De toenmalige Amerikaanse vicepresident Joe Biden met de leider van de Palestijnse Autoriteit Mahmoud Abbas in Ramallah,
9 maart 2016. Foto door Flash90.
Nederlands + English
De dodelijke bomaanslagen op twee bushaltes in Jeruzalem op woensdagochtend waren de eerste bombardementen in de afgelopen jaren die de Israëli’s in hun hoofdstad getroffen hebben.
Door JNS – Caroline Glik
Dat had echter niemand hoeven te verbazen. Jeruzalem is sinds het begin van het jaar het toneel geweest van een gestaag toenemende stroom van Palestijns-Arabische steek-, schiet- en voertuigaanvallen op Joden. In de afgelopen weken zijn de Palestijns-Arabische terreurniveaus sterk gestegen, vooral in Judea en Samaria en Jeruzalem. Vorige week werden drie mensen gedood door een Palestijnse terrorist in Ariel. Schietpartijen, brandbommen en aanvallen met stenen vinden elke dag en nacht plaats op de wegen, en in toenemende mate in Israëlische gemeenschappen in Judea en Samaria.
De bomaanslagen op bushaltes in Jeruzalem waren blijkbaar ook een teken dat Iran een centrale rol op zich heeft genomen bij het aansturen van terreuraanslagen in Israël. De afgelopen maanden was de Islamitische Jihad terreurgroep in Judea en Samaria en Gaza de meest actieve, een volledige dochteronderneming van Iran. De Palestijns-Arabische raketcampagne tegen Israël vanuit Gaza in september werd bijna uitsluitend ondernomen door de Islamitische Jihad, terwijl de operationele commandant de aanval vanuit Teheran leidde.
Het is belangrijk te weten dat de regering-Biden zich volledig inzet om niets op te merken
van wat er gebeurt, of om te ontkennen dat wat er gebeurt enige betekenis heeft.
Een aan het regime gelieerde Iraanse hackergroep heeft donderdagochtend beveiligingscamerabeelden vrijgegeven van de aanslag van woensdagochtend in Jeruzalem. De hackers hebben op hun Telegram-pagina aangekondigd dat ze hebben geïnfiltreerd en de controle overgenomen over beveiligingscamera’s in Jeruzalem – en misschien ook in andere delen van Israël.
Dit is de tweede belangrijke cyberaanval door Iraanse entiteiten in de afgelopen maanden. Dezelfde groep claimde de eer voor een hack van de luchtalarmsirenes in Eilat en zorgde ervoor dat het systeem in de zomer verschillende keren afging.
Berichten over de bron van de beelden blijven onduidelijk. De hele donderdag werden per uur tegenstrijdige claims gemeld. Maar wat duidelijk genoeg is, is dat Iran de beveiligingscamera’s van een of andere officiële Israëlische veiligheidsinstantie heeft gehackt. De implicaties van de Iraanse hack op beveiligingscamera’s in Jeruzalem zijn ernstig. De implicaties van de directe betrokkenheid van Iran bij terreuraanvallen op Israël door Palestijnse Arabieren in Judea en Samaria en Gaza zijn strategisch.
Alvorens die implicaties in overweging te nemen, is het belangrijk op te merken dat de regering-Biden zich er volledig voor inzet om ofwel niets op te merken van wat er gebeurt, ofwel te ontkennen dat wat er gebeurt enige betekenis heeft. Wat de regering betreft, is de door de PLO gecontroleerde Palestijnse Autoriteit de enige belangrijke kracht in de Palestijns-Arabische samenleving. En de belangrijkste strekking van het Amerikaanse beleid ten aanzien van Israël vandaag is om te eisen dat de Joodse staat “de PA versterkt”.
Daartoe heeft president Joe Biden dinsdag aan het Congres meegedeeld dat hij van plan is de Amerikaanse banden met de PA te versterken door plaatsvervangend adjunct-staatssecretaris voor Israël en de Palestijnen, Hady Amr, te bevorderen tot een nieuwe post van speciaal gezant voor de Palestijnen. Amr reisde vorige week naar Israël en de PA voorafgaand aan zijn promotie.
Tijdens zijn ontmoetingen met Israëlische functionarissen eiste Amr dat Israël door zou gaan – indien mogelijk voordat de nieuwe regering van te benoemen premier Benjamin Netanyahu wordt beëdigd – met het goedkeuren van projecten die de Palestijnse Autoriteit financieel en diplomatiek zullen “versterken”. Amr’s argument voor zijn ‘verlamde’ Israëlische gesprekspartners was dat de PA “op instorten staat”; het moet ten koste van alles voor instorting worden behoed; Israël is verantwoordelijk voor het voorkomen van de ineenstorting van de PA; en Israël kan niet verwachten dat de PA meewerkt aan anti-terreuroperaties van de IDF zonder daar iets voor terug te krijgen.
