Uitzicht op de Jizreel-vallei vanaf de Gilboa Ridge in Noord-Israël (
Foto: Shutterstock)

Nederlands + English

Israël heeft een unieke geografische ligging op het kruispunt van continenten en historische rijken. 

Door: Allisrael News – Tuvia Pollak

Het ligt precies in het midden en verbindt Afrika, Azië en tot op zekere hoogte ook Europa. Het is een landbrug en ook de bakermat van de beschaving.

Als we teruggaan naar de tijd van Abraham, lag het land Kanaän dat God hem beloofde precies daar tussen de twee oude rijken van Egypte en Mesopotamië. Omdat deze beschavingen van elkaar op de hoogte waren en met elkaar handelden, liepen enkele van de belangrijkste handelsroutes ter wereld dwars door Israël. Sterker nog, dat doen ze nog steeds!

Dit maakt Israël tot een begerenswaardig gebied voor keizerrijken en geeft een verklaring waarom er zoveel oorlogen werden uitgevochten over dit stuk land.

Slechts een eeuw geleden probeerde het Britse rijk Palestina onder controle te krijgen om een ​​landbrug naar India te hebben. Toen India in 1947 onafhankelijk werd, hadden de Britten geen reden om in het Midden-Oosten te blijven en vertrokken ze gewoon, waardoor de Joodse gemeenschap in 1948 de kans kreeg om een ​​onafhankelijk Israël uit te roepen.

Daarvoor vocht Groot-Brittannië in de Krimoorlog [1853-1856] om Rusland weg te houden van het Midden-Oosten, en daarvoor, in 1799, probeerde Napoleon het gebied voor Frankrijk onder controle te krijgen. En daarvoor hadden we de Ottomanen en daarvoor de Mamelukken, de Mongolen, de Perzen, de kruisvaarders, de Romeinen … nou, je ziet waar dit naartoe gaat.

Het is je misschien opgevallen dat ik tot nu toe drie verschillende namen voor het gebied in dit artikel heb gebruikt: Kanaän, Israël en Palestina. Dat zijn maar een paar van de namen die mensen ons land hebben gegeven.

Onder de kruisvaarders stond het land bekend als het koninkrijk Jeruzalem, en tijdens het verdeelde koninkrijk Israël, na het bewind van koning Salomo, heette slechts de helft van het gebied Israël. De andere helft heette Juda.

Het is bijna net zo ingewikkeld als het verschil tussen Brittannië, Groot-Brittannië, Engeland, het Verenigd Koninkrijk en de Britse Eilanden. Sommige daarvan zijn opgenomen in andere landen, andere niet, en sommige hebben een historische en een andere moderne betekenis.

De grote rijken ten tijde van Abraham – Egypte, Sumerië en de Indus – waren allemaal rivierbeschavingen. De waterzekerheid die door de rivieren werd geboden, stelde hen in staat een stabiele voedselbron te hebben. Zolang er een rijk was dat land en persoonlijke eigendommen beschermde, kon het rijk gemakkelijk ook belastingen heffen en groter en machtiger worden.

Gebieden zoals Israël, waar slechts een kleine droogte hongersnood kon veroorzaken, werden afhankelijk van handel met de rijken.

We zien hoe Abraham voor het eerst in Kanaän aankwam en meteen doorging naar Egypte, op het moment dat hij besefte dat er hongersnood heerste in het land. Een paar generaties later stuurde Jacob zijn kinderen naar Egypte om voedsel te halen vanwege de hongersnood.

Toen de kinderen van Israël door de woestijn van Egypte naar het Beloofde Land trokken, maakte God hier een punt van. In dit nieuwe land zouden ze de Nijl niet hebben, ze zouden afhankelijk zijn van regen – van Gods zegen!

“Het land dat je binnengaat om in te nemen is niet zoals het land Egypte, waar je vandaan komt, waar je je zaad hebt geplant en het te voet hebt bevloeid als in een moestuin. Maar het land waarvoor u de Jordaan oversteekt om het in bezit te nemen, is een land van bergen en dalen dat regen uit de hemel drinkt. Het is een land waar de Heer, uw God, voor zorgt; de ogen van de Heer, uw God, zijn er voortdurend op gericht, van het begin van het jaar tot het einde ervan. (Deuteronomium 11:10-12)

De handelsroutes die door Israël lopen, verbonden Israël met de rest van de wereld. De Romeinen kenden een van de bekendste routes als “Via Maris” oftewel de “Weg van de Zee” (Matteüs 4:15). Het ging van Egypte langs de Middellandse Zeekust door Gaza, omhoog naar Haifa, en ging toen landinwaarts door de Jizreël-vallei langs Megiddo en Tiberias, en vervolgens door Magdala en Kafarnaüm, naar Hazor, de Golanhoogten en verder naar Damascus.

