Sinds 7 oktober, toen de Iraanse gevolmachtigden Hamas en de Palestijnse Islamitische Jihad afschuwelijke gruweldaden begingen tegen mannen, vrouwen, kinderen en baby’s in Israël, zijn grote delen van de internationale gemeenschap in rep en roer over de raadselachtige neiging van de Joden om zichzelf te verdedigen.

Bron: The Gatestone Institute

Deze voorkeur, echter, om zich niet gewoon te laten vermoorden door Iran toe te staan — via Hamas, de Palestijnse Islamitische Jihad en Hezbollah — om dood en ellende aan hen te blijven toebrengen, heeft ertoe geleid dat verschillende landen hun banden met Israël hebben verbroken. Niet alleen dat, maar andere landen hebben hun ambassadeurs teruggeroepen, te midden van eisen voor boycot, desinvestering, sancties (BDS), isolatie en algemene uitsluiting uit de wereldsamenleving van ’s werelds enige Joodse staat.

Landen die sinds 7 oktober de banden met Israël hebben verbroken zijn onder andere Belize, Bolivia, Colombia en Turkije. Bahrein, Tsjaad, Chili, Honduras, Jordanië en Zuid-Afrika hebben hun ambassadeurs teruggetrokken. De Malediven, populair bij vakantie-vierende Israëli’s, kondigde begin juni aan dat Israëli’s vanwege de oorlog in Gaza het land niet in mochten, maar schortte het verbod later op toen het zich realiseerde dat ook Arabisch-Israëliërs door het verbod getroffen zouden worden.

Zelfs vóór 7 oktober was het voor Israëlische paspoorthouders al verboden om 16 landen binnen te komen, waaronder Algerije, Bangladesh, Brunei, Iran, Irak, Koeweit, Libanon, Libië, Maleisië, Pakistan, Saudi-Arabië, Syrië, Oman en Jemen. Apartheid, iemand?

In plaats van de banden te verbreken, hebben verschillende Europese landen gebruik gemaakt van boycots en uitsluiting. Vorige maand kondigden Franse autoriteiten aan dat de volledige Israëlische defensie-industrie zou worden geweerd van de Eurosatory 2024 beurs, een van ’s werelds grootste beurzen voor de defensie-industrie, die dit jaar plaatsvindt in Frankrijk van 17 tot 21 juni. Israël zou deelnemen met 74 bedrijven.

“De omstandigheden zijn niet langer goed om Israëlische bedrijven te ontvangen op de Parijse beurs, gezien het feit dat de Franse president oproept tot de stopzetting van de IDF-operatie in Rafah,”zei het Franse ministerie van Defensie in een verklaring van 31 mei, waarin het de organisatoren opdroeg om de deelname van Israëlische bedrijven te verbieden.

Coges Event, de organisator van Eurosatory, ging in beroep tegen het verbod van de Franse regering bij de handelsrechtbank van Parijs. Op 18 juni beval de rechtbank dat het verbod moest worden opgeschort – waarschijnlijk te laat om Israël nog te helpen. De reden die de rechtbank gaf was dat het verbod van de regering de organisatoren van de tentoonstelling dwong om te discrimineren, een strafbaar feit onder de Franse wet.

Dit is dezelfde Franse regering die zo geobsedeerd is om inclusief en niet-discriminerend over te komen dat ze onlangs een wetsvoorstel steunde dat discriminatie op basis van haartextuur, lengte, kleur of stijl verbiedt.

Ondertussen vond de Franse regering het niet nodig om de deelname van China, dat momenteel twee genociden begaat – tegen Tibetanen en Oeigoeren – aan Eurosatory te verbieden. China’s vertegenwoordiging op de beurs telt ongeveer 61 defensiebedrijven.

De Franse regering heeft ook Saoedi-Arabië niet verboden, een van ’s werelds ergste mensenrechtenschenders, of Turkije, dat voor het Internationaal Strafhof is gedaagd voor het plegen van misdaden tegen de menselijkheid tegen honderdduizenden tegenstanders van het meedogenloze regime van president Recep Tayyip Erdogan, en dat oorlog blijft voeren tegen de Koerden, zijn buren op de Griekse eilanden bedreigt en natuurlijk nog steeds de noordelijke helft van Cyprus bezet, na het illegaal te zijn binnengevallen in 1974.

Wanneer er geen Joden zijn om de schuld aan te geven, zijn misdaden tegen de menselijkheid, genocide en mensenrechtenschendingen blijkbaar perfect aanvaardbaar.