Daarom eiste Amr dat de ‘verlamde’ leiders van Israël de projecten goedkeuren die de PA zullen verrijken en legitimeren.
Rond de tijd dat Amr zijn Israëlische gesprekspartners in Jeruzalem de les las, reisde de vertrekkende IDF-chef van de generale staf, luitenant-generaal Aviv Kochavi, naar Washington in de hoop de regering ervan te overtuigen dat het belangrijk is om op korte termijn militair op te treden tegen de nucleaire installaties van Iran. Iran wil uranium verrijken tot wapenkwaliteit.
In plaats van de waarschuwingen van Kochavi serieus te nemen, wijdde nationale veiligheidsadviseur Jake Sullivan een groot deel van zijn gesprek met Kochavi aan het herhalen van Amr’s gespreksonderwerpen. Hij eiste dat Israël zou voorkomen dat de PA zou instorten en dat de ‘verlamde’ leiders van Israël de projecten zouden goedkeuren die erop gericht zijn de PA economisch en diplomatiek te versterken.
Als de Amerikaanse regering geïnteresseerd is in het stabiliseren van de situatie, het bestrijden van Palestijns-Arabisch terrorisme en het cultiveren van vreedzame banden tussen de Palestijnen en Israël die zouden leiden tot de oprichting van een Palestijnse staat in vrede met Israël, heeft haar obsessie met “het versterken van de PA” absoluut geen zin.
Zoals het is in haar 28-jarige geschiedenis, hebben de primaire activiteiten van de PA niets te maken met het besturen van de Palestijnse Arabieren, het bestrijden van terrorisme, het cultiveren van vrede met Israël of het opbouwen van een coherente natie. In plaats daarvan, sinds de PA werd opgericht door middel van de vredesovereenkomsten die de PLO in de jaren negentig met Israël sloot, zijn haar belangrijkste activiteiten het sponsoren van terrorisme, het aanzetten tot terrorisme, het financieren van terrorisme, het stelen van staatsgronden in gebied C van Judea en Samaria, en het runnen van een diplomatiek offensief tegen Israël in de VN en internationale juridische instanties die tot doel hebben het legitieme bestaan van Israël te niet te doen.
De enige significante verandering in de modus operandi van de PA in de afgelopen maanden is de toegenomen directe betrokkenheid van de strijdkrachten bij het uitvoeren van terreuraanslagen. Sinds maart spelen de veiligheidstroepen van de Palestijnse Autoriteit een steeds actievere rol bij de terreuraanslagen tegen Israël, met name in het noorden van Samaria en het district Benjamin. De zonen van belangrijke PA-beveiligingsagenten zijn betrokken bij de terroristische moord op Israëli’s. En de PA heeft deze verschuiving aangemoedigd en geprezen.
Vorige maand ging PA-premier Muhammad Shtayyeh bijvoorbeeld naar Jenin om de families van terroristen te bezoeken. Hij werd geflankeerd door PA Brig. Generaal Fathi Hazem. Hazem is de nieuwe beroemde Palestijnse terrorist die door Israël wordt gezocht. Zijn zoon Ra’ad doodde drie Israëli’s en verwondde er zes bij een terreuraanslag in Tel Aviv in april. Zijn zoon Ahed voerde verschillende schietaanvallen uit op IDF-soldaten voordat hij werd gedood. Hazem en zijn zonen worden, net als andere terroristen, elke dag geroemd en vereerd door PA-leiders zoals Mahmoud Abbas en Shtayyeh, en door PA-scholen, universiteiten, media-organen en religieuze leiders.
Wat verklaart de verhoogde deelname van de PA aan terreuraanslagen? Wat verklaart de escalatie van terreuraanslagen meer in het algemeen, en hoe past Iran in deze mix?
Het antwoord op al deze vragen begint met het feit dat PLO-chef en PA-voorzitter Mahmoud Abbas 87 is, ziek en naar verwachting in de nabije toekomst zal overlijden. In afwachting van zijn dood strijden Palestijnse terreurgroepen en de PA om positie en invloed in de hoop de macht te grijpen nadat Abbas het toneel heeft verlaten.
