Van links naar rechts: Gad Liebersohn, 21; Yarin Amar, 22; Yaelle Bonnet, 21. Allen overleefden het bloedbad op het Tribe of Nova-feest buiten Kibboets Re’im op 7 oktober 2023. (Met dank)
Left to right: Gad Liebersohn, 21; Yarin Amar, 22; Yaelle Bonnet, 21. All survived the massacre at the Tribe of Nova party outside Kibbutz Re’im on Oct. 7, 2023. (Courtesy)
Nederlands + English
TEL AVIV – Een van de eerste schokkende gruweldaden die zaterdag naar voren kwamen tijdens de invasie van Israël door Hamas vond plaats tijdens het muziekfestival Tribe of Nova, een nachtelijke rave nabij kibboets Re’im aan de grens met Gaza.
Door: JTA – Deborah Danan
Terroristen kwamen zaterdagochtend naar het festival en beschoten de duizenden feestvierders, de meesten van hen jonge volwassenen, terwijl die met de auto probeerden te ontsnappen door een open veld. Foto’s en video’s tonen paniekerige mensenmassa’s die rennen voor hun leven, auto’s doorzeefd met kogels en een weg bezaaid met dode lichamen.
Tegen het einde van het bloedbad waren 260 mensen vermoord, sommigen nadat ze waren verkracht, zeggen overlevenden. Anderen werden gevangengenomen door de aanvallers of gewond door het geweervuur. Tijdens de aanval regende het raketten op het gebied.
De Jewish Telegraphic Agency vroeg vier overlevenden om te vertellen hoe ze ontsnapten. Hier zijn hun verhalen, in hun eigen woorden:
De rave begon vrijdagavond in een grote buitenruimte. Omstreeks 6 uur ’s ochtends beginnen feestgangers sirenes te horen die hen waarschuwen voor inkomende raketten uit Gaza.
Yaelle Bonnet, 21: We gingen naar Nova, we kwamen daar rond 1 uur aan en stopten niet met dansen tot half zeven in de ochtend, toen plotseling de sirenes begonnen. … De producers stopten vrij vroeg met de muziek en vroegen iedereen om uit elkaar te gaan, naar hun auto en naar huis te gaan. We vonden de auto waarin we kwamen, stapten in en vertrokken. Niemand begreep echt de omvang van de situatie.
Gad Liebersohn, 21 : Ik kwam om vier uur ’s nachts op het feest aan. Rond 6.30 uur begonnen de sirenes, de muziek stopte. Raketten en granaten begonnen overal vandaan te komen. Overal hoorden we knallen.
Yarin Amar, 22 : Wat ik gezien heb zal nog lang niet uit mijn gedachten verdwijnen. Dansen op een feestje met vrienden, en uit het niets raketten die niet stoppen. Je krijgt een waarschuwing dat terroristen er aankomen. Nog geen seconde later schieten honderden terroristen vanuit alle richtingen op ons.
Een blik op de verwoestingen op het terrein van de Israëlische rave. (Ilia Yefimovich/fotoalliantie via Getty Images)
In eerste instantie proberen veel feestgangers met de auto te ontsnappen, maar er ontstaat al snel een file en kunnen ze niet wegkomen voordat de schietpartij begint. Chauffeurs verlaten hun auto en beginnen te voet te vluchten.
Yaam Grimberg: Ik greep twee goede vrienden die bij mij waren vast, en nog een vriend. We vluchtten naar de auto en gingen rijden. We werden overal geblokkeerd. Ze begonnen op ons te schieten.
Yaelle : Er was veel verkeer en we begrepen waarom, toen er twee auto’s voor ons, mensen net uit een pick-up kwamen. Ik weet niet meer precies hoe ze eruitzagen. Het was een witte pick-up, ze droegen ook wit. Ze stapten uit de pick-up met hele grote geweren en begonnen overal te richten en te schieten.
Gad : Op een gegeven moment kwam er een aankondiging van de politie, waarbij door een megafoon werd geroepen dat alle auto’s via de uitgang moesten vertrekken. Ik stapte in de auto en reed richting de uitgang, en daar begon het geschreeuw: “Terroristen! Terroristen! Ze schieten op ons!”
Ze begonnen op de auto’s te schieten, op ons. Op dat moment parkeerde iedereen zijn auto, liet de auto daar staan en begon te vluchten.