Vanuit Damascus konden reizigers rechtdoor gaan richting Haran en linksaf slaan in de richting van het Anatolische schiereiland en het Hettitische rijk (het huidige Turkije) of rechtsaf slaan naar Mesopotamië en Babylon.

De karavaan die Jozef van zijn broers had gekocht en hem als slaaf naar Egypte bracht, reed waarschijnlijk langs deze weg.

Maar is het je opgevallen? Kafarnaüm lag langs deze route. Hoe denk je dat zoveel mensen uit de omgeving van Galilea over Jezus hebben gehoord? De geruchten over hem zouden niet zo snel de ronde hebben gedaan als hij in Nazareth was gebleven.

Ruïnes van een oude stad Kafarnaüm in Noord-Israël
(Foto: Shutterstock)

Kapernaüm mag dan een klein vissersdorpje zijn geweest, het lag ook pal aan de handelsroute en er trokken dagelijks mensen doorheen. (Dat is waarschijnlijk ook de reden waarom er lokale tollenaars, zoals Mattheüs, in de stad waren). Dit maakte Kapernaüm tot de perfecte uitvalsbasis voor Jezus. Het was geen enorm centrum met belangrijke mensen, dus hij kon zich concentreren op de gewone en eenvoudige mensen, maar het zorgde er toch voor dat het evangelie zich wijd en zijd kon verspreiden.

De Romeinen bereikten twee belangrijke dingen in hun rijk, die, buiten hun medeweten, hielpen bij de verspreiding van het evangelie na de dood en opstanding van Jezus. Ze legden wegen aan door hun hele rijk; ze dwongen Pax Romana af, waardoor reizen veiliger was dan ooit tevoren, en ze lieten vrij verkeer toe binnen hun rijk.

Paulus de Apostel zou gemakkelijk van Jeruzalem naar Antiochië naar Rome naar Spanje hebben kunnen reizen zonder dat een Romeinse grenswacht hem onderweg vroeg “zaken of plezier?” .

Israël lag aan de rand van het Romeinse rijk, maar door de handelsroutes was het zo goed verbonden dat het slechts een paar eeuwen duurde voordat er sterke christelijke gemeenten waren gesticht in Rome, Efeze, Antiochië en Alexandrië.

Later trok Rome naar Constantinopel, dat een “belangrijker” knooppunt tussen de continenten werd, door velen gezien als het nieuwe Jeruzalem in het christelijke Byzantijnse rijk. (Justinianus I zou hebben gezegd: “Salomo, ik heb je overtroffen” toen hij de Hagia Sophia bouwde).

Met de komst van de islam en de Arabische bezetting van het Midden-Oosten raakte Palestina verbonden met Damascus en Bagdad, en minder met Griekenland en Rome. Omdat Jeruzalem slechts de op twee na heiligste stad van de islam was, werd het land eeuwenlang verwaarloosd en kwamen alternatieve handelsroutes zoals de Zijderoute meer op de voorgrond.

Maar de christelijke religieuze interesse in Jeruzalem en de noodzaak om de veiligheid van pelgrims die naar Jeruzalem reisden te waarborgen, leidde uiteindelijk tot de kruistochten, die het kortstondige koninkrijk Jeruzalem een paar eeuwen lang vestigden.

Toen kwamen de Mamelukken en verbonden Palestina terug aan de moslimwereld, waardoor Israël een deel werd van het grootste en sterkste rijk van die tijd – totdat de Mongolen het verwoestten.

Met de Age of Exploration en de Europese ontdekking van de zeeweg naar China rond Afrika, en de ontdekking van Amerika een paar eeuwen later, werden de Middellandse Zee en het Midden-Oosten minder interessant. Europa kon nu direct handel drijven met China en had het Midden-Oosten niet meer nodig. Er waren nieuwe landen, nieuwe veroveringen en nieuwe kolonies om te vestigen.

Groot-Brittannië, Frankrijk en Spanje waren geografisch beter gepositioneerd voor handel met de nieuwe werelden, en ze kwamen naar voren als wereldmachten. Het belang van de handelsroutes door Israël nam af.

Of niet?

Met de verovering van Egypte door Napoleon en zijn aankomst in Jaffa, begonnen de andere wereldmachten te zoeken en te concurreren om te investeren in het stervende Ottomaanse rijk, vooral in Palestina. Een zwak Ottomaans rijk had voor de Britten de afgelopen eeuwen een gemakkelijke toegang tot de kolonie in India mogelijk gemaakt, maar als Rusland of Frankrijk te veel invloed zouden krijgen, zou dat rampzalig kunnen zijn voor de Britse belangen.