Door de jaren heen gingen analisten ervan uit dat de Palestijns-Arabische samenleving na de dood van Abbas zou afglijden naar een bloedige burgeroorlog. Maar de recente escalatie van terreuraanslagen geeft aan dat de Palestijnse crisis met betrekking tot Abas’ opvolging, en de burgeroorlog zoals die is, zich heel anders afspeelt.
In plaats van elkaar te vermoorden, proberen Palestijnse terroristen hun macht en invloed op te bouwen door Joden te vermoorden.
Na het overlijden van Abbas zullen Palestijnse facties, waaronder de PA,
blijven strijden om de macht en territorium, door Israëli’s te doden, waar ze ook zijn.
Hoe meer Joden de verschillende facties vermoorden, hoe machtiger ze worden. Dit conceptuele model verklaart zowel de grotere betrokkenheid van de PA rechtstreeks bij aanvallen, als de algemene toename van aanvallen. Het verklaart ook waarom Iran heeft besloten rechtstreeks betrokken te raken bij Palestijnse aanvallen. Het Iraanse regime wil dat zijn gevolmachtigden Abbas vervangen, en door betrokken te raken bij het leiden van hun aanvallen vergroot Iran zijn kans om het over te nemen. Inderdaad, de aard van de Palestijnse machtsstrijd is op maat gemaakt voor de mullahs.
Aangezien alle Palestijns-Arabische facties hetzelfde enthousiasme delen voor het doden van Israëlische Joden, heeft geen van hen een ideologisch probleem met het accepteren van Iraans geld of begeleiding voor de operaties. Als Iran het Palestijnse theater wil overnemen, is het nu tijd om in actie te komen. Zo is het.
Deze omstandigheden zijn vol strategische implicaties voor de oorlogsplanners tegen Israël. Maar specifiek met betrekking tot de Palestijnen leggen ze de volslagen zinloosheid bloot van de hoop van Israëlisch links om zich los te maken van de Palestijnen, onder andere door zich terug te trekken uit Judea en Samaria langs de lijnen die zijn uitgestippeld door het vredesproces van Oslo en ondersteund door de regering-Biden.
Israël kan niet achteroverleunen en toekijken hoe de Palestijnen elkaar vermoorden, want dat is niet wat ze nu doen, en het is onwaarschijnlijk dat ze dat zullen doen nadat Abbas sterft. In plaats daarvan zullen we waarschijnlijk meer zien van wat ze nu doen, en erger. Na het overlijden van Abbas zullen Palestijnse facties, waaronder de PA, blijven strijden om de macht en territorium door Israëli’s te doden, waar ze ook zijn.
Gezien deze realiteit is de enige manier voor Israël om zichzelf op korte en lange termijn te verdedigen, door een einde te maken aan de verwaandheid dat de PA een legitiem bestuursorgaan is en door een militaire operatie uit te voeren die de PA-milities samen met de rest van de terreur groepen die actief zijn in Judea en Samaria zal ontmantelen. Het kan zijn dat Israël voor een korte tijd functies van burgerlijk bestuur in de Palestijnse bevolkingscentra op zich moet nemen. Maar als het eenmaal zijn volledige veiligheidscontrole over de gebieden heeft bevestigd, zal het die bevoegdheden kunnen delegeren aan lokale leiders.
In het licht van de obsessieve steun van de regering-Biden aan de Palestijnse Autoriteit en haar weigering om ofwel de centrale rol van de PA bij het cultiveren van haat tegen Israël en Joden te erkennen als het centrale organiserende principe van de Palestijnse samenleving, ofwel de ware aard van de machtsstrijd die al aan de gang is onder de Palestijnse terreurgroepen kan worden verwacht dat een dergelijke Israëlische stap een boze reactie van Washington zal uitlokken.
Maar de aanslagen van woensdag in Jeruzalem zijn een duidelijke indicatie dat de aantredende regering van Israël geen andere keuze zal hebben dan zo snel mogelijk een dergelijke operatie te bevelen. Daartoe zal de nieuwe regering-Netanyahu, zodra ze aan de macht is gekomen, een tweeledige strategie moeten volgen. Het moet rampenplannen opstellen om de Palestijns-Arabische bevolkingscentra met geweld over te nemen. En voor zover mogelijk moet het de weg diplomatiek voorbereiden op het onvermijdelijke.
Caroline Glick is een bekroonde columnist en auteur van The Israeli Solution: A One-State Plan for Peace in the Middle East.
************************************************************************
Then-U.S. Vice President Joe Biden with Palestinian Authority leader Mahmoud Abbas in Ramallah,
March 9, 2016. Photo by Flash90.
