Nederlands + English

Israël is erg tribaal. Maar hier hebben we het niet over de twaalf stammen uit de Bijbel… we hebben het over de manier waarop onze samenleving zich in “stammen” heeft gevormd. Sommige van de sociale scheidslijnen in Israël vandaag de dag, zoals tussen de religieuze en seculiere, zijn misschien duidelijk te zien. Andere zijn minder zichtbaar. Het zal u bijvoorbeeld verbazen te horen dat een huwelijk tussen een Sefardisch (Midden-Oosterse achtergrond) en Asjkenazisch (Europese achtergrond) koppel in religieuze kringen kan worden afgekeurd of zelfs verboden. Dus hier is wat meer informatie over de mensen en gemeenschappen die vandaag in Israël leven, en hoe voor hen te bidden.

Bron: One for Israel

DE RELIGIEUZEN

De eerste “stam” die we moeten voorstellen zijn de Joodse Israëli’s die als “religieus” kunnen worden omschreven.  De omvang van deze sector kan gaan van de losjes traditionele (die meestal een gebreide kippah dragen) tot de meest stringente ultra-orthodoxen (die de zwarte pakken en hoeden dragen). Er is niet één versie van het “Jodendom”, maar vele stromingen, waaronder Breslev, Chabad, en Karaites, alle met hun eigen tradities en kleding. Volgens de Jewish Virtual Library beschreef vorig jaar 22% van de Israëlische Joden ouder dan 20 zichzelf als traditioneel maar niet erg religieus, 13% als traditioneel-religieus, 11% als religieus en 10% als ultraorthodox.

Een vijfde van de Israëlische Joden is religieus /orthodox. Deze sector van de samenleving heeft echter een enorme invloed in Israël en op de bevolkingsgroei als gevolg van een zeer hoog geboortecijfer.

Religieuze Joden volgen rabbinale uitspraken van de Mondelinge Thora, maar hebben, afhankelijk van de sekte of denominatie, zeer verschillende bijbehorende tradities of interpretaties van tradities en Thora. Velen hebben oprechte liefde en toewijding voor God en zijn woord, en proberen God te behagen op de beste manier die zij kennen. Het is echter een triest feit dat de meerderheid de Talmoed bestudeert in plaats van de Bijbel, en blindelings rabbinale tradities volgt die heel weinig te maken hebben met wat Gods woord werkelijk zegt. Deze “Mondelinge Wet” van de Talmoed en andere Rabbijnse geschriften is een groot struikelblok voor ons volk, omdat de rabbijnen zichzelf en de Talmoed hebben verheven boven God. Voor deze “stam” is Jesjoea of Jezus een scheldwoord, en de keuze om Hem te volgen is een ernstig verraad. Degenen uit orthodoxe kringen die ervoor kiezen Jezus te volgen, worden geconfronteerd met ernstige implicaties, omdat het vaak betekent dat zij worden afgesneden van de familie en de gemeenschap.

De meerderheid van de ultraorthodoxe gemeenschap heeft recht op bijstand van de staat en is vrijgesteld van verplichte legerdienst, hoewel niet iedereen van deze privileges gebruik wil maken. Veel seculiere en traditionele Joden hebben echter het gevoel dat zij al het zware werk moeten doen en raken steeds meer gefrustreerd over de situatie. De ultra-orthodoxen hebben ook veel politieke macht op de hoogste niveaus en grote delen van ons land worden bestuurd volgens rabbinaal-joodse dictaten.

DE SECULIEREN

De overgrote meerderheid van de Joodse Israëli’s is seculier, maar zelfs binnen deze brede categorie zijn er verschillende “stammen”. Terwijl religieus worden wordt aangeduid als “terugkeren naar de antwoorden”, wordt het verlaten van de religieuze gemeenschap om seculier te worden aangeduid als “terugkeren naar de vragen”. Sommige seculiere Israëli’s zijn fervente atheïsten, en de Holocaust heeft zeker een hele generatie verbijsterd achtergelaten over wie God is en of Hij zelfs wel bestaat. Veel van de kibboetsiem en gemeenschappelijke boerderijen die in Israël zijn opgericht, zijn gebouwd op atheïstische en socialistische idealen, en sommige verbannen God zelfs van het terrein. De Joodse feesten worden nog steeds gevierd, maar het is mogelijk om de feestdagen te vieren als traditie en erfgoed zonder enig geloof. Sommigen zien het Pesach bijvoorbeeld als een lentefeest van vernieuwing in plaats van een historisch verhaal van goddelijke bevrijding.