Het verbod was echter niet genoeg voor in Frankrijk gevestigde pro-Hamas NGO’s, waaronder Association France Palestine Solidarité (AFPS) en Al-Haq. Deze NGO’s dienden een petitie in bij een andere Franse rechtbank — de rechtbank van Bobigny — om ervoor te zorgen dat niet alleen de Israëlische bedrijven en hun vertegenwoordigers, maar alle Israëli’s zouden worden uitgesloten van deelname aan de beurs.

De rechtbank van Bobigny willigde de wens van de NGO’s in en besliste dat iedereen die voor Israëlische bedrijven werkte of Israëlische bedrijven vertegenwoordigde, van het evenement werd uitgesloten, met inbegrip van “tussenpersonen” die namens deze bedrijven optraden. De rechtbank beperkte dit verbod niet tot Israëli’s alleen, maar “tot elke persoon die als hun makelaar of tussenpersoon kan optreden”. Bovendien verbood de rechtbank exposanten om Israëli’s en hun tussenpersonen op hun stand te verwelkomen of om hen te promoten.

Sacha Roytman, CEO van de organisatie Combat Antisemitism zei over de uitspraak van de rechtbank:

“Het verbieden van Joodse bedrijven alleen maar omdat Israël zich verdedigt tegen de grootste aanval op Joden sinds de Holocaust is schaamteloos antisemitisme. Vandaag de dag staat Israël in de voorhoede van de oorlog tussen Westerse waarden en radicaal islamisme. Landen zullen binnenkort van Israël moeten leren hoe ze terrorisme effectief kunnen bestrijden. De Holocaust begon met wetten tegen Joden. Vandaag begint het opnieuw met wetten en rechtbanken die de boycot van de enige Joodse staat toestaan. In 1933 geloofde niemand dat het tot de Holocaust en de Tweede Wereldoorlog zou leiden, maar toch gebeurde het.”

Andere Europese landen struikelen ook over zichzelf om Israël te boycotten en uit te sluiten. België, dat warme en sterke relaties onderhoudt met het terreursponsor Qatar, pleit er sterk voor dat de Europese Unie producten uit de Israëlische regio’s Judea en Samaria, ook bekend als de “Westelijke Jordaanoever”, boycot vanwege de reactie van Israël op de door Iran georkestreerde invasie van 7 oktober door Hamas en de Palestijnse Islamitische Jihad. Sinds 7 oktober zijn er meer dan 19.000 raketten afgevuurd op Israël, een land dat kleiner is dan New Jersey, voornamelijk door de terroristische groeperingen die de Gazastrook regeren, maar ook door een andere terroristische proxy van Iran, Hezbollah in Libanon. Naast de raketten heeft Hezbollah sindsdien Israël onophoudelijk aangevallen met spervoertuigen van geleide antitankraketten en drones vol explosieven, waarbij burgers en veiligheidstroepen werden gedood, huizen werden verwoest en bosbranden en de vernietiging van landbouwgrond en natuurreservaten in het noorden van Israël werden veroorzaakt.

Op 13 april vuurde de Islamitische Republiek Iran zelf meer dan 120 ballistische raketten, 170 drones en 30 kruisraketten af in haar eerste directe aanval op Israël vanaf Iraans grondgebied.

“Kunnen we nu gewoon doorgaan met Israël als handelspartner? Ik denk het niet,” intoneerde de Belgische premier Alexander De Croo, die vervolgens aankondigde dat het zijn doel was om België de economische banden met Israël te laten verbreken en andere Europese landen te beïnvloeden om dit voorbeeld te volgen.

De Belgische regering riep ook de EU-buitenlandchef op om te onderzoeken of Israël “zijn associatieovereenkomst met de EU heeft geschonden” en om alle wapenverkopen aan Israël stop te zetten. Zijn vicepremier, Petra De Sutter, snakt al naar sancties tegen de Joodse staat sinds minstens 8 november, slechts een maand nadat Palestijnse terroristen massaal baby’s, kinderen, vrouwen, mannen en bejaarden verkrachtten, ontvoerden, martelden, vermoordden en levend verbrandden.

“We werken aan verdere sancties,” zei DeSutter in mei. Zowel Frankrijk als België steunen internationale arrestatiebevelen tegen Israëlische leiders. In België heeft de stad Luik “alle relaties met Israël opgeschort”, meestal als een blijk van Jodenhaat: de stad heeft geen formele banden met Israël. In maart besloot de Brusselse gemeenteraad unaniem om “overheidsaankopen van producten uit Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever te blokkeren” en op 19 juni kondigde het stadsbestuur aan dat het “onmogelijk” zou zijn om een komende UEFA voetbalwedstrijd tussen België en Israël in Brussel te organiseren, op grond van bezorgdheid over “de veiligheid van toeschouwers, spelers, inwoners van Brussel en onze politiediensten”.