Yarin : Auto’s werden beschoten. Ik verliet de auto en rende, rende gewoon, en onderweg zag ik mensen vermoord worden en voor me op de grond vallen.
Yaelle : We bleven met de auto doorgaan tot hij vast kwam te zitten in het veld. We wisten niet of we bij de auto moesten blijven of te voet moesten vluchten. Wat doe je als er op je wordt geschoten?
Gad: Je ziet mensen afgeslacht worden en naast je neervallen als eenden. De ene persoon valt naast je, wordt geraakt door een kogel, en vervolgens valt een andere persoon naast je, wordt geraakt door een kogel. Je verstopt je onder een auto en de auto begint te rijden.
Ik bleef achter in het open veld, dus rende ik naar het bos aan mijn linkerkant. Ik begon het bos in te rennen en me te verstoppen. Toen begonnen ze overal te schieten. Tegelijkertijd kwamen raketten neer.
Yarin : IK voelde me hulpeloos en met tranen in mijn ogen pakte ik een man vast die ik niet kende en zei: “Blijf alsjeblieft bij me, ik ben bang, ga niet weg.” Door het schieten moesten we blijven rennen. We renden naar het veld om naar de kibboets te ontsnappen. Toen beseften we dat ze overal waren.
Zicht op vernielde voertuigen nabij het terrein van het muziekfestival Tribe of Nova na de dodelijke aanval van zaterdag door Hamas (Ilia Yefimovich/picture Alliance via Getty Images)
Sommige overlevenden ontsnapten aan de aanvallers door zich alleen of met anderen te verstoppen. Sommigen gingen naar schuilkelders en anderen verstopten zich in het groen van het gebied terwijl de afstand tot de terroristen kleiner werd. Twee van de overlevenden vertelden JTA dat hun telefoontjes naar de politie onbeantwoord bleven.
Yaam : We konden ons verstoppen in een schuilplaats. Binnen een paar minuten begreep ik dat als we daar bleven, ze ons gewoon zouden komen afslachten, dus nam ik de vrienden mee en sprintten we terug naar de auto terwijl de kogels over onze hoofden vlogen.
Yaelle : We sloten ons aan bij een behoorlijk grote groep mensen die allemaal in dezelfde richting waren ontsnapt, naar de velden. We gingen door en kwamen een politieagent tegen, hij had geen kogels meer in zijn pistool, hij leek behoorlijk bang, net als wij. Hij had geen ontvangst op zijn radio. Hij had niets.
Gad : Na twee uur onderduiken en proberen gered te worden – je belt de politie, niets helpt, het leger, er komt niemand naar ons toe – twee uur lang verstop ik me en hoor ik mensen die worden ontvoerd en vrouwen die worden verkracht, en voortdurend hoor je mensen sterven, smekend om hun leven, vrouwen smekend om hun leven. En je mag geen geluid maken, want ze zullen jou ook vinden, ontvoeren en vermoorden jou ook.
Yarin : We verstopten ons in de bomen en probeerden hulp te krijgen van de politie, zonder antwoord. We hoorden geschreeuw in het Arabisch, eindeloos schieten, en toen stonden er drie terroristen voor ons.
Terwijl terroristen blijven jagen op mensen om hen te doden en gevangen te nemen, moeten de mensen die door hen achtervolgd worden keer op keer ontsnappen, zo snel als ze kunnen rennen en nieuwe plekken vinden om zich te verstoppen.
Gad : Op een gegeven moment vonden de terroristen ons waar we verstopt zaten. We waren met ongeveer twintig mensen op dezelfde plek ondergedoken. Ze hebben ons gevonden en sommigen van ons vermoord. Ik kon wegkomen.
Ik bleef rennen, rennen, rennen. Er kwamen vier terroristen mijn kant op. Ik kon me niet bewegen. Ik verstijfde ter plekke. Een vriend die zich verstopt had, kwam uit zijn schuilplaats, trok mij aan de hand zijn schuilplaats in. Vier uur lang hebben we ons in de schuilplaats verstopt.
Ik hoorde terroristen steeds dichter bij ons komen, en we bewogen niet. Toen hoorden we ze eindelijk verder en verder weggaan. Toen het volkomen stil was, verlieten we het bos waar we ons verstopten. Toen we de bush verlieten, zagen we dat we te ver waren gerend, tot aan het hek met Gaza.