In de bloeiende sectoren van de hightech en de wetenschap in onze startup natie vind je veel Israëli’s die twijfelen aan het bestaan van God, maar niet noodzakelijkerwijs met dezelfde vijandigheid, meer een intellectueel scepticisme, terwijl vele anderen agnostisch zijn. Tel Aviv is het economische centrum van Israël en werd ironisch genoeg gebouwd op zand, wat hetzelfde Hebreeuwse stamwoord is voor seculier. Het is een beruchte hedonistische stad, die bekend staat als de homohoofdstad van de wereld, en velen zijn veel meer geïnteresseerd in Tinder dan in de Bijbel.

Een groot aantal Israëli’s houdt zich bezig met New Age mystiek en Oosterse spiritualiteit, en gelooft in reïncarnatie, karma, en vele wegen naar God. Meditatie en yoga zijn erg populair en het Bijbelvers uit Habakkuk 2, “De rechtvaardige zal door geloof leven”, wordt vaak verdraaid tot “iedereen heeft zijn eigen versie van geloof en dat is prima”. Een groot deel van de comfortabele middenklasse die zichzelf als seculier zou omschrijven, valt in deze categorie.

Bijna alle seculiere Israëli’s vieren nog steeds de Joodse feesten en gebruiken op vrijdagavond een Sabbat-maaltijd, net zoals velen in westerse naties ook genieten van Kerstmis, Pasen en zondagen met familie zonder enige relatie met God.

Hoewel we op school leren over de Bijbel en de geschiedenis van Israël, voelt God voor veel, zo niet de meeste Israëli’s heel ver weg.  Ondanks dit alles is er, zelfs in de meest seculiere gezinnen, nog steeds veel vijandigheid tegenover het messiaanse geloof. We hebben veel getuigenissen gehoord van mensen die tot geloof in Jezus komen en geconfronteerd worden met druk van hun atheïstische ouders, die dan vaak een rabbi meebrengen om hen het geloof af te raden.

DE NIEUWKOMERS

Israël is een thuis voor immigranten uit de hele wereld, maar in de jaren negentig was er een grote toestroom van Joodse mensen uit de voormalige Sovjet-Unie. Vandaag de dag zijn er een miljoen Russischtaligen in Israël, en hoewel velen zich in de samenleving hebben geïntegreerd, heeft zo’n groot aantal in zo’n klein land een aanzienlijke culturele impact gehad. Veel Russischtaligen hebben meer een cultureel-christelijke of atheïstische achtergrond, met minder gehechtheid aan het rabbinale jodendom als gevolg van vervolging onder het communisme. ONE FOR ISRAEL heeft Bijbelcursussen en hulpbronnen volledig in het Russisch, om gelovigen met deze achtergrond te helpen opbouwen, of het nu gaat om nieuwe gelovigen of voorgangers die training nodig hebben.

Een andere belangrijke golf van “aliyah” (immigratie) was die van Ethiopische Joden. Na een aantal gewaagde missies om duizenden heimelijk naar Israël te brengen, kwamen veel Ethiopische Joden in een heel andere cultuur en situatie terecht. Hoewel de tweede en derde generatie Ethiopiërs meer Hebreeuws spreken, is Amhaars de Ethiopische taal. De aanpassing is niet gemakkelijk geweest, omdat zij geconfronteerd werden met aanzienlijke verschillen in cultuur, godsdienstige praktijk en levensstijl, en met veel racisme. Er zijn echter een behoorlijk aantal joodse gelovigen en gemeenten met een Ethiopische achtergrond, waarvan de meeste in het Amhaars zijn.