Nederland stopte met het leveren van onderdelen voor F-35 gevechtsvliegtuigen aan Israël nadat een Nederlandse rechtbank in februari oordeelde dat er een “duidelijk risico” was dat de vliegtuigen betrokken zouden zijn bij “het schenden van het internationaal humanitair recht in Gaza.” Laat staan dat John Spencer, voorzitter van Urban Warfare Studies aan het Modern War Institute in West Point, heeft vastgesteld dat Israël consequent meer maatregelen heeft genomen om burgerslachtoffers te voorkomen dan enig ander leger in de geschiedenis van oorlogsvoering. De rechtszaak was het resultaat van een rechtszaak die was aangespannen door verschillende NGO’s, waaronder Oxfam. De Nederlandse regering is in beroep gegaan tegen de beslissing.

Oslo, de hoofdstad van Noorwegen, kondigde een verbod aan op het importeren van goederen en diensten van bedrijven die “direct of indirect bijdragen” aan “nederzettingen”.

Spanje, de bakermat van de inquisitie, schortte de wapenverkoop aan Israël op en “de Spaanse minister van Buitenlandse Zaken, José Manuel Albares, onthulde dat Madrid alle wapenexporten naar Tel Aviv heeft stopgezet sinds 7 oktober”, toen de massamoord van Hamas op 1200 Israëli’s nog aan de gang was en Israël nog steeds probeerde die te stoppen. Zelfs dat was blijkbaar te veel om te verkroppen voor de Spaanse regering. Nog steeds niet genoeg voor Spanje. Het zei onlangs dat zelfs buitenlandse schepen die militaire voorraden naar Israël vervoerden, niet zouden mogen aanmeren in Spaanse havens.

“Het ministerie van Buitenlandse Zaken zal deze dokoperaties systematisch afwijzen om een duidelijke reden. Het Midden-Oosten heeft niet meer wapens nodig, maar meer vrede,” zei minister van Buitenlandse Zaken Jose Manuel Albares. De opmerking leek vreemd genoeg niet gericht te zijn aan de entiteiten die de oorlog zijn begonnen: Hamas, Hezbollah, Iran en Qatar.

Barcelona verbrak alle officiële banden met Israël, dat door de burgemeester grotesk werd beschuldigd van “apartheid”. Ik denk dat het daar nog steeds 1492 is.

Iran, de oorlogsstoker bij uitstek van het Midden-Oosten, en – samen met belangrijke financiering van Qatar, dat nog nooit een islamitische terreurgroep lijkt te hebben ontmoet die het niet financierde of promootte (zoals hier , hier en hier) – was de initiatiefnemer van de huidige oorlog in Gaza.

De terroristische volmachten van Iran strekken zich uit over de hele regio – Hamas en de Palestijnse Islamitische Jihad in Gaza; Hezbollah in Libanon; de Houthi’s in Jemen, en verschillende volmachtmilities in Syrië en Irak — goed gefinancierd omdat de regering Biden de sancties heeft opgeheven. Toch heeft Albares niets dan lof voor Iran. Aan de zijlijn van het Wereld Economisch Forum in Davos in januari, beschreef Albares, volgens een rapport van het Iraanse Ministerie van Buitenlandse Zaken, war Iran beschreef “als een zeer belangrijke en invloedrijke speler in de regio”.

“… Albares sprak zijn dank uit aan de Iraanse minister van Buitenlandse Zaken voor zijn perspectief op wederzijdse en regionale kwesties, en verwelkomde de voortzetting van het overleg en de uitwisseling van standpunten tussen de twee partijen op bilateraal en regionaal gebied.

“De Spaanse minister van Buitenlandse Zaken sprak zijn bezorgdheid uit over de gevolgen van het voortduren van de oorlog in Gaza en benadrukte de noodzaak om oorlog en aanvallen op burgers te stoppen en internationale wetten en humanitaire rechten na te leven.”

De onderwerping aan het islamitische regime door Europese leiders zoals Albares, die heel goed weet dat Iran achter de oorlog in Gaza zit, vertelt ons meer over hen dan over Israël.

Tot slot overweegt de EU als geheel serieus om Israël EU-brede sancties op te leggen. Eind mei kwamen de EU-ministers van Buitenlandse Zaken bijeen om de kwestie te bespreken, maar ze hebben nog geen overeenstemming bereikt over hoe het nu verder moet. In april legde de EU echter sancties op aan Israëlische “kolonisten”. Helaas is voor veel Palestijnen heel Israël “één grote nederzetting” die moet worden ontworteld, en iedereen daar een “kolonist”.