Nogmaals, de unieke geografische locatie van Israël speelde een belangrijke rol in geschillen tussen wereldrijken tijdens de Krimoorlog over wie jurisdictie zou krijgen over de heilige plaatsen in Jeruzalem. Het eerste postsysteem, moderne wegen en spoorwegen in Israël werden allemaal gebouwd door deze verschillende Europese mogendheden.

In de Eerste Wereldoorlog veroverde Groot-Brittannië het Ottomaanse rijk en zorgde ervoor Irak, Jordanië en Palestina te behouden, en bouwde een lange oliepijpleiding van Irak naar de raffinaderijen in Haifa, terwijl Frankrijk het minder interessante Syrië en Libanon kreeg. En toen, zoals we al zeiden, toen India onafhankelijk werd, duurde het niet lang voordat de Britten het Midden-Oosten helemaal verlieten.

Zelfs vandaag de dag onderscheidt Israël zich door zijn unieke positie. Israël heeft een extreme verscheidenheid aan natuur in verhouding tot zijn kleine omvang. Er is mij verteld dat er plaatsen in de VS zijn waar je dagen kunt rijden en toch niets anders ziet dan prairie. Israël ligt op slechts 8 uur rijden van noord naar zuid (230 mijl), en toch heb je alles van besneeuwde bergen en weelderige vegetatie met watervallen in het noorden tot droge woestijnen met kamelen en koraalriffen in het zuiden.

Van de laagste plek op aarde in het oosten tot de vlakke kustvlakte van Tel Aviv. Waarom deze extreme variëteit? Omdat het op het kruispunt van Afrika, Azië en Europa ligt, tussen twee zeeën, met verbindingen naar twee oceanen, en ook omdat het een landbrug is tussen de klimaten van de woestijn, de zee en de bergen.

Het is een land waar de Heer, uw God, voor zorgt; de ogen van de Heer, uw God, zijn er voortdurend op gericht, van het begin van het jaar tot het einde ervan.

**********************************

 

View of the Jezreel valley from the Gilboa Ridge in northern Israel
(Photo: Shutterstock)

ENGLISH

Israel has a unique geographic position at the crossroads of continents and historic empires. 

By: Allisrael News – Tuvia Pollak

It’s right in the middle, connecting Africa, Asia and to a certain degree Europe, as well. It’s a land bridge and also the cradle of civilization.

If we go back to the time of Abraham, the land of Canaan that God promised him was right there between the two ancient empires of Egypt and Mesopotamia. Since these civilizations were aware of each other and traded with each other, some of the most important trade routes in the world went straight through Israel. In fact, they still do!

This makes Israel a desirable territory for empires and gives one explanation for why so many wars were fought over this piece of land.

A mere century ago, the British Empire sought to control Palestine in order to have a land bridge to India. Once India became independent in 1947, the Brits had no reason to stay in the Middle East and simply left, giving the Jewish community the opportunity to declare an independent Israel in 1948.

Before that, Britain fought the Crimean War [1853-1856] to keep Russia away from the Middle East, and before then, in 1799, Napoleon tried to control the area for France. And before that, we had the Ottomans and, before them, the Mamluks, the Mongols, the Persians, the Crusaders, the Romans … well, you see where this is going.

You might have noticed that I’ve used three different names for the area in this article so far: Canaan, Israel and Palestine. Those are just a few of the names people have called our country.

Under the Crusaders, the land was known as the Kingdom of Jerusalem, and during the divided Kingdom of Israel, after King Solomon’s reign, only half the area was called Israel. The other half was called Judah.

It’s almost as complicated as the difference between Britain, Great Britain, England, the United Kingdom and the British Isles. Some of those are included within others, some are not, and some have one historic and a different modern meaning.

The big empires at the time of Abraham – Egypt, Sumer and the Indus – were all river civilizations. Water security provided by the rivers enabled them a stable food resource, and as long as there was an empire that protected land and personal property, the empire could easily also extract taxes, and grow larger and mightier.

Areas like Israel, where just a small drought could cause famine, became dependent on trading with the empires.

We see how Abraham arrived in Canaan for the first time and immediately went on to Egypt, the moment he realized there was famine in the land. A few generations later, Jacob sent his children to Egypt to get food because of famine.

When the children of Israel went through the desert from Egypt to the Promised Land, God made a point of this. In this new land, they would not have the Nile, they would be dependent upon rain – on God’s blessing!

“The land you are entering to take over is not like the land of Egypt, from which you have come, where you planted your seed and irrigated it by foot as in a vegetable garden. But the land you are crossing the Jordan to take possession of is a land of mountains and valleys that drinks rain from heaven. It is a land the Lord your God cares for; the eyes of the Lord your God are continually on it from the beginning of the year to its end.” (Deuteronomy 11:10-12)

The trade routes that go through Israel connected Israel to the rest of the world. The Romans knew one of the best known routes as “Via Maris” or the “Way of the Sea” (Matthew 4:15). It went from Egypt along the Mediterranean coast through Gaza, up to Haifa, and then turned inland through the Jezreel Valley along Megiddo and to Tiberias, and then through Magdala and Capernaum, to Hazor, the Golan Heights and on to Damascus.

