Nederlands – English

God gebood Zijn volk: Ga feestvieren! Neem een ​​pauze! Hij maakte festivals onderdeel van de wet en codificeerde de geboden om een ​​tijdje te stoppen en een paar keer per jaar te feesten.

Bron: One for Israel

Natuurlijk komt er meer bij kijken dan alleen eten en vrolijkheid (hoewel er genoeg van is), maar er is een diepe profetische betekenis verweven in het tapijt van Gods verplichte feesten. Op ingenieuze manieren creëerde God leuke, ervaringsgerichte herinneringen aan belangrijke mijlpalen op de reis naar verlossing. Maar naast het markeren van de geschiedenis tussen God en Zijn volk, reiken deze mijlpalen ook ver in de toekomst.

Nu mensen meer beginnen na te denken over de tweede komst van Jezus, is het de moeite waard eraan te denken dat de feesten niet alleen spreken over de eerste komst van Yeshua, maar ook over Zijn triomfantelijke wederkomst. Het is een geweldige tijd om nog eens serieus te kijken naar de informatie die God ons heeft gegeven in de kalender die Hij voor Zijn volk heeft opgesteld.

DATa met bestemming

Het eerste om over te praten is het woord voor feest dat in het Hebreeuws wordt gebruikt. Het woord voor “feest” is moed (מועד). Dit woord is gebaseerd op een heel belangrijk stamwoord, יעד. Over het algemeen zeggen we dat moed “bestemde tijd” of vastgesteld feest betekent. Maar er is meer aan de hand. Er is zeker een betekenis van lotsbestemming verbonden aan het woord, maar het woord wordt ook gebruikt om over tijd te praten: eeuwig, zoals “Eeuwige Vader” (Jesaja 9:6). Het betekent ook “tot”. Er is nog een andere betekenis in het woord עד: het is het Hebreeuwse woord voor “getuige”. In de rechtszaal legt een getuige getuigenis af van wat ze hebben gezien en gehoord, door iets te vertellen aan de mensen die luisteren naar iets dat ze niet zelf hebben meegemaakt. De getuige getuigt en wijst op iets dat niet aanwezig is, maar wel uitgelegd moet worden. Dus alles bij elkaar, het woord voor feest,moed , betekent een vastgestelde tijd met een bestemming die getuigt en verwijst naar iets in het verleden maar ook naar iets in de toekomst tot in de eeuwigheid.

Is dat niet een perfecte beschrijving die God ons geeft over de Bijbelse feesten?!

WAUW! Ga daar iets langzamer.

Andere Hebreeuwse woorden voor de feesten zijn mikra (מקרא) en atsera (עצרה). Mikra wordt vaak vertaald als “heilige oproeping”, en het betekent mensen bij elkaar roepen. Het is ook een van de woorden die we in het Hebreeuws gebruiken voor ‘Bijbel’, omdat het zowel te maken heeft met het woord voor lezen als voor bellen. Het tweede woord, vaak vertaald als “plechtige samenkomst”, is het woord ‘stoppen’. Tegenwoordig zie je het in Israël in bussen, die laten zien waar de volgende halte is. Het heeft te maken met het stoppen met activiteiten, of in bedwang worden gehouden.

Leviticus 23 geeft ons een duidelijk overzicht van al deze feesten die God instelde en de Israëlieten gebood die te houden. Ze zijn allemaal extreem rijk aan profetische betekenis.