ENGLISH
The deadly bombings at two Jerusalem bus stops on Wednesday morning were the first bombing attacks Israelis have suffered in their capital in recent years.
By JNS – Caroline Glik
They shouldn’t have surprised anyone, though. Jerusalem has been the scene of a steadily escalating stream of Palestinian Arab stabbing, shooting and vehicular attacks against Jews since the start of the year. In recent weeks, Palestinian Arab terror levels have risen steeply, particularly in Judea and Samaria and Jerusalem. Last week, three people were killed by a Palestinian terrorist in Ariel. Shootings, firebombs, and stoning attacks happen throughout the day and night on the roads, and increasingly in Israeli communities in Judea and Samaria.
The Jerusalem bus stop bombings were also, apparently, a sign that Iran has taken a central role in directing terror attacks in Israel. For the past several months, the most active terror group in Judea and Samaria and Gaza has been Islamic Jihad, which is a wholly-owned subsidiary of Iran. September’s Palestinian Arab missile campaign against Israel from Gaza was undertaken almost exclusively by Islamic Jihad, while its operational commander directed the assault from Tehran.
It is important to note that the Biden administration is totally committed either to not noticing
anything that is happening, or to denying that what is happening has any significance.
On Thursday morning, an Iranian hacker group affiliated with the regime released security camera footage of the Wednesday morning attack in Jerusalem. The hackers announced on their Telegram page that they have infiltrated and taken control of security cameras in Jerusalem—and perhaps in other areas of Israel.
This is the second significant cyber attack by Iranian entities in recent months. The same group claimed credit for a hack of the air raid sirens in Eilat and caused the system to go off several times during the summer.
Reports on the source of the footage remain unclear. Contradictory claims were reported on an hourly basis throughout Thursday. But what is clear enough is that Iran did hack into the security cameras of some official Israeli security body. The implications of the Iranian hack on Jerusalem security cameras are serious. The implications of Iran’s direct involvement in terror assaults on Israel from Palestinians Arabs in Judea and Samaria and Gaza are strategic.
Before considering those implications, it is important to note that the Biden administration is totally committed either to not noticing anything that is happening, or to denying that what is happening has any significance. As far as the administration is concerned, the only important force in Palestinian Arab society is the PLO-controlled Palestinian Authority. And the primary thrust of U.S. policy towards Israel today is to demand that the Jewish state “strengthen the PA.”
To this end, on Tuesday, President Joe Biden informed Congress that he intends to upgrade U.S. ties with the P.A. by promoting Deputy Assistant Secretary of State for Israel and the Palestinians Hady Amr to a new post of special envoy to the Palestinians. Amr traveled to Israel and the P.A. last week ahead of his promotion.
During his meetings with Israeli officials, Amr demanded that Israel move forward—if possible before the incoming government of designated Prime Minister Benjamin Netanyahu is sworn into office—with approving projects that will “strengthen” the Palestinian Authority financially and diplomatically. Amr’s argument to his lame-duck Israel interlocutors was that the P.A. is “on the verge of collapse”; it must be saved from collapse at all costs; Israel is responsible for preventing the P.A.’s collapse; and Israel cannot expect the P.A. to cooperate with IDF counter-terror operations without receiving something in return.
Hence, Amr demanded that Israel’s lame-duck leaders approve the projects that will enrich and legitimize the P.A.
Around the time Amr was berating his Israeli interlocutors in Jerusalem, outgoing IDF Chief of General Staff Lt. Gen. Aviv Kochavi traveled to Washington in the hopes of impressing on the administration the importance of acting militarily against Iran’s nuclear installations in the immediate term, as Iran moves to enrich uranium to weapons grade.
Rather than take Kochavi’s warnings seriously, National Security Advisor Jake Sullivan devoted much of his conversation with Kochavi to repeating Amr’s talking points. He demanded that Israel prevent the P.A. from collapsing and that Israel’s lame-duck leaders approve the projects aimed at strengthening the P.A. economically and diplomatically.
If the administration is interested in stabilizing the situation, fighting Palestinian Arab terrorism and cultivating peaceful ties between the Palestinians and Israel that would lead to the establishment of a Palestinian state at peace with Israel, its obsession with “strengthening the P.A.” makes absolutely no sense.
As it has been for its 28-year history, the P.A.’s primary activities have nothing to do with governing the Palestinian Arabs, fighting terrorism, cultivating peace with Israel or building a coherent nation-state. Instead, since the P.A. was founded by force of the peace deals the PLO signed with Israel in the 1990s, its main activities have been sponsoring terrorism, inciting terrorism, funding terrorism, stealing state lands in Area C of Judea and Samaria, and running a diplomatic offensive against Israel at the UN and international legal bodies whose goal is to delegitimize Israel’s very existence.