Er zijn ook Joodse mensen die uit India en Afrika komen, evenals uit Zuid-Amerika en de rest van de wereld. Interessant is dat meer dan de helft van de Joodse bevolking van Israël afkomstig is uit moslimlanden in het Midden-Oosten, zoals Marokko, Iran, Irak en Jemen.

ARABISCHE CHRISTENEN

Eén op de vijf Israëli’s is Arabisch, waarschijnlijk ofwel moslim (ongeveer 80%) ofwel christen. Het is echter nauwkeuriger om te zeggen dat zij Arabisch spreken, aangezien er binnen deze bredere groep of “stam” verschillende etniciteiten zijn die de Arabische taal als moedertaal hebben, ook al hebben zij hun wortels misschien niet in het Arabische schiereiland. Er is ontdekt dat het DNA van veel Palestijnen een Joodse erfenis onthult! Sommigen hebben zich misschien bekeerd tot de Islam tijdens de Arabische veroveringen eeuwen geleden. Anderen stammen af van families uit het naburige Egypte (Egyptenaren) Libanon, Griekenland, Jordanië, enzovoort, terwijl weer anderen al millennia in het land zijn.

Arabieren in Israël hebben bij wet volledig gelijke rechten, maar er is nog steeds veel discriminatie.

Het Arabisch is onlangs geschrapt als officiële taal en heeft nu een “speciale status”, en Arabische scholen krijgen over het algemeen minder geld, om maar twee voorbeelden te noemen. Er zijn veel Arabische dorpen en steden in het hele land. De stad Nazareth bijvoorbeeld is bijna uitsluitend Arabisch. Andere steden zoals Haifa, Akko en Jaffa zijn meer gemengd, en het is gebruikelijk om Arabieren en Joden samen te zien studeren aan de universiteit, naast elkaar in de bus te zien reizen, en ziekenhuizen hebben bijna altijd een mix van zowel Arabische als Joodse patiënten en personeel. Sommige Arabisch sprekenden identificeren zich liever als Palestijn, maar velen zijn tevreden met de naam Israëliër, en waarderen de kwaliteit van leven en de vrijheden die Israël biedt.

Net zoals de meeste Italianen katholiek zijn, maar niet noodzakelijk wedergeboren, zo zijn de meeste Arabische christenen christen door cultuur in plaats van door geloof. Velen zijn katholiek, anderen zijn maronitisch, Armeens of van een andere denominatie.

Zelfs binnen deze traditionele christelijke gemeenschappen kan het daadwerkelijk geloven in Jezus en besluiten Hem te volgen, zeer controversieel zijn en het is bekend dat soms gezinnen uit elkaar vallen. Slechts een klein deel van de Arabische christenen leest daadwerkelijk de Bijbel en volgt Jezus in geloof. Wij schatten dat er ongeveer 5.000 evangelische Arabieren zijn in zowel Israël als de Palestijnse gebieden samen. Zij zijn een minderheid binnen een minderheid, binnen een minderheid!

Als gevolg daarvan hebben velen het gevoel dat zij tegen de stroom in zwemmen.

MOSLIMS EN ANDERE GODSDIENSTEN

Binnen de Israëlische moslimgemeenschap is er een breed spectrum van geloofsovertuigingen en levensstijlen, van het ene uiterste van radicale islamisten die de staat Israël willen vernietigen tot het andere uiterste van super liberale moslims die voor homorechten en cannabis zijn, en natuurlijk alles daar tussenin! Er zijn sectoren van vredelievende moslims zoals de Circassiërs en de Ahmadi die zich inzetten voor vreedzame co-existentie, er zijn veel nominale moslims voor wie de godsdienst zelf nauwelijks een rol speelt. Voor velen zijn de moslimcultuur en de moslimlevensstijl bepalend voor hun identiteit, maar uit de statistieken blijkt dat de meerderheid gelukkig is om in de staat Israël te wonen.

