de ophitsing door Fatah of de viering van terreuraanslagen door vele Palestijnen.

Jamal Al-Huwail, een ander hoog lid van Mahmoud Abbas’ Fatah-factie, prees ook de moord op Joden. Enkele maanden geleden zei Al-Huwail dat Diaa Al-Hamarsheh, de terrorist die vijf Israëli’s vermoordde in de stad Bnei Brak, “licht bracht in de harten van de Palestijnen.”

“De mensen in Jenin gingen de straat op om feest te vieren,” voegde hij eraan toe. “Al-Hamarsheh en zijn familie herstelden de glorie van Fatah, Hamas, PFLP [Volksfront voor de Bevrijding van Palestina] en de Islamitische Jihad.”

De terreuraanslag in Bnei Brak leidde inderdaad tot juichende menigten van dansende Palestijnen in Jenin en elders, die scandeerden: “Miljoenen martelaren marcheren naar Jeruzalem!” en de terrorist bejubelden als een “heldhaftige martelarenleider.”

Iets meer dan een maand later, een paar kilometer verderop in de stad Elad, vielen twee Palestijnse terroristen Joden aan met een bijl en een mes, waarbij ze vier mannen vermoordden, van wie er één onlangs aan zijn verwondingen overleed.

In een surrealistische wending verklaarde Ata Abu Rumaileh, de Fatah-functionaris van Abbas, de ethiek van de terroristen als van een padvinder: “Ze weigerden vrouwen, kinderen en ouderen te doden. Dat is de moraal van de strijders en leden van het verzet.”

Palestinian Media Watch voegde er scherp aan toe dat de “moraal” van de terroristen op de een of andere manier te kort schiet: zij “slachtten vaders af met bijlen en messen voor de ogen van hun kinderen in een park.”

Misschien beschouwt Abu Rumaileh het als een eerdere “ethische overwinning” toen de gruwelijke Netanya Pesach Massacre in 2002 Palestijnen zag dansen van vreugde over de uitdagende “prestatie” van het vermoorden van 30 Joden en het verwonden van 140 anderen, voornamelijk ouderen, tijdens een feestmaaltijd.

Een soortgelijk feest vond plaats in de nasleep van het bloedbad in Merkaz HaRav Yeshiva in 2008, nadat een Palestijnse terrorist acht Joodse studenten had doodgeschoten. Toen “gingen duizenden Palestijnen de straat op, schoten met geweren in de lucht, baden dankbaar en deelden snoep uit aan plaatselijke kinderen. Ze vierden geen religieuze feestdag of een sportkampioenschap. Ze vierden de wrede moord op acht jongens.”

Er zijn Palestijnen die gewoon in vrede willen leven en actief Israëlische Joden hebben geholpen in gevaarlijke situaties, maar hun stemmen en verhalen worden niet vaak gehoord. Eén zo’n Palestijnse man werd “gedwongen [de] Westelijke Jordaanoever te ontvluchten na doodsbedreigingen voor het redden van kinderen van de vermoorde rabbijn Miki Mark.”

De motivatie om te zwijgen is angst.

Het is echter moeilijk te verklaren waarom menigten van duizenden dansen en zich verheugen over het doden van onschuldigen. Waarom zegt een mens dat het opzettelijk verpletteren van een kind onder de wielen van een auto de dader een “held” maakt? Waarom noemen ze de moord met een auto op de 8- en 6-jarige broertjes een “heldhaftige commando-operatie”?

Dit is het resultaat van decennia van anti-Israël ophitsing en hersenspoeling door Palestijnse leiders, waarvan hun financiers hen nooit hebben verteld te stoppen. Voor de meeste Palestijnen geldt: 1) alle Joden zijn “kolonisten”, en 2) Israël is één grote nederzetting die moet worden geëlimineerd.

Bovendien is het moeilijk te begrijpen dat een cartoon van het hoofd van een slachtoffer van een terreuraanslag op een schotel op het punt staat te worden opgegeten als onderdeel van een traditioneel Palestijns feestmaal. Waarom blijven de Palestijnen beweren dat terreur en verheerlijking van de moord op onschuldige burgers een “natuurlijke reactie” is?

Er is niets “natuurlijks” aan het vermoorden van Joodse kinderen die bij een bushalte wachten. Er is niets “natuurlijks” aan het vermoorden van ongewapende burgers buiten een synagoge. Er is niets “natuurlijks” aan dansen en snoep uitdelen om terrorisme en de moord op Joden, of op wie dan ook, te vieren.

Hoewel Abbas af en toe een aanval veroordeelt die voldoende internationale verontwaardiging heeft gewekt om het imago van de PA te schaden, spreken zijn daden meer dan woorden.