The only significant change in the P.A.’s modus operandi over the past several months has been its military forces’ increased direct involvement in carrying out terror attacks. Since March, Palestinian Authority security forces have been taking more and more active roles in the terror assaults against Israel, particularly in northern Samaria and the Benjamin district. The sons of senior P.A. security officers have engaged in the terrorist murder of Israelis. And the P.A. has encouraged and extolled the shift.
Last month, for instance, P.A. Prime Minister Muhammad Shtayyeh went to Jenin to visit the families of terrorists. He was flanked by P.A. Brig. Gen. Fathi Hazem. Hazem is the new celebrity Palestinian terrorist, wanted by Israel. His son Ra’ad killed three Israelis and wounded six in a terror attack in Tel Aviv in April. His son Ahed carried out several shooting attacks against IDF soldiers before being killed. Hazem and his sons, like other terrorists, are celebrated and revered by P.A. leaders such as Mahmoud Abbas and Shtayyeh, and by P.A. schools, universities, media organs and religious leaders every day.
What explains the P.A.’s stepped-up participation in terror attacks? What explains the escalation of terror attacks more generally, and how does Iran fit into the mix?
The answer to all of these questions begins with the fact that PLO chief and PA chairman Mahmoud Abbas is 87, ailing and widely expected to die in the near future. In anticipation of his death, Palestinian terror groups, and the P.A., are jockeying for position and influence in the hopes of seizing power after Abbas leaves the scene.
Over the years, analysts assumed that after Abbas dies, Palestinian Arab society will descend into a bloody civil war. But the recent escalation of terror attacks indicates that the Palestinian succession crisis, and civil war such as it is, is playing out much differently.
Rather than kill each other, Palestinian terrorists seek to build their power and influence by murdering Jews.
After Abbas passes away, Palestinian factions, including the P.A.,
will continue to compete for power and turf by killing Israelis, wherever they are.
The more Jews the various factions murder, the more powerful they become. This conceptual model explains both the expanded involvement of the P.A. directly in attacks, and the rise overall in attacks. It also explains why Iran has decided to get involved directly in Palestinian attacks. Iran’s regime wants its proxies to replace Abbas, and by getting involved in directing their attacks, Iran increases its chance of taking over. Indeed, the nature of the Palestinian power struggle is tailor-made for the mullahs.
Since all the Palestinian Arab factions share the same enthusiasm for killing Israeli Jews, none of them has an ideological problem with accepting Iranian money or guidance for the operations. If Iran wants to take over the Palestinian theater, now is the time to act. So it is.
These circumstances are rife with strategic implications for Israel’s war planners. But specifically with regards to the Palestinians, they expose the utter futility of the Israeli left’s hopes of disengaging from the Palestinians by among other things, withdrawing from Judea and Samaria along the lines set out by the Oslo peace process and supported by the Biden administration.
Israel cannot stand back and watch the Palestinians kill each other because that is not what they are doing now, and it is unlikely that that is what they will be doing after Abbas dies. Instead, we are likely to see more of what they are doing now, and worse. After Abbas passes away, Palestinian factions, including the P.A., will continue to compete for power and turf by killing Israelis, wherever they are.
Given this reality, the only way for Israel to defend itself in the short and long run is by ending the conceit that the P.A. is a legitimate governing body and carrying out a military operation that will dismantle the P.A. militias along with the rest of the terror groups operating in Judea and Samaria. For a short while, Israel may need to take on functions of civil governance in the Palestinian population centers. But once it asserts its full security control over the areas, will be able to delegate those powers to local leaders.
In light of the Biden administration’s obsessive support for the Palestinian Authority, and its refusal to acknowledge either the P.A.’s central role in cultivating hatred of Israel and Jews as the central organizing principle of Palestinian society, or the true nature of the power struggle already going on among the Palestinian terror groups, such an Israeli move can be expected to provoke an angry response from Washington.
But Wednesday’s attacks in Jerusalem are a clear indication that Israel’s incoming government will have no choice but to order such an operation sooner rather than later. To this end, upon assuming power, the incoming Netanyahu government will have to embark on a two-pronged strategy. It must prepare contingency plans for taking over the Palestinian Arab population centers by force. And to the extent possible, it must prepare the ground diplomatically for the inevitable. .
Caroline Glick is an award-winning columnist and author of The Israeli Solution: A One-State Plan for Peace in the Middle East.