De bedoeïenen zijn ook moslims qua godsdienst, maar vormen een “stam” op zich. De Bedoeïenen, van oorsprong een nomadenvolk, wonen al zo lang als men zich kan herinneren in het land en staan bekend om hun tenten, kamelen en gastvrijheid. De gemeenschap is in het algemeen meer verarmd en grotendeels niet bereikt met het evangelie.

De Druzen spreken ook Arabisch, maar hun godsdienst is meer gericht op Jethro als een belangrijke profeet. Het is een gesloten en geheimzinnige godsdienst, waarbij de geschriften van de drie belangrijkste godsdiensten worden gebruikt.

De Druzen zijn te vinden in andere landen van het Midden-Oosten en zijn loyaal aan de staat waarin zij leven. Dit betekent dat, in tegenstelling tot andere Arabisch sprekenden die vrijgesteld zijn van dienst in het leger, de Druzen vrijwillig in militaire dienst gaan.

Druzische soldaten bereiken vaak hoge rangen en zij staan bekend om hun trouwe verdediging van Israël. Er zijn pogingen ondernomen om het evangelie te verkondigen binnen de Druzische gemeenschappen, maar tot dusver is er niet veel respons geweest.

De Domari-zigeuners die zich vele jaren geleden in Jeruzalem vestigden, spreken weliswaar Arabisch, maar zijn noch Joods noch Arabisch. Velen zijn moslim, maar niet allemaal. Zij kwamen oorspronkelijk uit India, ongeveer 100 jaar voordat de Roma-zigeuners uit Europa naar het Westen vertrokken. De Domari zijn een gemarginaliseerde en achtergestelde gemeenschap in Israël, en er is grote behoefte aan praktische hulp en de liefde van Jezus.

Er zijn ongeveer 800 Samaritanen die op de berg Gerazim wonen en Arabisch spreken. Zij houden zich alleen aan de wet van Mozes, dus houden zij tradities zoals Pesach heel anders dan Joodse mensen. De vijandigheid uit de tijd van de Bijbel is allang verdwenen, maar ook deze gesloten gemeenschap heeft nog niet veel over Jezus gehoord.

Er zijn een aantal andere minderheidsgroepen in Israël, zoals de Bahá´í, mensen die uit plaatsen als de Filippijnen of Thailand komen voor werk als verzorgers of landarbeiders. Er zijn vluchtelingen uit landen als Soedan, en anderen… maar God ziet hen allemaal. Ze zijn allemaal even kostbaar voor Hem, en hebben onze gebeden nodig!

 

 

ENGLISH

Israel is very tribal. But here, we’re not talking about the twelve tribes of the Bible… we’re talking about the way our society has formed into “tribes”. Some of the social divisions in Israel today—such as between the religious and secular—may be clear to see. Others are less visible, for example, you might be surprised to hear that a marriage between a Sephardic (Middle Eastern background) and Ashekenazi (European background) couple can be frowned upon, or even forbidden in religious circles. So here’s a bit more information about the people and communities living in Israel today, and how to pray for them.

THE RELIGIOUS ONES

The first “tribe” to introduce are the Jewish Israelis who can be described as “religious”.  The scope of this sector can stretch from the loosely traditional (who typically wear a knitted kippah) to the most stringent ultra Orthodox (wearing the black suits and hats). There is not one version of “Judaism” but many streams, including Breslev, Chabad, and Karaites all with their own traditions and apparel. Last year, according to the Jewish Virtual Library, 22% of Israeli Jews over age 20 described themselves as traditional but not very religious, 13% as traditional-religious, 11% as religious and 10% as ultra-Orthodox.

A fifth of Israel’s Jews are religious /orthodox. However, this sector of society has a huge influence in Israel and population growth due to a very high birth rate.