De eerste moed die wordt vermeld is de Sabbat. In Ezechiël 20:12 zegt God dat de Sabbat een teken is tussen Hem en Zijn volk, een heilige dag die dient als een herinnering dat Hij ons apart heeft gezet om een ​​heilig volk te zijn. De pauze in elke week herinnert ons eraan dat het God is die de wereld en de zevendaagse week heeft geschapen, en Jezus zegt dat de Sabbat voor ons welzijn is geschapen. De rust van het werk helpt ons om op een gezondere manier met God, onze gezinnen, onze omgeving en onszelf om te gaan. Hebreeën hoofdstuk 4 legt ook uit dat het een getuige is van de rust die Jezus zou brengen door Zijn werk op Golgotha. Nu heeft Hij Zijn werk volbracht en is gezeten aan de rechterhand van de Vader (Hebreeën 10:12). Dankzij Jezus kunnen we de volmaakte rust met God, met Hem, ingaan. De Sabbat getuigt van wat Jezus deed toen Hij voor onze zonden betaalde, en ook waar we naar uit moeten kijken als Hij in heerlijkheid terugkeert.

Een ander interessant aspect van de Sabbat is dat God zeven dagen in de week maakte. Hij had elk aantal kunnen kiezen, maar Hij koos er zeven. Veel van de tijden en seizoenen die in Genesis hoofdstuk één worden genoemd, zijn duidelijk voor zowel mens als dier – de natuur kent het verschil tussen dag en nacht, lente, zomer, herfst en winter… en zelfs maanden die verstrijken als de maan van vorm verandert. Maar de dagen van de week? Alleen mensen weten welke dag van de week het is, geen enkel dier weet of het Sabbat is of niet! De zevendaagse week en het weekend zijn door God voor ons geschapen. De hele wereld houdt zich aan dit patroon, deze zeven dagen van voltooiing, en dit is ook veelbetekenend, zoals we zullen zien.

DE LENTEFEESTEN

Dan komt de volgende reeks feesten in de lente, en ze hebben allemaal met elkaar te maken:

In Exodus 12 instrueert God de Israëlieten om de kalender in de eerste maand te starten, die nu bekend staat als Nisan in de lente.

“Deze maand markeert het begin van de maanden voor jou; het wordt voor jou de eerste maand van het jaar. Vertel de hele gemeente van Israël dat op de tiende dag van deze maand, elke man een lam voor zijn gezin moet nemen, één lam voor het hele huishouden… Uw lam moet smetteloos zijn, een mannetjesdier van een jaar oud. Je mag het van de schapen of van de geiten nemen. U moet er tot de veertiende van dezelfde maand over waken. Dan moet de hele vergadering van de gemeente van Israël het in de schemering slachten.”

“Het bloed zal een teken voor je zijn op de huizen waar je verblijft. Als ik het bloed zie, ga ik aan je voorbij.”

Als we denken aan de gebeurtenissen van het Pascha en de uittocht uit Egypte, is het moeilijk om een ​​perfecter beeld te bedenken voor wat het zou betekenen bij de komst van Jezus! Een onschuldig lam zonder gebreken werd geofferd en het bloed werd verticaal en horizontaal op hout gesmeerd zodat mensen die geloofden van de dood gered zouden worden. De betekenis moest heel duidelijk zijn: Jezus werd getest en onschuldig bevonden, daarna werd Hij geslagen en verraden, voordat Hij zichzelf offerde voor ons aan het houten kruis, precies op het moment dat Pesachlammeren werden gecontroleerd en geslacht. Het beeld is glashelder.

“Verwijder dan het oude zuurdeeg, opdat u een nieuw deeg zal zijn. U bent immers ongezuurd, want ook ons Paaslam is voor ons geslacht: Christus” (1 Korintiërs 5:7)

Toen gingen de mensen, nadat ze door bloed waren verlost, door het water en maakten een lange, zware reis voordat ze uiteindelijk in het Beloofde Land aankwamen. Evenzo, na het ontvangen van redding door het bloed van Jezus, het Lam van God dat de zonde van de wereld wegnam, gaan we door de wateren van de doop en wandelen we met God door ontberingen totdat we uiteindelijk aankomen op de plaats die voor ons is voorbereid.

