Waarom was deze nacht anders dan alle andere nachten?

Bron: Behind the news in Israel

In plaats van een goede nachtrust te hebben gehad, werden we rond 01.30 uur uit onze slaap gewekt door een reeks luide explosies. Toen we vanuit ons slaapkamerraam naar buiten keken, zagen we een griezelig schouwspel dat deed denken aan een Star Wars-film. Door de nachtelijke hemel vlogen talloze verlichte oranje objecten die allemaal leken uiteen te vallen en te exploderen.  Ik vermoedde dat het Iraanse drones waren die vanuit Iran waren gelanceerd. Eerder op de avond waren er berichten over een mogelijke drone-aanval.

Binnen een paar minuten loeiden de sirenes van het luchtalarm, en omdat we niet wisten of er raketten onze kant op kwamen, zetten we een waanzinnige vlucht in naar onze plaatselijke gemeentelijke schuilkelder, slechts ongeveer 30 seconden van ons huis verwijderd. De sirenes hielden vrijwel onmiddellijk op, wat aangaf dat er niets onze kant op kwam. Drones vlogen nog steeds, maar vormden uiteraard geen dodelijke bedreiging.

Tegen die tijd was iedereen in het land uit bed en volgde het nieuws, en het was onnodig om te zeggen dat mobiele telefoons werden gebruikt om familie en vrienden te controleren. Weer in slaap komen bleek moeilijk, vooral voor degenen die gefixeerd waren op de laatste nieuwsontwikkelingen.

Pas de volgende dag had men tijd om na te denken over de gebeurtenissen en enkele conclusies te trekken.

Ik voorspelde dat het niet meer dan een paar uur zou duren voordat de gewone hoeveelheid personen Israël zou waarschuwen om geen wraak te nemen, om terughoudendheid te tonen en “diplomatie” toe te staan ​​om met het terroristische regime in Iran om te gaan.

Pesach (Pascha) is daarom een ​​ideale tijd om te herdenken hoe onze voorouders omgingen met tirannen uit het verleden, wier agenda etnische zuiveringen, moord, slavernij en ontvoering omvatte. De uittocht uit de Egyptische slavernij vond pas plaats na een escalerende reeks plagen en diplomatieke onderhandelingen met Farao. Zijn poging om alle Hebreeuwse mannelijke baby’s bij de geboorte te doden mislukte dankzij de heroïsche inspanningen van de vroedvrouwen die deze pogrom verijdelden. Mozes en Aäron probeerden wel te onderhandelen over een exit-strategie, maar dit mislukte vanwege de koppige weigering om het eens te worden van de kant van de Egyptische leider.

Een reeks van beproevingen maakte nog steeds geen indruk en daarom mochten de Hebreeën pas na de laatste plaag vertrekken. Ze waren nauwelijks vertrokken toen Farao spijt kreeg van zijn beslissing en hen achtervolgde met zijn hele leger, vastbesloten om ze uiteindelijk allemaal uit te roeien. Dit eindigde natuurlijk in een spectaculaire mislukking bij de Rietzee.

De lessen die we zouden moeten kunnen trekken zijn dat onderhandelen met en het sussen van dictators, tirannen en Jodenhaters een verloren zaak is en alleen maar tot ergere rampen leidt. Het is dus door de hele Joodse geschiedenis heen bewezen en is vooral relevant in onze tijd. Helaas weigert de rest van de wereld te leren en klampt ze zich nog steeds koppig vast aan de illusie dat buigen voor misdadigers en pestkoppen vrede zal kopen.

De enige plaag die millennia van mutaties heeft overleefd, is haat voor het Joodse volk en zijn beloofde thuisland. De Babyloniërs en de Romeinen deden hun uiterste best om niet alleen Judea en Israël te vernietigen en de Joodse inwoners ervan te verbannen, maar ook om ervoor te zorgen dat het idee van Joodse soevereiniteit uitgeroeid zou worden. De hedendaagse anti-Israël/zionistische haters hebben dezelfde agenda zoals recente gebeurtenissen en realiteiten zo dramatisch hebben aangetoond.

Dit brengt ons terug bij de huidige ontwikkelingen en hun mogelijke uitkomsten.

Zonder enige twijfel is Iran gesterkt door de onwil en weigering van de democratieën om het land ter verantwoording te roepen en een hoge prijs te betalen voor zijn halsstarrige aanval op kernwapens. Ondanks een duidelijke en ondubbelzinnige boodschap over haar intenties om Israël te vernietigen, heeft de internationale gemeenschap onder leiding van de regering-Biden zich beziggehouden met een beleid van verzoening.

Er wordt veel aandacht besteed aan het feit dat de VS en Groot-Brittannië zich bij Israël hebben aangesloten bij het helpen afweren van de drone- en raketaanvallen. Er wordt echter over het hoofd gezien dat deze ogenschijnlijke daad van solidariteit een waarschuwing met zich meebracht. Luisterend naar het hectische koor van vermaningen dat uit de westerse hoofdsteden komt, is de onmiskenbare conclusie er een van doodsbange vredelievende mensen die krampachtig proberen afstand te nemen van enige betrokkenheid bij het ondernemen van krachtige actie om Iran te straffen.