Religious Jews follow rabbinic rulings from the Oral Torah, but depending on the sect or denomination have vastly different associated traditions or interpretations of traditions and Torah. Many have genuine love and devotion to God and his word, and are trying to please God in the best way they know how. However, it’s a sad fact that the majority study the Talmud rather than the Bible, and blindly follow rabbinic traditions that have very little to do with what God’s word actually says. This “Oral Law” of the Talmud and other Rabbinic writings is a major stumbling block for our people as the rabbis have exalted themselves and the Talmud above God. For this “tribe”, Yeshua or Jesus is a curse word, and choosing to follow him is a serious betrayal. Those from Orthodox circles who choose to follow Yeshua face serious implications as it often means being cut off from the family and community.

The majority of the Ultra Orthodox community are entitled to state welfare and are exempt from mandatory army service, though not all choose to take advantage of these privileges. However, many secular and traditional Jews feel they are doing all the heavy lifting, and are increasingly frustrated with the situation. The ultra Orthodox have also enjoyed a lot of political power at the highest levels and large aspects of our country are run according to rabbinic Jewish dictates.

THE SECULAR ONES

The great majority of Jewish Israelis are secular, but even within this broad category, there are several “tribes”. While becoming religious is termed “returning to the answers”, leaving the religious community to become secular is referred to as “returning to the questions”. Some secular Israelis are ardent atheists, and the Holocaust certainly left an entire generation bewildered about who God is or whether He even exists. Many of the Kibbutzim and communal farms established around Israel were built upon atheist and socialist ideals, with some even banning God from the premises. The Jewish feasts are still celebrated, but it is possible to celebrate the holidays as tradition and heritage without any faith at all. For example, some see the Passover as a spring festival of renewal instead of a historical story of divine deliverance.

Within the blossoming areas of hi-tech and science in our start-up nation you’ll find many Israelis who doubt the existence of God but not necessarily with the same animosity – more an intellectual scepticism – while many others are agnostic. Tel Aviv is the economic center of Israel and was ironically built upon sand, which is the same Hebrew root word for secular. It is a notoriously hedonistic city, known as the gay capital of the world, and many are far more interested in Tinder than the Bible.

A large number of Israelis are into New Age mysticism and Eastern spirituality, believing in reincarnation, karma, and many ways to God. Meditation and yoga are very popular and it is common to hear the Bible verse from Habakkuk 2, “The righteous shall live by faith” distorted to mean, “each person has his own version of faith and that’s fine.” Much of the comfortable middle class who would describe themselves as secular fall into this category.

Almost all secular Israelis still celebrate the Jewish festivals and have a Shabbat meal on Friday night, just as many in Western nations also enjoy Christmas, Easter, and Sundays with family without any relationship with God at all.

Although we learn about the Bible and Israel’s history at school, God tends to feel very distant to many, if not most, Israelis.  Despite all of this, even in the most secular families, there’s still a lot of hostility towards the messianic faith. We’ve heard many testimonies of people who come to faith in Yeshua facing pressure from their atheist parents, who then often bring a Rabbi to counsel them away from the faith.

THE NEW(ER) ARRIVALS

Israel is home to immigrants from all over the world, but in the 1990s there was a great influx of Jewish people from the former Soviet Union. Today there are one million Russian speakers in Israel, and while many have integrated into society, such a large number in such a small country has made a significant cultural impact. Many Russian speakers have more of a cultural Christian or atheist background, with less attachment to rabbinic Judaism due to persecution under Communism. ONE FOR ISRAEL has designated Bible courses and outreach resources entirely in Russian, to help build up believers from these backgrounds whether they are brand new believers or pastors needing training.

Another significant wave of “aliyah” (immigration) was that of Ethiopian Jews. After several daring missions to bring thousands to Israel covertly, many Ethiopian Jews found themselves in an extremely different culture and situation. Although second and third generation Ethiopians tend to speak more Hebrew, Amharic is the Ethiopian language. Adjustment has not been easy as they have faced significant differences in culture, religious practice and lifestyle, along with a lot of racism. However, there are a good number of Ethiopian background Jewish believers and congregations, most of which are in the Amharic language.

There are also Jewish people who come from India and Africa, as well as South America and all over the world. Interestingly, over half of Israel’s Jewish population came from Middle Eastern, Muslim countries like Morocco, Iran, Iraq and the Yemen.