Na de nacht van Pesach zelf gaan we het Feest van Ongezuurde Broden binnen, dat zeven dagen duurt. Dit is een beeld van ons leven als gelovigen hier op aarde, die ervoor kiezen om de zonde de rug toe te keren, waarbij zuurdesem ( hametz) symbool staat voor zonde. Het ongezuurde brood verwijst ook naar Jezus, matze-brood is gestreept en doorboord, net zoals Hij was, en zonder een spoor van zuurdeeg dat zonde en trots vertegenwoordigt.

De 14e Nisan, de nacht van het Pascha, valt elk jaar op verschillende dagen van de week, maar er wordt ons verteld dat het Feest van de Eerstelingen altijd gevierd moet worden op de eerste ZONDAG na Pesach (Leviticus 23:15). Dit feest is uniek omdat het de dag van de week vaststelt, natuurlijk verwijst het naar de opstandingszondag, als een profetische getuige van de dag waarop Jezus de dood overwon. Het is ook ongebruikelijk, want hoewel er andere offers worden genoemd, is er geen zondeoffer vereist voor het feest van de Eerstelingen. Jezus was de eerste die opstond uit de dood, om nooit meer te sterven, maar Hij zal niet de laatste zijn! Aan het einde der tijden zullen we ons allemaal bij Hem voegen en heerlijke, nieuwe opstandingslichamen hebben. We zullen allemaal in een oogwenk veranderd worden (1 Korintiërs 15:52).

Vanaf die zondag beveelt God dat Zijn volk zeven weken moet tellen tot het Wekenfeest, Shavuot in het Hebreeuws, wat weken betekent (Leviticus 23:16). Dit feest staat ook bekend als Pinksteren, waarbij pente 50 betekent, omdat het 50 dagen geleden is sinds het Feest van de Eerstelingen. Pinksteren is de tijd waarin God Zijn Heilige Geest op de gelovigen uitstortte en hen Zijn kracht gaf om een ​​nieuw leven in de Messias te leiden en het evangelie over de hele wereld te verspreiden. Shavuot getuigt van het verzamelen en opnemen van de heidenen in het Nieuwe Verbond.

Deze lentefeesten zijn allemaal met elkaar verbonden en afhankelijk van elkaar, en de basis en het fundament is het bloed van het Lam. Alle andere Lentefeesten zijn afhankelijk van wanneer de nacht van Pesach valt. Ongezuurd brood volgt de Pesach seder, en Eerstelingen vallen op de zondag die daarna komt… en vanaf dat moment worden er zeven weken geteld tot Sjavoeot. Maar het hangt allemaal af van die nacht van bloed op de deurposten. Het eten van het ongezuurde brood als teken van een berouwvolle levensstijl heeft geen zin zonder de redding door het bloed. Het Pascha en de verlossing door het bloed moeten eerst komen, en wordt gevolgd door de toerusting van de Geest om ons te helpen ons nieuwe leven in Hem te leiden.

Al deze Lentefeesten zijn dus op vele manieren vervuld bij de eerste komst van Jezus.

DE HERFSTFEESTEN

Dan is er nog een lange tijd tot de volgende festivals in het najaar. Deze kloof tussen de lentefeesten en de herfstfeesten is niet afhankelijk van waar Shavuot eindigde, maar begint eerder op de eerste dag van de zevende maand, wat betekent dat de kloof ertussen varieert en het is onzeker hoelang dat duurt, van jaar tot jaar. Dit getuigt van onze ervaring van wachten, leven in afwachting van het bazuingeschal dat de wederkomst van Koning Jezus zal aankondigen.

Het feest van de Bazuinen wordt in het Hebreeuws Yom Teruah genoemd, wat een hard geluid betekent, of liever het blazen op de hoorn in plaats van op de bazuin. We zien dat er in Thessalonicenzen staat dat er een schallend geluid van de bazuin zal zijn om de wederkomst van de Messias aan te kondigen. Hoewel Jezus de deur naar verlossing 2000 jaar geleden openden, moet God uiteindelijk nog alle dingen met Zichzelf verzoenen zoals Hij beloofd heeft te doen in de komende eeuw.