Tot welke andere conclusie kan men komen als vrijwel iedere leider van de democratische wereld Israël in de strengste taal waarschuwt geen wraak te nemen, omdat de wereldvrede hierdoor in gevaar komt? De illusie dat zogenaamde diplomatie Iran zal afschrikken van verdere terreuraanslagen en een halt zal toeroepen aan zijn stormloop naar nucleaire capaciteiten is zo stevig verankerd in de hoofden van de vredelievende buitenlanders dat geen enkele hoeveelheid bewijs van het tegendeel hun hallucinaties zal kunnen veranderen.

Biden houdt vol dat de VS geen conflict met Iran willen en om dit te bewijzen overlaadt hij de mullahs met miljarden niet-bevroren fondsen. Voor het geval Teheran de boodschap nog steeds niet begrijpt, maakt zijn regering duidelijk dat Washington geen enkel Israëlisch antwoord zal steunen. Lord Cameron knipt met zijn vingers en waarschuwt Israël niet te reageren, zo ook de Fransen en anderen. Voor de goede orde verklaarde de secretaris-generaal van de VN dat “vergeldingsdaden waarbij geweld betrokken is, verboden zijn onder het internationaal recht.” Niet te missen in het internationale koor van het Münchense verzoeningskoor is de Nieuw-Zeelandse minister van Buitenlandse Zaken, die vroom verklaarde dat hij verwachtte dat beide partijen zich nu zouden onthouden van het aanwakkeren van de spanningen.

De reactie op de Iraanse aanval door China en Rusland is voorspelbaar, vooral omdat zij al lange tijd aanhangers zijn van het Iraanse Mullah-regime en zijn kwade bedoelingen. Het is niets minder dan een verbazingwekkende en misleidende daad van laffe morele lafheid dat degenen die de Iraanse genocidale ambities zouden moeten dwarsbomen, in plaats daarvan naar de VN rennen. Dit corrupte orgaan heeft noch de wil, noch het vermogen om sancties tegen Iran op te leggen. Bewijs hiervan is het feit dat Iran momenteel voorzitter is van de VN-conferentie over ontwapening. Welke flagrante farce kun je nog meer tegenkomen?

Israël moet Cameron vragen of hij van Churchill zou hebben geëist dat Groot-Brittannië geen wraak zou nemen op de Duitse aanval op Groot-Brittannië. Zouden degenen die vandaag de dag eisen dat Israël geen wraak neemt, Roosevelt hetzelfde hebben verteld toen de Japanners Pearl Harbor aanvielen? Toen Margaret Thatcher wraak nam op de Argentijnse invasie van de Falklandeilanden, kreeg de VN stuiptrekkingen en werd Groot-Brittannië voor het Internationaal Gerechtshof in Den Haag gesleept?

Geconfronteerd met een eis om de Iraanse Islamitische Revolutionaire Garde te verbieden, heeft de Britse premier dit naar verluidt afgewezen omdat “het de diplomatieke banden met Teheran zou verbreken.” Zal Australië ditzelfde misleidende en laffe excuus gebruiken in plaats van daadwerkelijk een morele ruggengraat te hebben?

Als dit allemaal griezelig doet denken aan de jaren voorafgaand aan de Shoah, dan heb je gelijk. Voeg daarbij de krampachtige tsunami van Joods-Israëlhaat die nu alle delen van de wereld omhult en je hebt een perfect brouwsel voor wat ons te wachten staat dankzij de lafhartige lafheid van hen die moreel bankroet zijn.

Ieder jaar is er in Duitsland een ceremonie ter herdenking van de bevrijding van het concentratiekamp Bergen Belsen. Dit jaar is het uitgesteld tot een latere datum en zijn Israëlische vertegenwoordigers niet uitgenodigd om te spreken. Het is het toppunt van ironie, maar een indicatie voor de manier waarop de zaken ervoor staan ​​dat juist Duitsland zich moet overgeven tegenover bendes van het nazi-type.

Dit brengt ons terug bij het onderwerp plagen.

Pas na een reeks escalerende rampen werden onze voorouders losgelaten. De laatste vernedering voor de Egyptenaren volgde bij de Rietzee.

Elke Seder herinneren we ons hoe er in elke generatie mensen zijn die opstaan ​​om ons te vernietigen.

Daarom moeten we deze Pesach, nu onze gijzelaars gevangen blijven en we geconfronteerd worden met bedreigingen voor ons recht op leven, het besluit nemen om te doen wat gedaan moet worden om de snode plannen van onze vijanden te dwarsbomen en te verslaan.

Mogen de vieringen van dit jaar het begin inluiden van onze verlossing en de vervulling voor meer Joden van de belofte om volgend jaar in een volledig hersteld en verenigd Jeruzalem, onze eeuwige hoofdstad, te verblijven.

Michael Kuttner is een joodse Nieuw-Zeelander die jarenlang actief betrokken was bij verschillende gemeentelijke organisaties die verband hielden met het jodendom en Israël. Hij woont nu in Israël en is J-Wire’s correspondent in de regio.