In wat bekend is komen te staan als “Pay for Slay,” is Abbas onvermurwbaar geweest over het blijven betalen van grote uitkeringen aan de families van terroristen: “Zelfs als ik mijn positie moet verlaten, zal ik geen compromis sluiten over het salaris van een martelaar (shahid) of een gevangene,” beloofde Abbas.

Op 87-jarige leeftijd houdt Abbas nog steeds vast aan dit standpunt. Ondanks wetgeving die bedoeld is om de honderden miljoenen dollars aan Amerikaanse, EU– en internationale buitenlandse hulp tegen te gaan die naar de gezinstoelagen van terroristen worden gesluisd, vindt hij nog steeds creatieve manieren om ermee door te gaan. In 2017 bleken deze middelen “in totaal gelijk te zijn aan ongeveer de helft van de buitenlandse hulp voor begrotingssteun.” In de jaren daarna zijn ze alleen maar toegenomen.

De EU, de VS en andere internationale financiers van de Palestijnen blijven een regering financieren die niet alleen weigert de terreur te veroordelen, maar die deze feitelijk laat groeien als een lucratieve slavenboerderij voor terroristen. Voor sommige Palestijnen, zoals de leiders van Hamas en de Palestijnse Islamitische Jihad, omvat dat zelfs het sturen van vrouwen en kinderen om zichzelf op te blazen en het gebruiken van baby’s als menselijk schild. De leiders sturen natuurlijk geen leden van hun eigen familie op pad voor deze “prestatie”.

Helaas vragen deze financiers de Palestijnse leiders niet eens, als voorwaarde voor hun financiering, om te stoppen met het oproepen tot geweld en met het belonen van moord. Men moet zich afvragen: Waarom niet? Als je naar een bank gaat en een hypotheek aanvraagt, zal de bank voorwaarden stellen. Dat is “natuurlijk”.

Hoe kan Israël, gezien het onverholen vitriool van Fatah en de Palestijnse Autoriteit ter ondersteuning van het terrorisme – zowel met woorden als met geld – serieus verwacht worden dat het een vruchtbare vredesbespreking met de Palestijnen aangaat?

 

*********************************************

In what has come to be known as “Pay for Slay,” Palestinian Authority President Mahmoud Abbas has been adamant about continuing to pay large benefits to terrorists and their families. Pictured: Abbas speaks at a ceremony honoring Palestinian terrorists on July 23, 2018. He said: “We will neither reduce nor withhold the allowances of the families of martyrs, prisoners, and released prisoners… if we had one single penny left, we would spend it on the families of the martyrs and the prisoners.” (Image source: MEMRI)

ENGLISH

After the recent wave of terror attacks in Jerusalem and the West Bank, Palestinians again took to the streets to celebrate the murder of Jews. As part of the celebrations, the Palestinians danced, chanted slogans in support of the terrorists and handed out sweets to passersby.

By: Gatestone Institute – Bassam Tawil

Whether intentionally or not, the world media continues to bypass a lot of the celebrations, including the unrestrained Palestinian rejoicing after 9/11, when some media outlets revealed footage of Palestinians dancing, handing out sweets, and celebrating the murder of thousands of Americans.

Americans and others around the world who were reeling from the horror of 9/11 were outraged when the footage of the Palestinian celebrations came to light. For Israelis, this revelry in response to terror has been a nightmare that they have contended with for decades.

In one of the most recent attacks on Israeli civilians, a Palestinian terrorist murdered seven Jews just after Sabbath prayers at a synagogue. Palestinians rejoiced in the streets, celebrating with dancing, sweets, and fireworks.

In some instances, senior officials from the ruling Fatah faction, headed by Palestinian Authority President Mahmoud Abbas, have been documented participating in the celebrations over the murder of Jews.

On January 28, Ata Abu Rumaileh, the head of Fatah in the city of Jenin in the northern West Bank, attended a march celebrating two terror attacks in Jerusalem.

At the march, Abu Rumaileh, brandishing an M-16-style assault rifle, was surrounded by dozens of armed and masked terrorists. He praised the “righteous martyrs” who carried out the attacks and called for more terrorism against Israel.

Weapons and bullets, he said, should be the only language used with Israel. The intifada (uprising), he continued, has “turned into a war” that will not end until the blood of the “martyrs” is avenged. “May these attacks send their [the Jews’] corpses to Hell. Today, we are handing out sweets… in congratulation of our heroic martyrs.”

It is worth noting that Abu Rumaileh represents the Fatah faction that is often described by Westerners as the “moderate” party.

Just last week, the head of this party, Mahmoud Abbas, received a phone call from US Secretary of State Antony Blinken, who reportedly promised to put pressure on Israel to halt its “unilateral measures.” Needless to say, Blinken did not complain to Abbas about Fatah’s incitement or the celebration of terror attacks by many Palestinians.

