Screenshot


Hij zond Zijn woord uit, genas hen en bevrijdde hen uit hun grafkuilen. PSALM 107:20 (HSV)

Professionals uit de gezondheidszorg bieden vrijwillig hulp aan mensen die op straat leven.

Bron: Israel365News

Tel Aviv, het centrum van Israëls hightechindustrie, een cultureel centrum en bruisende metropool, wordt ook geplaagd door dakloosheid, drugsmisbruik en sekshandel, en heeft een grote migranten populatie. Mooi en gastvrij voor sommigen; voor anderen, die een paar huizen of blokken verderop wonen, sloppenwijken die een nachtmerrie zijn.

Maar zelfs daklozen hebben recht op basisgezondheidszorg. Hoe krijgen ze die dan?

Ronnie-Lee Sneh, een maatschappelijk werker met een achtergrond in wereldwijde gemeenschapsontwikkeling, vond haar roeping dichter bij huis dan ze had verwacht. Na terugkomst van een verblijf van zes maanden in Oeganda in januari 2020, werden haar plannen om fulltime in Afrika te werken verstoord door de COVID-19-pandemie. Gedreven door een verlangen om te helpen, begon ze te werken in lokale daklozen-opvangcentra.

Het was tijdens een lockdown in juli dat een cruciale ontmoeting haar koers veranderde. Omdat ze een bepaalde persoon niet kon vinden in de opvangcentra, ontmoette ze hem uiteindelijk op straat. Toen ze haar diensten aanbood als maatschappelijk werker, was zijn antwoord bot: “Ik heb geen maatschappelijk werker nodig, ik heb een dokter nodig. Ik heb pijn.”

Deze interactie bracht het idee voor Street Medicine Tel Aviv (SMTA) op gang. Tegenwoordig telt de organisatie 50 vrijwilligers, waaronder artsen, verpleegkundigen en geneeskundestudenten, die zich allemaal inzetten om de ongelijkheid in de gezondheidszorg onder daklozen te elimineren.

Een geneeskundestudent controleert de bloedsomloop in de vingers van een man. Met dank: Street Medicine Tel Aviv. (bron: JNS)

Het doorbreken van barrières in de gezondheidszorg

De uitdagingen waarmee daklozen worden geconfronteerd bij het verkrijgen van toegang tot gezondheidszorg zijn veelzijdig. “Hoewel velen een ziektekostenverzekering hebben, verhinderen praktische obstakels hen vaak om deze diensten te gebruiken”, zegt Sneh.

“Verloren of gestolen identificatiedocumenten, gebrek aan financiële middelen voor vervoer, het ontbreken van een telefoon om afspraken te maken en financiële beperkingen waardoor ze zelfs gesubsidieerde medicijnen niet kunnen kopen, dragen allemaal bij aan dit gat in de gezondheidszorg”, voegt ze toe.

Naast het financiële aspect is er ook een belangrijke sociale factor die de meeste daklozen ervan weerhoudt om medische zorg te zoeken, zei ze. “Er is een aanzienlijk stigma verbonden aan het zoeken van medische hulp. Veel mensen hebben negatieve ervaringen gehad met de medische wereld, waarbij ze zich achtergesteld of slecht behandeld voelden.”

SMTA wil dit stigma doorbreken door mensen te ontmoeten waar ze zijn, vertrouwen op te bouwen en relaties te onderhouden.

“We gaan naar ze toe, we zien ze zoals ze zijn en bieden ze zorg terwijl we ze respect en waardigheid tonen, en dat speelt een grote rol in het accepteren van onze hulp,” legt Sneh uit. “Vijfennegentig procent van de mensen die we behandelen zijn Israëlische burgers.”

Ronnie-Lee Sneh (links) bespreekt strategie met een andere vrijwilliger tijdens een teambriefing. Met dank: Street Medicine Tel Aviv. (bron: JNS)

Dr. Inbal Sharon, algemeen chirurg en vrijwilliger bij de organisatie, benadrukt het belang van deze aanpak.

“Wij helpen hen, maar zij helpen ons ook,” zegt ze. “Ze helpen mij mijn hart te openen en ze geven mij een nieuw perspectief op het leven. Het is een symbiotische relatie die beide kanten versterkt.”

De aanpak van Street Medicine Tel Aviv

De organisatie gaat twee keer per week op ‘ronde’, meestal op maandagavond en op een doordeweekse ochtend. Een team, typisch voor deze rondes, bestaat uit vijf tot zes personen onder leiding van een van de vrijwillige artsen van de organisatie. Hij is een professional die optreedt in een sociale werkfunctie samen met verschillende geneeskundestudenten.

Ze dragen EHBO-kits, hygiëneproducten en snacks om het ijs te breken. Ze zijn voorzichtig om niets scherps bij zich te dragen, met name injectiespuiten, die gestolen kunnen worden of zelfs tegen hen gebruikt kunnen worden door de minder vriendelijke mensen die ze ontmoeten, of door mensen die aan een verslaving lijden.

Het team biedt ter plaatse alle medische diensten aan die zij in huis hebben, zoals het toedienen van antibiotica, het verwisselen van verbanden, het verwijderen van hechtingen en het schoonmaken van wonden.

De teamleden beoordelen of de situatie direct levensbedreigend is, in welk geval ze ziekenhuisopname faciliteren. Het kan lastig zijn om mensen ervan te overtuigen om ziekenhuiszorg te zoeken, omdat velen bang zijn om te stoppen met middelen terwijl ze wachten op behandeling.