 

 

ENGLISH

God commanded His people: Have a feast! Take a break! He made festivals part of the Law, codifying the commandments to stop for a while and celebrate a few times a year.

Source: One for Israel

Of course, there’s more to it than just food and merriment (although there’s plenty of that) but there’s deep prophetic meaning woven into the tapestry of God’s mandated feasts. In ingenious ways, God created fun, experiential reminders of important milestones along the journey of redemption. But as well as marking the history between God and His people, these milestones go way into the future too.

Today, as people are beginning to think more about the second coming of Jesus, it’s worth remembering that the feasts not only speak of Yeshua’s first coming, but also His triumphant return. It’s a great time to look again in earnest at the information God has given us in the calendar He set for His people.

DATES WITH DESTINY

The first thing to talk about is the word for feast used in Hebrew. The word for “feast” is moed (מועד). This word is based on a very important root word, יעד. In general, we say that moed means “appointed time”, or set feast. But there is more to it. There is certainly a sense of destiny associated with the word, but the word is also used to talk about time: everlasting, like “Everlasting Father” (Isaiah 9:6). It also means “until”. There’s another associated meaning in the word עד: it is the Hebrew word for “witness”. In court a witness gives testimony to what they have seen and heard, telling something to the people listening about something they have not experienced. The witness testifies and points to something that isn’t present, but has to be explained. So all together, the word for feast, moed, means a fixed appointed time of destiny which testifies and points to something that goes backwards and forwards through eternity.

Isn’t that a perfect description of what God gives us in the biblical feasts?!

WOAH! SLOW DOWN THERE

Other Hebrew words for the feasts are mikra (מקרא) and atsera (עצרה). Mikra is often translated as “holy convocation”, and it means to call people together. It is also one of the words we use in Hebrew for “Bible”, because it has to do with the word for reading as well as calling. The second word, often translated as “solemn assembly”, is the word to stop. Today in Israel you’ll see it on buses, showing where the next stop is. It has to do with stopping activity, or being restrained.

Leviticus 23 gives us a clear rundown of all of these feasts that God established and commanded the Israelites to keep. They all are extremely rich with prophetic meaning.

The first moed listed is the Shabbat. In Ezekiel 20:12 God says that the Shabbat is a sign between Him and His people, a holy day which serves as a reminder that He has set us aside to be a holy people. The pause each week reminds us that it’s God who created the world and the seven day week, and Jesus says that the Shabbat was created for our benefit. The rest from work helps us relate in a more healthy way to God, our families, our environment and ourselves. Hebrews chapter 4 also explains that it is a witness to the rest that Jesus would bring through His work at calvary. Now He has finished His work, and is seated at the right hand of the Father (Hebrews 10:12). Thanks to Yeshua, we can enter perfect rest with God with Him. The Shabbat testifies to what Jesus did when He paid for our sin, and also what we have to look forward to when He returns in glory.

Another interesting thing about the Shabbat is that God made seven days in the week. He could have chosen any number, but He chose seven. Many of the times and seasons mentioned in Genesis chapter one are obvious to both humans and animals alike – nature knows the difference between night and day, spring, summer, fall and winter… and even months going by as the moon changes shape. But the days of the week? Only human beings know which day of the week it is – no animal knows whether it’s Shabbat or not! The seven day week and the weekend was created by God for us. The whole world keeps to this pattern, this seven days of completion, and this is also significant, as we shall see.

THE SPRING FEASTS

Then the next set of feasts come in the Spring, and are all related to one another:

In Exodus 12, God instructs the Israelites to start the calendar in the first month, which is now known as Nisan in the Spring.

“This month will mark the beginning of months for you; it is to be the first month of the year for you. Tell all the congregation of Israel that on the tenth day of this month, each man is to take a lamb for his family, one lamb for the household… Your lamb is to be without blemish, a year old male. You may take it from the sheep or from the goats. You must watch over it until the fourteenth day of the same month. Then the whole assembly of the congregation of Israel is to slaughter it at twilight.”