Yarin : We ontsnapten, we renden gewoon overal naartoe, wetende dat de terroristen ons achtervolgden en op ons schoten. Toen heb ik mijn dood in de ogen gezien. Ik wist dat ik tijdens het rennen door een kogel geraakt kon worden. Wij waren met zijn tweeën, en wisten niet wat er met de anderen was gebeurd.
Ik probeerde mensen te bellen die konden helpen, die mij zouden vinden. Oproep na oproep naar de politie bleef onbeantwoord. Toen begreep ik dat mijn kansen klein waren. Uur na uur ging voorbij terwijl we in de struiken zaten, en het schieten werd alleen maar luider, én de eindeloze explosies, raketten en granaten.
Een dood lichaam op het terrein van het muziekfestival Tribe of Nova na de dodelijke aanval van Hamas zaterdag. (Ilia Yefimovich/fotoalliantie via Getty Images)
Na urenlang rennen en onderduiken werden de overlevenden gered omdat ze contact hadden gelegd met het leger of de politie of met passerende Israëli’s die hen naar een veilige stad konden brengen. Yaelle’s groep kreeg contact met de politie en werd in veiligheid gebracht. Gad verstopte zich met een vriend in een boom. Yarin stuurde een reeks paniekerige sms-berichten naar een soldaat, genaamd Naveh, in haar telefooncontacten, waarin zij hem smeekte haar en haar metgezel, Netanel, te komen redden.
Yaam : Op een gegeven moment arriveerde er een team van de IDF, dus ik maakte gebruik van hun gevechten om dekking te zoeken. We stapten in de auto en begonnen razendsnel door het gebied te rijden.
Ik hield het raam open zodat ik kon horen waar ze op mij schoten en probeerde in de tegenovergestelde richting te rijden. Ze schoten gewoon vanuit alle richtingen op ons, dus je hebt geen idee waar je moet rijden. Na een paar uur kon ik ons naar Kibbutz Tze’elim brengen en daar waren we, godzijdank, veilig.
Yaelle : Uiteindelijk stuurden ze ons naar Moshav Patish, dat was de dichtstbijzijnde en veiligste plek. Ze hebben iedereen daarheen gestuurd. We liepen, ik weet niet hoelang.
We liepen drie tot vier uur, twintig kilometer, volgens wat ik op de kaart zag.
Gad : Terwijl we ons in de boom verstopten, hoorden we geschreeuw. Iemand schreeuwde: ‘Hallo! Hallo!” We wisten niet of het een Arabier of een Jood was die ons kwam redden, maar op dat moment hadden we niets te verliezen. We gingen naar beneden om te zien wie het was, en het was een Jood die erin slaagde ons te bevrijden.
We stapten in zijn auto en reden een stukje in de auto om andere mensen te vinden. We vonden drie andere mensen die zich in het bos hadden verstopt, ook zij stapten in de auto. Hij bracht ons naar een nabijgelegen boerengemeenschap die veilig was.
Yarin : Ik keek naar Netanel en zei tegen hem: “Adem niet en beweeg niet.” We speelden een paar uur dood zonder te bewegen, in de hoop dat er een wonder zou gebeuren. Ik keek naar de lucht en het was alleen ik en God. Ik bad en zei tegen Hem: “Alstublieft God, ik wil leven, ik zal alles doen, ik ben nog maar een kind.”
Na een lange tijd kon Naveh, de soldaat, ons vinden, zoals hij mij had beloofd.
De overlevenden vertelden dat de verschrikkingen die ze die dag zagen, hen bij zullen blijven.
Yaelle : We hadden geen water, iedereen was behoorlijk stil. Het voelde als een dodenkaravaan, alsof we de Holocaust opnieuw meemaakten. Dat is een harde uitspraak, maar van mezelf mag ik het zeggen.
We hadden geen water, we hadden niets, maar ik wist dat we ergens naar op weg waren, dus gingen we door.
Pas toen ik terugkwam, in de bus, zag ik lijken op de grond liggen van auto’s die waren beschoten.
Gad: Als je over de weg rijdt, zie je in alle richtingen eindeloos veel lichamen van dode mensen. Het leger kwam er pas na ongeveer negen uur aan, na negen uur!!. Tegen de tijd dat we bij de weg kwamen, zagen we overal lijken van mensen die op het feest waren.