Sharon beschrijft de uitdagingen bij het uitvoeren van medische procedures in niet-steriele omgevingen.

Dr. Inbal Sharon behandelt een man op straat. Met dank: Street Medicine Tel Aviv. (bron: JNS)

“Het is alsof je in de derde wereld werkt,” zegt ze. “De behandelingen die ik geef, redden meestal een ledemaat. Als ik niet opereer, verliest de persoon binnen een week of twee een ledemaat. Dus het is een kwestie van wat erger is. De persoon lijdt al aan een infectie, hij zal niet nog meer geïnfecteerd raken door het gebrek aan steriliteit, dus het is vaak beter om de ledemaat te redden dan te wachten tot hij akkoord gaat om naar het ziekenhuis te gaan. De meeste mensen met wie we omgaan, gaan alleen naar het ziekenhuis als het echt niet anders kan om hun leven te redden.”

Complexe behoeften

SMTA bedient een diverse bevolkingsgroep, waaronder leden van de transgendergemeenschap, migranten, verslaafden en vrouwen die betrokken zijn bij sekswerk. Veel van de vrouwen die ze tegenkomen zijn zwanger, wat extra uitdagingen op het gebied van gezondheidszorg met zich meebrengt.

De organisatie biedt ondersteuning tijdens de bevalling en de postpartumperiode, vaak door vrouwen te begeleiden naar het ziekenhuis. Ze zorgen er ook voor dat moeders op de hoogte zijn van hun opties, waaronder de mogelijkheid om zwangerschappen te beëindigen.

“Een van de vrouwen die ik behandelde was een vrouw van eind twintig die haar dochter had afgestaan ​​voor adoptie nadat het meisje twee jaar in pleegzorg had gezeten,” vertelt Sharon. “De emotionele tol van deze ervaring, verergerd door een andere zwangerschap en mishandeling op straat, was bijna te veel voor haar. Ze had te maken met een andere zwangerschap en was geslagen door andere mensen op straat.

“Ik vertelde haar dat ze deze nieuwe zwangerschap kon aborteren, maar ze weigerde dat. Toen ze beviel, ging ik met haar mee naar het ziekenhuis; ze had niemand anders om met haar mee te gaan en voor haar op te komen, en niemand zou de geboorte van een kind alleen moeten doorstaan.”

Ethische uitdagingen en het opbouwen van vertrouwen

Werken in deze omgeving brengt talloze ethische dilemma’s met zich mee. Het team moet door complexe straathiërarchieën navigeren en soms omgaan met mensen die anderen uitbuiten.

Vrijwilligers melden zich bij een patiënt. Met dank: Street Medicine Tel Aviv. (bron: JNS)

Sharon vertelde dat ze ondanks haar woede en frustratie een hartelijke relatie met pooiers moest onderhouden om toegang te krijgen tot vrouwen die medische zorg nodig hadden.

“We kunnen niet alle problemen oplossen, maar we kunnen wel doen wat we kunnen,” zegt ze. “Deze vrouwen willen de behandeling, en hoewel de meeste mensen de man die haar uitbuit zouden willen wurgen en in elkaar slaan, zouden we als we dat doen de toegang verliezen om haar te behandelen en te helpen.”

Deze delicate balans strekt zich uit tot hun relatie met de wetshandhaving. Hoewel de politie op de hoogte is van veel van de locaties waar daklozen samenkomen, handhaaft SMTA vertrouwelijkheid om het vertrouwen te behouden met de gemeenschappen die zij dienen.

“De politie weet waar dit soort dingen gebeuren, dus hoeven we het niet aan hen te melden. En als we het wel melden, verliezen we het vertrouwen van de mensen die we behandelen en laten ze ons niet langer meer toe.

“De politie sluit deze plekken vaak op maandag en ze gaan dan weer open op donderdag. Zoals in veel andere steden in de wereld met sloppenwijken, gaat het er niet om of je deze plekken sluit, maar hoe ver je ze weghoudt van de rest van de burgers. We doen wat we kunnen om te helpen wie we kunnen, en dat is ons leidend motief.”

Impact en toekomstige doelen

De organisatie heeft opmerkelijke successen geboekt. In de afgelopen twee jaar hebben de vrijwilligers vijf mensen geholpen bij het starten van detox-behandelingsprogramma’s. Hoewel statistieken suggereren dat velen binnen twee jaar weer op straat zullen belanden, gelooft het team in het bieden van kansen voor verandering.

De impact van hun werk is duidelijk te zien in de woorden van hun patiënten. “M.”, een dakloze man van in de 70, zegt: “Het team gaf me de recepten voor de medicijnen die ik nodig had. Ze doen heilig werk en we hebben hier mensen zoals zij nodig.”

“H.”, een jonge vrouw die regelmatig door het team wordt bezocht, voegt toe: “Het feit dat het team helemaal naar mij toe komt en mij helpt, geeft mij een duwtje in de rug. De volgende keer dat ze mij komen bezoeken, wil ik beter zijn, zodat ik hen niet teleurstel, anders was al hun behandeling voor niets geweest.”

Vooruitkijkend droomt Sneh ervan om het bereik van de organisatie uit te breiden om elke dakloze in Israël te helpen die medische zorg nodig heeft. Ze denkt aan mobiele klinieken die zijn uitgerust met de benodigde medische apparatuur en de ontwikkeling van gespecialiseerde ziekenhuisafdelingen die sociale ondersteuning integreren met medische zorg.