“The blood will be a sign for you on the houses where you are. When I see the blood, I will pass over you.”

When we think of the events of the Passover and the Exodus from Egypt, it’s hard to think of a more perfect picture for what was to come in Jesus! An innocent lamb without flaws was sacrificed, and the blood smeared on wood vertically and horizontally so that people who believed would be saved from death. Hammering the point home, Jesus was tested and found innocent, then He was beaten and betrayed, before his sacrifice for us on the wooden cross at exactly the time Passover lambs were being checked and slaughtered. The picture is crystal clear.

“Get rid of the old hametz [leaven], so you may be a new batch, just as you are unleavened—for Messiah, our Passover Lamb, has been sacrificed.” (1 Corinthians 5:7)

Then the people, after being redeemed by blood, passed through water and went on a long, hard journey before they finally arrived in the Promised Land. Similarly, after receiving salvation through the blood of Jesus, the Lamb of God who took away the sin of the world, we go through the waters of baptism and walk with God through hardships until we finally arrive in the place prepared for us.

After the night of Passover itself, we enter the Feast of Unleavened Bread which lasts for seven days. This is a picture of our lives as believers here on earth, choosing to turn our back on sin, with leaven (hametz) being symbolic of sin. The unleavened bread also points to Jesus – matzoh bread is striped and pierced, just as He was, and with no trace of leaven which represents sin and pride.

The 14th of Nisan, the night of the Passover, falls on different days of the week each year, but we are told that the Feast of Firstfruits must always be celebrated on the first SUNDAY after Passover (Leviticus 23:15). This feast is unique in that it fixes the day of the week – of course it points to resurrection Sunday, as a prophetic witness to the day when Jesus gained victory over death. It is also unusual because although there are other sacrifices mentioned, there is no sin offering required for the festival of Firstfruits. Jesus was the first to rise again from the dead, never to die again, but He will not be the last! At the end of time, we will all join Him and have glorious, new resurrection bodies. We will all be changed, in the twinkling of an eye (1 Corinthians 15:52).

Then from that Sunday, God commands that His people should count seven weeks to the Feast of Weeks, Shavuot in Hebrew, which means weeks (Leviticus 23:16). This festival is also known as Pentecost, with pente meaning 50, because it’s 50 days since the Feast of Firstfruits. Pentecost is the time when God poured out His Holy Spirit on the believers, giving them His power to live a new life in the Messiah and take the gospel all over the world. Shavuot testifies to the gathering and inclusion of the Gentiles into the New Covenant.

These Spring feasts are all connected and dependent on each other, and the basis and foundation is the blood of the lamb. All the other Spring Feasts depend on when the night of Passover falls. Unleavened bread follows the Passover seder, and Firstfruits falls on whichever Sunday comes next… and Shavuot is counted seven weeks from then. But it all hinges on that night of blood on the doorframes. Eating the unleavened bread of a repentant lifestyle is no use without the salvation of blood. The Passover and the redemption of blood must come first, and is followed by the equipping of the Spirit to help us walk out our new lives in Him.

So all these Spring Feasts have been fulfilled in many ways in the first coming of Jesus.

THE FALL FEASTS

Then there is a long gap before the next festivals in the fall. This gap between the Spring feasts and the fall feasts is not dependent on wherever Shavuot ended up, but rather starts on the first day of seventh month, which means the gap between them varies and is of uncertain length, year to year. This testifies of our experience of waiting, living in expectation of the trumpet call which will announce the return of King Jesus.

The Feast of Trumpets is called Yom Teruah in Hebrew, which means a loud noise, or blast of the horn, rather than trumpet exactly. We learn in Thessalonians that there will be a great trumpet sound to usher in the return of the Messiah. Although Jesus opened the door of redemption 2000 years ago, God has yet to ultimately redeem all things to Himself as He promised He would do in the Age to Come.