ARAB CHRISTIANS

One in every five Israelis is Arab, mostly likely either Muslim (some 80%) or Christian. However, it is more accurate to say that they are Arabic speakers, since there are several different ethnicities within this broader group or “tribe” who share the Arabic language as their mother tongue, even though their roots may not come from the Arabic Peninsula. It has been found that the DNA of many Palestinians reveals Jewish heritage! Some may have converted to Islam during the Arab conquests centuries ago. Others come from families from neighboring Egypt (Egyptians) Lebanon, Greece, Jordan, and so on, while others have been in the land for millennia.

Arabs in Israel have full equal rights by law, but there is still a lot of discrimination.

Arabic was recently dropped as an official language and declassified to having “special status” and Arab schools tend to receive less funding, to give two examples. There are many Arab villages and towns around the country, and the city of Nazareth is almost exclusively Arab. Other cities like Haifa, Acre, and Jaffa are more mixed, and it is common to see Arabs and Jews studying together at university, traveling on the bus beside each other and hospitals almost always have a mixture of both Arabic and Jewish patients and staff. Some Arabic speakers prefer to identify themselves as Palestinian, but many are content to be called Israeli, appreciating the quality of life and freedoms that Israel affords.

Just as most Italians are Catholic but not necessarily born again, so most Arab Christians are Christian by culture rather than by faith. Many are Catholic while others are Maronites, Armenians, and other denominations.

Even within these traditional Christian communities, actually putting faith in Jesus and deciding to follow him can be very controversial and has been known to split families. Only a small proportion of Arab Christians actually read their Bibles and follow Jesus in faith. We estimate that there are some 5,000 evangelical Arabs in both Israel and the Palestinian Territories put together. They are a minority within a minority – within a minority!

As a result, many feel they are very much swimming against the tide.

MUSLIMS AND OTHER FAITHS

Within the Israeli Muslim community there is a wide spectrum of beliefs and lifestyles, from one extreme of radical Islamists who want to destroy the state of Israel to the other extreme of super liberal Muslims who favor gay rights and cannabis—and of course everything in between! There are sectors of peace loving Muslims like the Circassians and the Ahmadi who are committed to peaceful co-existence, there are many nominal Muslims for whom the religion itself barely features at all. For many, the Muslim culture and lifestyle is what defines their identity, but statistics show the majority are happy to live in the state of Israel.

The Bedouins are also Muslim by religion, but a “tribe” all to themselves. Originally a nomadic people, the Bedouin have lived in the land as long as anyone can remember and are famous for their tents, camels and hospitality. The community is in general more impoverished and largely unreached with the gospel.

The Druze people also speak Arabic but their religion is more focussed on Jethro as a key prophet. It is a closed and secretive religion, involving the writings of the three main faiths.

The Druze can be found in other Middle Eastern countries and are loyal to the state they live in. This means that, unlike other Arabic speakers who are exempt from serving in the army, the Druze enlist willingly in military service.

It is common for Druze soldiers to reach high rank and they are known for their faithful defence of Israel. Attempts have been made to share the gospel within Druze communities, but there has not been much response so far.

The Domari gypsies who settled in Jerusalem many years ago may speak Arabic but are neither Jewish nor Arab. Many are Muslim, but not all are. They came originally from India, about 100 years before the Romani gypsies of Europe left for the West. The Domari are marginalized and disadvantaged as a community within Israel, and outreach to bring practical help and the love of Jesus is much needed.

There are some 800 Samaritans who live on Mount Gerazim and typically speak Arabic. They hold only to the law of Moses, so keep traditions like Passover very differently to Jewish people. The animosity of the Bible times is long gone, but this closed community is also yet to hear much about Jesus.

There are a number of other minority groups in Israel such as the Baháʼí, people who come from places like the Philippines or Thailand for work such as carers or agricultural workers, there are refugees from countries like Sudan, and others… but God sees them all. They are all equally precious to Him, and in need of our prayers!