Een lid van de bedoeïenen gemeenschap van Arara in de Negev-woestijn staat naast voertuigen die zijn verwoest tijdens een raketaanval vanuit de Gazastrook op 14 oktober 2023
A member of the Bedouin community of Arara in the Negev Desert stands next to vehicles destroyed in a rocket attack fired from the Gaza Strip on October 14, 2023 (Yuri Cortez / AFP)

Nederlands + English

In deze donkere dagen vervul ik de rol van rouw- en slachtoffer ambtenaar voor het schoolsysteem van het zuidelijke district. Ik neem contact op met Joma, de indrukwekkende hoofdinspecteur voor de bedoeïenen scholen in de Negev, om hem te vragen hoe ik de bedoeïenen gemeenschap kan condoleren. Ik wil mijn respect betuigen aan de bedoeïenen schoolkinderen die vermoord zijn tijdens de hevige raketaanvallen de week ervoor.

Door: The Times of Israel – Shalom Weil

Joma luistert even. Dan zegt hij nadrukkelijk: je moet ze bezoeken! Het is heel belangrijk voor hen. Het zal een eer voor hen zijn. Ik kom nu naar Beersheva om jullie mee te nemen in mijn jeep.

We vertrekken, rijden over kronkelige wegen, over onverharde paden, klimmen tussen heuvels en verspreide hutten. Onderweg legt Joma me uit dat Joden en Bedoeïenen een bloedverbond hebben dat teruggaat tot de dagen van de Palmach, Israëls strijdmacht van voor de staat. En vandaag de dag, zegt hij, wordt dit verbond versterkt.

We komen aan bij de eerste rouwtent, opgezet tussen blikken hutten en schapen. Een rij mannen op blote voeten, met rode ogen van het huilen, staat buiten in de zon op ons te wachten. Salaam alaikum, handdrukken, zegeningen en een hand op het hart om pijn en troost aan te geven.

Joma en ik zitten in kleermakerszit op het kleurrijke geweven tapijt, terwijl de rouwenden op hun knieën zitten. Een van de kinderen komt naar ons toe met flessen water, de tweede brengt dadels, en de derde komt met een vinnige pot bittere zwarte koffie.

Ik hoor over de twee kinderen die zijn gedood door een raketbeschieting die hen trof in de hut waar ze aan het spelen waren. Waar was de hut, vraag ik. Hier, en ze wijzen naar het plein buiten de rouwtent waar wij zitten.

We stappen weer in de jeep en Joma legt me uit dat mijn bezoek het enige bezoek was van een vertegenwoordiger van de staat aan de nabestaanden, dus ze zijn allemaal erg ontroerd, ook al zijn de traditionele drie dagen van rouw al voorbij. Het dringt tot me door dat de hele staat Israël op mijn schouders rust en dat ik zijn vertegenwoordiger ben.


Een lid van de bedoeïenen gemeenschap van Arara in de Negev-woestijn staat naast voertuigen die zijn verwoest tijdens een raketaanval vanuit de Gazastrook op 14 oktober 2023 (Yuri Cortez / AFP)

We rijden naar de volgende rouwtent en die daarna. Van daaruit rijden we naar een meer gesetteld dorp, en komen aan bij de rouwtent waar het hoofd van de raad, drie sjeiks en de qadi religieuze rechter buiten op ons staan te wachten, terwijl de rouwenden binnen staan te wachten, hun rode ogen vol pijnlijke tranen. En met alle pijn kan ik hun trots niet negeren dat een vertegenwoordiger van de staat hen komt eren, en ook de ontroerende woorden die steeds herhaald worden – woorden van geloof in de Schepper van de wereld. “Kul maktub.” Alles is geschreven.

Een van de sjeiks vraagt toestemming om naast me te komen zitten. In gebroken Hebreeuws vertelt hij me over de verschrikkingen die Hamas die vervloekte zaterdag beging. Een vrouw uit de gemeenschap was aan het werk in de velden, gekleed in haar lange zwarte traditionele, bescheiden gewaad. Hamas-terroristen schoten 42 kogels in haar en verminkten haar lichaam verder, vertelt hij. Ze vonden haar zo liggend en brachten ook haar naar de begraafplaats.

Shalom Weil

Shalom Weil is de CEO van Yesodot – The Center for Torah and Democracy, en de oprichter van Pelech Ort High School voor jongens in Jeruzalem.

 

*****************************************

ENGLISH

These dark days, I am filling the role of bereavement and casualty official for the southern district school system. I contact Joma, the impressive superintendent for the Bedouin schools in the Negev, to ask him how I can pay a condolence call to the Bedouin community. I want to pay my respects to the Bedouin schoolchildren murdered during the intense rocket attacks the week before.

By: The Times of Israel – Shalom Weil

Joma listens for a moment. Then says emphatically, you must visit them! It is very important to them. It will be an honor for them. I’m coming to Beersheva right now to take you in my jeep.

We set off, driving on winding roads, down dirt paths, climbing between hills and scattered huts. On the way, Joma explains to me that Jews and Bedouin have a blood pact dating back to the days of the Palmach, Israel’s pre-state fighting force. And today, he says, this alliance is strengthened.

We arrive at the first mourning tent, set up between tins huts and sheep. A line of barefoot men, eyes red from crying, are standing outside in the sun, waiting for us. Salaam alaikum, handshakes, blessings, and a hand on the heart to signify pain and consolation.

Joma and I pay our respects sitting cross-legged on the colorful woven carpet, while the mourners are on their knees. One of the children approaches us with bottles of water, the second brings dates, and the third comes with a finjan pot of bitter black coffee.

I hear about the two children killed by a rocket blast that hit them in the hut where they were playing. Where was the hut, I ask. Here, and they point to the square outside the mourning tent where we are sitting.

We get back in the jeep, and Joma explains to me that mine was the only visit from a state representative to the bereaved families, so they are all very touched, even though the traditional three days of mourning have already passed. It dawns on me that the entire State of Israel is resting on my shoulders and I am its representative.

A member of the Bedouin community of Arara in the Negev Desert stands next to vehicles destroyed in a rocket attack fired from the Gaza Strip on October 14, 2023 (Yuri Cortez / AFP)

We travel to the next mourning tent, and to the one after that. From there we drive to a more settled village, arriving at the mourning tent where the council head, three sheikhs and the qadi religious judge are standing outside waiting for us, while the mourners wait standing inside, their red eyes full of painful tears. And with all the pain, I cannot ignore their pride that a representative of the state has come to honor them, and also the moving words repeated over and over – words of faith in the Creator of the world. “Kul maktub.” Everything is written.

One of the sheikhs asks permission to sit next to me. In broken Hebrew, he tells me of the horrors Hamas committed that cursed Saturday. One woman from the community was working out in the fields, dressed in her long black traditional, modest robe. Hamas terrorists shot 42 bullets into her and then further mutilated her body, he tells me. They found her lying like that and brought her to burial as well.

Shalom Weil

Shalom Weil is the CEO of Yesodot – The Center for Torah and Democracy, and the founding head of Pelech Ort High School for boys in Jerusalem.