Yarin : Ik ben verdrietig dat ik bang moet zijn in mijn land, en dankbaar voor het leven dat ik terug heb gekregen.
**************************************
ENGLISH
TEL AVIV — One of the earliest shocking atrocities to emerge from Hamas’ invasion of Israel on Saturday happened at the Tribe of Nova music festival, an all-night rave near Kibbutz Re’im on the Gaza border.
By: JTA – Deborah Danan
Terrorists descended upon the festival on Saturday morning, spraying the thousands of revelers, most of them young adults, with gunfire as they escaped by car and fled through an open field. Photos and video show panicked crowds running for their lives, cars riddled with bullets and a road strewn with dead bodies.
By the end of the massacre, 260 people were murdered — some, survivors say, after being raped. Others were captured by the attackers or wounded by the gunfire. Missiles rained down on the area throughout the attack.
The Jewish Telegraphic Agency asked four survivors to share how they escaped. Here are their stories, in their own words:
The rave began on Friday night in a large outdoor space. At about 6 a.m., partygoers begin to hear sirens warning them of incoming rockets from Gaza.
Yaelle Bonnet, 21: We went to Nova, we got there at something like 1 and didn’t stop dancing until 6:30 in the morning, when suddenly, sirens started. … The producers stopped the music pretty early and asked everyone to break up, go to their cars and go home. We found the car we came in, got in and started leaving. No one really understood the extent of the situation.
Gad Liebersohn, 21: I got to the party at 4 at night. Around 6, 6:30 the sirens started, the music stopped. Missiles and rockets started coming from everywhere. We heard booms everywhere.
Yarin Amar, 22: The sights I have seen won’t leave my mind for a long time yet. Dancing at a party with friends, and out of nowhere rockets that won’t stop. You get a warning about terrorists driving out. Not a second has gone by, and those hundreds of terrorists are shooting at us from every direction.
A view of the destruction on the grounds of the Israeli rave. (Ilia Yefimovich/picture alliance via Getty Images)
Initially, many of the partygoers attempt to escape by car, but a traffic jam quickly forms and they are unable to leave the area before the shooting begins. Drivers exit their cars and begin to flee on foot.
Yaam Grimberg: I grabbed two good friends that were with me, and another friend. We escaped to the car, we started driving. We were blocked everywhere. They started shooting at us.
Yaelle: There was traffic and we understood why, when two cars ahead of us, they just came out of the pickup truck. I don’t remember exactly how they looked. It was a white pickup truck, they were also wearing white. They got out of the pickup truck with really big rifles, started to point and shoot everywhere.
Gad: At some point there was an announcement from the police, shouting into a megaphone that all the cars need to leave via the exit. I got in the car and started driving toward the exit, and that’s where the yelling had started: “Terrorists! Terrorists! They’re shooting at us!”
They started to shoot at the cars, at us. At that moment everyone parked their cars, left their cars there and just started fleeing.
Yarin: Cars are getting shot up. I left the car and ran, just ran, and on the way I see people murdered and falling to the ground in front of me.
Yaelle: We kept going with the car until it got stuck in the field. We didn’t know if we should stay with the car or escape on foot. What do you do when you’re being shot at?
Gad: You see people being massacred like ducks falling next to you. One person falls next to you, gets hit by a bullet, then another person falls next to you, gets hit by a bullet. You hide under some car, the car starts driving.
I was left out in the open so I ran to the forest to my left. I started to run into the forest and hide. Then they started to shoot everywhere. There were rockets at the same time.
Yarin: With helplessness and tears in my eyes I grabbed hold of a guy I didn’t know and said, “Please stay with me, I’m scared, don’t go.” With the shooting, we had to keep running. We ran to the field to escape to the kibbutz, and then we realized they were everywhere.
A view of destroyed vehicles near the grounds of the Tribe of Nova music festival after Saturday’s deadly attack by Hamas (Ilia Yefimovich/picture alliance via Getty Images)
Some of the survivors escape the attackers by hiding alone or with others. Some go into bomb shelters and others hide in the area’s greenery as terrorists continue to advance on them. Two of the survivors told JTA that their calls to police went unanswered.
Yaam: We were able to hide in a shelter. Within a few minutes, I understood that if we stayed there they would just come and slaughter us, so I took the friends and we sprinted back to the car as bullets flew over our heads.