From Damascus, travelers could continue straight towards Haran and either turn left toward the Anatolian Peninsula and the Hittite empire (today’s Turkey) or turn right to Mesopotamia and Babylon.

The caravan that bought Joseph from his brothers and brought him as a slave to Egypt probably traveled along this road.

But did you notice? Capernaum was along this route. How do you think so many people from around the Galilee area heard about Jesus? The hearsay about him would not have gone out as quickly if he had stayed in Nazareth.

Ruins of an ancient town Capernaum in northern Israel
(Photo: Shutterstock)

Capernaum might have been a small fishing town, but it also lay right on the trading route, and people went through it every day. (That’s probably also why there were local tax collectors, like Matthew, in the town). This made Capernaum the perfect base of operations for Jesus. It was not a huge center with important people, so he could focus on the regular and simple people, but it still enabled the Gospel to spread far and wide.

The Romans accomplished two significant things in their empire, which, unbeknownst to them, helped spread the Gospel after Jesus’ death and resurrection. They built roads throughout their empire; they enforced Pax Romana, making traveling safer than it had ever been, and they allowed free movement within their empire.

Paul the Apostle could easily move from Jerusalem to Antioch to Rome to Spain without any Roman border guard asking him “business or pleasure?” along the way.

Israel was on the outskirts of the Roman Empire, but the trade routes made it so well-connected that it only took a few centuries for strong Christian congregations to be established in Rome, Ephesus, Antioch and Alexandria.

Later, Rome moved to Constantinople, which became a “more important” junction between the continents, seen by many as the new Jerusalem in the Christian Byzantine empire. (Justinian I is said to have said, “Solomon, I have surpassed you” when he built the Hagia Sophia).

With the arrival of Islam and the Arab occupation of the Middle East, Palestine became connected with Damascus and Baghdad, and less with Greece and Rome. As Jerusalem was only the third holiest city of Islam, the land was neglected for many centuries, and alternative trade routes like the Silk Road became more prominent.

But the Christian religious interest in Jerusalem and the need to safeguard the safety of pilgrims traveling to Jerusalem eventually sparked the Crusades, which established the short-lived kingdom of Jerusalem for a couple of centuries.

Then, the Mamluks came and tied Palestine back to the Muslim world, making Israel a part of the largest and strongest empire at the time – until the Mongols wrecked it.

With the Age of Exploration and the European discovery of the seaway to China around Africa, and the discovery of America a few centuries later, the Mediterranean and Middle East became less interesting. Europe could now trade directly with China and didn’t need the Middle East anymore. There were new lands, new conquests and new colonies to establish.

Britain, France and Spain were better geographically positioned for trade with the new worlds, and they emerged as world powers. The importance of the trade routes through Israel diminished.

Or did it?

With Napoleon’s conquest of Egypt and arrival to Jaffa, the other world powers started scrambling and competing to invest in the dying Ottoman Empire, especially in Palestine. A weak Ottoman Empire had, for the past centuries, enabled the Brits easy access to the colony in India, but if Russia or France would get too much influence – that could spell disaster for British interests.

Once again, Israel’s unique geographic location played a significant role in disputes between world empires as they fought the Crimean War over who would get jurisdiction over the holy sites in Jerusalem. The first postal system, modern roads and railroads in Israel were all built by these different European powers.

In WWI, Britain conquered the Ottoman Empire, making sure to keep Iraq, Jordan and Palestine, and built a long oil pipeline from Iraq to the refineries in Haifa, while giving France the less interesting Syria and Lebanon. And then, as we said, once India gained independence – it didn’t take long for the Brits to leave the Middle East altogether.

Even today, Israel’s unique position makes it stand out. Israel has an extreme variety of nature relative to its small size. I’ve been told that there are places in the U.S. where you can drive for days and still see nothing but prairie. Israel is a mere 8-hour drive from north to south (230 miles), and yet you have everything from snowy mountains and lush vegetation with waterfalls in the north, to dry deserts with camels and coral reefs in the south.

From the lowest place on earth in the east, to the flat coastal plain of the Tel Aviv area. Why this extreme variety? Because it’s at the crossroads of Africa, Asia and Europe, between two seas, with connections to two oceans, and also because it’s a land bridge between the climates of the desert, the sea and the mountains.

It is a land the Lord your God cares for; the eyes of the Lord your God are continually on it from the beginning of the year to its end.