De Juda-kamer van het London Jewish Museum toont enkele van de ongeveer 40.000 joodse voorwerpen van het museum. The Judaica room at the London Jewish Museum shows some of the museum’s 40,000 or so Jewish objects.
(Benedict Johnson Photography)
Nederlands + English
Het Joods Museum in Londen gaat volgende maand voor onbepaalde tijd sluiten en gaat op zoek naar een nieuw onderkomen voor zijn collectie van 40.000 objecten, een van de grootste in zijn soort in Europa.
Door JTA – Jacob Jud
De stijgende kosten voor het onderhoud van het huidige pand in het noordwesten van Londen en een moeilijke omgeving voor fondsenwerving verergerden de toch al precaire financiële situatie van het museum, vertelde voorzitter Nick Viner aan de Jewish Telegraphic Agency. Het Joods Museum is voornemens eind juni de deuren te sluiten en eind dit jaar het huidige pand aan de Albertstraat te verlaten.
Viner zei dat het museum had gewerkt aan een “toekomstvisie” waarbij het zou verhuizen naar een gebouw dat beter was afgestemd op de behoeften van de instelling, maar dat het bestuur had besloten dat het niet langer mogelijk was om die overgang naadloos te maken.
“We realiseerden ons dat het niet mogelijk was om het lopende museum, waar de kosten aanzienlijk stegen, te financieren en ons te concentreren op een toekomst”, legt hij uit. “We besloten dat we zouden pauzeren – het gebouw te verlaten, het te verkopen en het geld te gebruiken om ons door de komende periode te helpen, zodat we in een overgangsmodus kunnen blijven werken.”
Het Joods Museum, dat het al voor COVID-19 moeilijk had, werd tijdens de pandemie gedwongen tot herstructurering en het ontslaan van personeel. Het draaide voornamelijk op educatieve programma’s.
Die programma’s worden voortgezet en het museum is ook van plan tijdelijke tentoonstellingen te houden in kleinere ruimtes in Londen, terwijl de rest van de collectie wordt opgeslagen of tijdelijk wordt uitgeleend aan andere instellingen.
“Er is een mogelijkheid om delen van de collectie die nog niet zijn gezien, toegankelijk te maken voor mensen in verschillende delen van het land, wat heel spannend kan zijn,” zei Viner. “We beginnen net te kijken hoe het praktisch werkt en of anderen delen van de collectie veilig kunnen huisvesten.”
Onder de zeldzame objecten die uit het zicht dreigen te verdwijnen, zijn de oudste Chanoeka-menorah gemaakt in Groot-Brittannië, die is tentoongesteld sinds het museum werd opgericht in 1932, en een 17e-eeuwse Venetiaanse synagoge-ark. Het Joods Museum herbergt ook collecties van het Joods Militair Museum, de Verenigde Synagoge en het Joods Historisch Genootschap.
Maar door het kleine gebouw van de instelling werd slechts 5% van de objecten tentoongesteld. Het heeft historisch gezien ook een kleiner profiel gehad dan zijn tegenhangers op het continent, die grotendeels werken op basis van overheidsfinanciering en steviger verankerd zijn geraakt in zowel joodse als niet-joodse toeristenroutes en lokale culturele instellingen.
“We zijn ons er terdege van bewust dat het VK de op een na grootste joodse gemeenschap van Europa heeft en dat het Londense museum zowel erg klein is als een heel ander soort ruimte is dan sommige van de grote joodse musea in Europa”, aldus Viner. “We hebben het gevoel dat we zoveel fantastische verhalen te vertellen hebben en zoveel te laten zien dat we een museum zouden moeten hebben dat dat weerspiegelt, maar het zal alleen werken als de gemeenschap uiteindelijk steunt.”
Het museum zal sterk afhankelijk moeten zijn van donateurs binnen de Joodse gemeenschap om zijn toekomst op lange termijn veilig te stellen, aangezien de fondsen van de Arts Council England, een door de Britse overheid gefinancierde instantie, op zichzelf onvoldoende zijn om de duurzaamheid te waarborgen.
Uit recente gegevens blijkt dat de inkomsten van het Joods Museum in de twaalf maanden tot maart 2022 schommelden op iets meer dan een derde van het niveau van vóór COVID. Het museum kreeg vorig jaar de National Portfolio-status van Arts Council England, een label dat het tot 2026 een stroom van meer dan $ 280.000 per jaar oplevert. Eerder had het tijdens de pandemie een injectie van meer dan $ 1 miljoen gekregen van de Arts Council.
“Er is altijd een risico dat je niet verder kunt gaan als je de fondsen niet hebt “, voegde Viner eraan toe, die zei dat het nog steeds onzeker was hoeveel het Joods Museum wilde inzamelen. “Er zijn verschillende modellen. Het kan een zeer aanzienlijk bedrag zijn, of het kan kleiner zijn, afhankelijk van de schaal en de aard van het [toekomstige] gebouw. Ik zou er geen toekomst aan willen verbinden.”