Yaelle: We joined a pretty big group of some people who had all escaped in the same direction, to the fields. We kept going, and there was a police officer, he didn’t have any bullets left in his gun, he seemed pretty scared, just like us. He didn’t have reception on his radio. He didn’t have much of anything.
Gad: After two hours of hiding and trying to get rescued — call the police, nothing helps, army, nothing comes to us — for two hours I’m hiding and hearing people getting kidnapped and women getting raped, and without end you hear people dying, begging for their life, women begging for their life. And you can’t make a sound, because they’ll find you too, kidnap, kill you too.
Yarin: We hid in the trees, trying to get help from the police with no answer. We heard shouting in Arabic, unending shooting, and then three terrorists were in front of us.
As terrorists continue to hunt for people to kill and capture, the people they are chasing have to escape again and again, running as fast as they can and finding new places to hide.
Gad: At some point, the terrorists found us hiding. We were about 20 people hiding in the same place. They found us, they killed some of us. I was able to get away.
I kept running, running, running. There were four terrorists coming in my direction. I couldn’t move. I froze in place. A friend who was hiding came out of his hiding place and pulled my hand and took me with him to the hiding place. We hid in the hiding place for four hours.
I heard terrorists getting closer and closer to us, and we didn’t move. Then we heard them finally getting farther and farther away. When there was total quiet, we left the bush where we were hiding. As we left the bush we saw we had run too far and reached the fence with Gaza.
Yarin: We escaped, we just ran anywhere, knowing the terrorists were chasing after us and shooting at us. That’s when I saw my death with my own eyes. I knew that as I was running I could get hit by a bullet. It was the two of us, with the knowledge that I didn’t know what had happened to the others.
I tried to call people who could help, who would find me, and after call after call to the police with no answer I understood that my chances were slim. Hour after hour passed as we were sitting in the bushes, and the shooting was only growing louder, and unending explosives, rockets and grenades.
A dead body on the grounds of the Tribe of Nova music festival after Saturday’s deadly attack by Hamas. (Ilia Yefimovich/picture alliance via Getty Images)
After hours of running and hiding, the survivors were rescued because they made contact with the army or police or with Israelis passing by who were able to bring them to a secure town. Yaelle’s group connected with the police and was directed to safety. Gad hid in a tree with a friend. Yarin sent a series of panicked texts to a soldier in her phone contacts named Naveh, begging him to come rescue her and her companion, Netanel.
Yaam: At some point, a team from the IDF arrived, so I took advantage of their fighting to take cover. We got into the car and started to drive crazy fast through the area.
I kept the window open so I could hear where they were shooting at me, and try to drive in the opposite direction. They just shot at us from every direction, so you have no idea where to drive. After a couple hours I was able to take us to Kibbutz Tze’elim and there, thank God, we were safe.
Yaelle: In the end, they directed us to Moshav Patish, that was the closest and safest place. They directed everyone there. We walked I don’t know how much time.
We walked three to four hours, 20 kilometers, according to what I saw on the map.
Gad: As we were hiding in the tree we heard yelling. Someone was screaming, “Hello! Hello!” We didn’t know if it was an Arab or Jew who had come to save us but at that point we had nothing to lose. We went out to see who it was, and it was a Jew who managed to extricate us.
We got into his car and drove a bit in the car to find other people. We found three other people hiding in the forest and got them into the car, and he took us to a nearby farming community that was safe.
Yarin: I looked at Netanel, I said to him, “Don’t breathe now and don’t move.” We played dead for a few hours without moving, hoping some miracle would happen. I looked at the sky and it was just me and God. I prayed and said to Him, “Please God, I want to live, I’ll do anything, I’m still just a child.”
After a long time Naveh, the soldier, was able to find us as he promised me.
The survivors imparted that the horrors they saw that day will stay with them.
Yaelle: We didn’t have water, everyone was pretty quiet. It felt like a death caravan, like we’re experiencing the Holocaust all over again. That’s very hard to say, and I’m letting myself say it.
We didn’t have water, we didn’t have anything, but I knew we were getting somewhere, so we kept going.
Only coming back, on the bus, did I see corpses on the ground from cars that had been shot.
Gad: When you drive on the road, you see bodies in every direction, without end — a lot of corpses, a lot of dead people. The army got there only after about nine hours, that’s it. By the time we got to the road we saw corpses everywhere of people who were at the party.
Yarin: I’m sad that I need to be scared in my country, and thankful for the life I got back.