Jamal Al-Huwail, another senior member of Mahmoud Abbas’s Fatah faction, also praised the murder of Jews. A few months ago, Al-Huwail said that Diaa Al-Hamarsheh, the terrorist who murdered five Israelis in the city of Bnei Brak “brought light into the hearts of the Palestinians.”

“The people in Jenin took to the streets to celebrate,” he added. “Al-Hamarsheh and his family restored the glory of Fatah, Hamas, PFLP [Popular Front for the Liberation of Palestine] and Islamic Jihad.”

The terror attack in Bnei Brak indeed produced gleeful mobs of dancing Palestinians in Jenin and elsewhere, who chanted, “Millions of martyrs are marching to Jerusalem!” and hailed the terrorist as a “heroic martyr leader.”

A little more than a month later and a few miles away in the city of Elad, two Palestinian terrorists attacked Jews with an axe and a knife, murdering four men, one of whom recently died of his wounds.

In a surreal twist, Abbas’s Fatah official, Ata Abu Rumaileh, asserted the terrorists’ boy-scout ethics: “They refused to kill women, children, and elderly. That is the morality of the fighters and resistance members.”

Palestinian Media Watch pointedly added that the “morality” of the terrorists somehow falls somewhat short: they “butchered fathers with axes and knives in front of their children at a park.”

Perhaps Abu Rumaileh would consider it a precedentially “ethical win” when the horrific Netanya Passover Massacre in 2002 saw Palestinians dancing for joy at the challenging “achievement” of murdering 30 Jews and injuring 140 others, mostly elderly people, at a holiday meal.

A similar celebration occurred in the aftermath of the 2008 Merkaz HaRav Yeshiva massacre, after a Palestinian terrorist shot dead eight Jewish students. Then, “thousands of Palestinians [took] to the streets, shooting guns in the air, offering prayers of gratitude and handing out candy to local children. They weren’t celebrating a religious holiday or a sports championship. They were celebrating the vicious murder of eight boys.”

There are some Palestinians who simply wish to live in peace and have actively helped Israeli Jews in dangerous situations, but their voices and stories are not often heard. One such Palestinian man was “forced to flee [the] West Bank after death threats for rescuing children of murdered Rabbi Miki Mark.”

The motivation to remain silent is fear.

It is difficult to account, however, for crowds of thousands dancing and rejoicing over the killing of innocents. What makes a human being say intentionally crushing an infant beneath the wheels of a car makes the perpetrator a “hero”? What makes them call the car-ramming murder of 8- and 6-year-old brothers a “heroic commando operation”?

This is the result of decades of anti-Israel incitement and brainwashing by Palestinian leaders, which their funders have never told them to stop. As far as most Palestinians are concerned: 1) All Jews are “settlers,” and 2) Israel is one big settlement that must be eliminated.

Furthermore, finding humor in a cartoon of a terror attack victim’s head on a platter about to be eaten as part of a traditional Palestinian feast is hard to comprehend. Why do we keep hearing Palestinians claim that terror and glorification of the murder of innocent civilians is a “natural response“?

There is nothing “natural” about murdering Jewish children waiting at a bus stop. There is nothing “natural” about murdering unarmed civilians outside a synagogue. There is nothing “natural” about dancing and handing out candy to celebrate terrorism and the murder of Jews, or of anyone.

While Abbas occasionally condemns an attack that has attracted sufficient international outrage to hurt the PA’s image, his actions speak louder than words.

In what has come to be known as “Pay for Slay,” Abbas has been adamant about continuing to pay large benefits to the families of terrorists: “Even if I will have to leave my position, I will not compromise on the salary of a martyr (shahid) or a prisoner,” Abbas promised.

At the age of 87, Abbas is still holding to this position. Despite legislation designed to counter the hundreds of millions of dollars in US, EU and international foreign aid funneled to terrorist family allowances, he is still finding creative ways to continue. As of 2017, these funds were found to be “equal in sum to about half of the foreign aid for budget support.” In the years following, they have only increased.

The EU, the US, and other international funders of the Palestinians continue to finance a government that refuses not only to condemn terror, but that actually grows it like a lucrative slave-farm for terrorists. For some Palestinians, such as the leaders of Hamas and Palestinian Islamic Jihad, that even includes sending women and children to blow themselves up and using babies as human shields. The leaders do not, of course, send out members of their own families for this “achievement.”

Sadly, these funders do not even ask the Palestinian leaders, as a condition of their funding, to stop calling for violence and to stop rewarding murder. One has to ask: Why not? If you go to a bank and request a mortgage, the bank will stipulate conditions. That is “natural.”

Considering the undisguised vitriol of Fatah and the Palestinian Authority in support of terrorism — with both words and money — how could Israel seriously be expected to engage in any fruitful peace talks with the Palestinians?

Bassam Tawil is a Muslim Arab based in the Middle East.