Hoewel er momenteel geen specifieke locatie in gedachten is voor een toekomstig gebouw, is men het erover eens dat een gebied met meer voetverkeer van vitaal belang is. De huidige locatie, in een zijstraat, zal waarschijnlijk niet worden opgemerkt door veel nieuwsgierige toeristen of oude Joodse inwoners van Londen. Er is ook hoop dat elke toekomstige plek of het nu gaat om nieuwbouw of aankoop, buitenruimte zal hebben en meer flexibiliteit mogelijk zal maken dan het Albert Street-gebouw.
Het Joods Museum verhuisde in 1994 naar Camden. Het huidige huis is hetzelfde sinds 2010, toen het een voormalige pianofabriek achter het terrein kocht en de gebouwen verbouwde en samenvoegde.
Het museum, dat eerder alom geprezen tentoonstellingen over Amy Winehouse, joodse cartoonisten en joodse voetbalgeschiedenis in Groot-Brittannië had georganiseerd, had vanwege de kosten sinds de pandemie ook geen tijdelijke tentoonstellingen kunnen houden.
“Tentoonstellingen en werken met onze collectie is een stuk duurder”, zegt Viner. “We vinden educatie heel belangrijk, maar we hebben ook een fantastische collectie en veel verhalen te vertellen. Ook daar moeten we een manier voor vinden.”
**************************************
ENGLISH
London’s Jewish Museum is to close indefinitely next month and begin hunting for a new home for its collection of 40,000 objects, one of the largest of its kind in Europe.
By JTA – Jacob Jud
The rising costs of maintaining its current premises in northwest London and a difficult fundraising environment exacerbated an already precarious financial situation for the museum, its chairman Nick Viner told the Jewish Telegraphic Agency. The Jewish Museum intends to close its doors at the end of June and be out of its current building on Albert Street by the end of the year.
Viner said that the museum had been working on a “vision for the future” that would have seen it move to a building better tailored to the institution’s needs, but that the board had decided that it was no longer possible to make that transition seamlessly.
“We realized that it wasn’t possible to fund the ongoing museum, where the costs were going up significantly, and to focus on a future,” he explained. “We decided that we would pause — move out of the building, sell it, and use the funds to help us over the next period, so that we can continue to operate in a transition mode.”
The Jewish Museum, which had been struggling even prior to COVID-19, was forced into restructuring and layoffs during the pandemic, and it pivoted heavily towards educational programs.
Those programs will continue, and the museum also intends to operate temporary exhibitions in smaller spaces around London, while the rest of the collection is put in storage or loaned temporarily to other institutions.
“There is an opportunity to have parts of the collection that haven’t been seen be accessible to people in different parts of the country, which could be very exciting,” Viner said. “We are just starting to look at how it would work practically, and whether others can house parts of the collection safely.”
Among the rare objects that risk slipping out of view are the oldest Hanukkah menorah made in Britain, which has been displayed since the museum was founded in 1932, and a 17th-century Venetian synagogue ark. The Jewish Museum also houses collections from the Jewish Military Museum, the United Synagogue and the Jewish Historical Society.
But the institution’s small building meant that only 5% of its objects were displayed. It has historically also had a smaller profile than its counterparts on the continent, which operate largely based on public funding and have become more firmly entrenched on both Jewish and non-Jewish tourists trails and local cultural scenes.
“We are very conscious that the U.K. has the second largest Jewish community in Europe and that London’s museum is both very small and a very different kind of space from some of the great Jewish museums around Europe,” said Viner. “We feel that we have so many fantastic stories to tell and so much to show that we ought to have a museum that reflects that, but it will only work if the community is ultimately supportive.”
The museum will have to rely heavily on donors within the Jewish community to ensure its long-term future, as funds from the Arts Council England, a British government-funded body, are insufficient on their own to ensure its sustainability.
Recent records show that in the twelve months up to March 2022, the revenue of the Jewish Museum was hovering at just over a third of pre-COVID levels. The museum was granted National Portfolio status by Arts Council England last year, a label that provides it with a stream of over $280,000 a year until 2026. It had previously received an injection of over $1 million by the Arts Council during the pandemic.
“There is always a risk when you don’t have the fundraising that you cannot continue,” added Viner, who said that it was still uncertain how much the Jewish Museum was looking to raise. “There are different models. It could be a very significant amount, or it can be smaller depending on the scale and the nature of the [future] building. I wouldn’t want to put a future on it.”
While there is currently no specific location in mind for a future site, there is an understanding that an area with more foot traffic is vital. The current site, on a side street, is unlikely to be noticed by many curious tourists or long-time Jewish residents of London. There is also a hope that any future site, whether newly built or purchased, would have outdoor space and permit greater flexibility than the Albert Street building.
The Jewish Museum moved to Camden in 1994. Its current home has been the same since 2010, when it purchased a former piano factory behind the site and remodeled and combined the buildings.
The museum, which had previously put on widely acclaimed exhibitions on Amy Winehouse, Jewish cartoonists and Jewish soccer history in Britain, had also not been able to put on temporary exhibitions since the pandemic because of the cost.
“Exhibitions and work with our collection is a lot more expensive,” said Viner. “We believe that education is really important, but we also have a fantastic collection and lots of stories to tell. We need to find a way to do that too.”
