Herzl begrijpt de waarde van een geweldige foto’: Theodor Herzl in Bazel, 1897.
(foto met dank: Wikimedia Commons)
Nederlands + English
Ruim voor OurCrowd ondernam Herzl de tweede crowdfunding campagne in de Joodse geschiedenis. De tabernakel in de woestijn 3700 jaar eerder was de eerste.
Door The Jerusalem Post – Yosef Israell Abramowitz
Het volgende essay is met toestemming overgenomen uit de aanstaande Herzl’s Vision Today door Artist Choice Editions, 2022. Het boek bevat zeven essays en originele kunstwerken, waaronder dit hoofdstuk van Yosef Israel Abramowitz over “The Art of Being Herzl, the Futurist.” De schrijver is een klimaatactivist die zich laat inspireren door het zionistische icoon. Het komt bijzonder op het juiste moment, aangezien de 125e verjaardag van het Eerste Zionistische Congres op 28-29 augustus zal worden gevierd op de oorspronkelijke congreslocatie van Bazel, Zwitserland.
Herzl, de futurist
Het Steineck Instituut is gehuisvest in bescheiden gebouwen aan de weelderige zuidelijke oever van het Meer van Galilea. Haar missie is het uitroeien van pandemieën in de Joodse staat, Afrika en de wereld.
Zestien jaar voor het uitbreken van de Spaanse griep , die aan ongeveer 50 miljoen mensen het leven kostte, en COVID in onze tijd, bereikte de pen van Theodor Herzl de pagina van zijn Altneuland – manuscript met deze verbazingwekkende en relevante visie. Niet alleen zou de toekomstige staat van de Joden een centrum van technologie worden, inclusief immunologie, het zou een modelland zijn dat zou bijdragen aan de verbetering van de wereld.
Terwijl we deze maand de 125e verjaardag van het Eerste Zionistische Congres vieren en ook de 120e verjaardag van Herzl’s roman Altneuland, wenkt de Mozes van de zionistische beweging ons opnieuw . Het beeld dat naar voren komt, zorgvuldig gemaakt door de kunstenaar zelf, is van een man die de gebrokenheid in zijn eigen persoonlijke leven probeerde te helen door een einde te maken aan de machteloosheid van het Joodse volk. En door deze empowerment zou het Joodse volk dan de sociale en ecologische kwalen van de wereld genezen.
De kunst om Herzl de futurist te zijn, begint echter met persoonlijke pijn en onvervulde ambities.
Herzl’s visie vandaag de dag (Met dank: David Nipo)
Hij vond geen plaats waar hij zich thuis voelde. Hij was een culturele jood en een vooraanstaand intellectueel in Wenen. Hij leed enorme persoonlijke verliezen. Zijn huwelijk was koud. Hij zocht aanvankelijk de aandacht van de niet-joodse aristocratie en theaterrecensenten. Toen dat meestal niet lukte, wendde hij zich tot de joodse kwestie. Hij schreef een toneelstuk over het zionisme en beschouwde massale bekering tot het katholicisme, massa-assimilatie en vervolgens massale emigratie naar El-Arish, Oeganda, Argentinië en elders als een oplossing voor antisemitisme. Nogmaals, het mocht niet baten.
Zijn staande ovatie kwam ten slotte in Bazel, in 1897, aan het begin van zijn openbare zionistische reis, en sloot een tumultueuze intellectuele en emotionele reis af voor de 36-jarige toneelschrijver en journalist. Volgens een waarnemer begroette de hele vergadering van bijeengekomen minnaars van Zion een in smoking geklede Herzl toen hij op het podium verscheen. Hij werd ontvangen met “langdurig en krachtig klappen, juichen, stampen met voeten en stokken” dat 15 minuten duurde. De 204 afgevaardigden en een paar waarnemers erkenden dat het lef en het vermogen van Theodor Herzl om hen samen te brengen, hen én de loop van de Joodse geschiedenis al hadden veranderd.
Ruim voor Instagram en Photoshop begreep Herzl de waarde van een geweldige foto: op het balkon van het Three Kings Hotel in Bazel bijvoorbeeld . In Israël, begaf eens de camera van zijn metgezel het na het nemen van wat de historische foto van Herzl had moeten zijn in gesprek met de Duitse Keizer, hij staande naast de bereden Duitse keizer, waarna Hertzl een vervalste foto van hetzelfde tafereel uitbracht.
Herzl schonk twee affiches van zijn toekomstige staat: de eerste, The Jewish State (1896), is een oproep tot actie om een progressieve samenleving te vormen aan de oostelijke kant van de Middellandse Zee. De tweede, Altneuland (1902), was de roman waar hij haast mee had die te schrijven omdat hij kortademiger werd en zijn hart hem parten speelde. Altneuland vertelt de ervaringen van twee passagiers op de boot Futuro, die Israël twee keer bezoeken, met een tussenpoos van twintig jaar, zich verwonderend over wat de Joodse mensen konden bereiken in een generatie.
De kern van Herzl’s hoop voor de toekomst was zijn humanistische waarden (met een joods tintje) en de belofte van technologie, waarvoor zijn verbeeldingskracht verbazingwekkend vooruitziend was. Terwijl Herzl de lange treinritten in Europa beu was, keek hij uit het raam van zijn rijtuig en stelde zich het toekomstige vliegtuig voor, met het toneelstuk The Steerable Airship. Ruim voor de radio stelde Herzl zich een krantentelefoon voor die nieuws en muziek bij de mensen thuis zou brengen. Hij had het griezelige vermogen om een prototype van een idee, ideologisch of technologisch, snel te extrapoleren naar volledige implementatie in zijn toekomstige staat.
In de verbeelding van Herzl, 120 jaar geleden, is de toekomstige staat een technologisch wonderland. In elk huis zijn elektrische en telefoonlijnen, snelle elektrische treinen doorkruisen het land en zelfs in de regio, elektrische boten scheren over de Kinneret, elektrische landbouwmachines drijven landbouwcollectieven aan, elektrische kabelbanen dwarrelen boven de straten van de stad om te voorkomen dat er beneden files ontstaan. Het land staat vol met elektrische auto’s met batterijwisselstations, allemaal beheerd door coöperaties van chauffeurs, meer dan 100 jaar geleden. Dit gebeurde voordat Shai Aggasi hetzelfde concept introduceerde via Israëls (mislukte) Better Place-onderneming.
En Herzl deelde de verbazingwekkende visie dat de toekomstige staat 100% CO2-neutraal zou zijn in zijn energieproductie, en daarmee de noodzaak voor het verbranden van vervuilende fossiele brandstoffen zou vervangen. Ongeveer 116 jaar nadat Herzl zijn fictieve visie publiceerde, zei Elon Musk tegen de toenmalige premier Binyamin Netanyahu: “Weet je, je hele land zou kunnen worden aangedreven door zonne-energie. De Negev is de energietoekomst van Israël. Hier kun je zonnesystemen inzetten die je meer energie geven dan je nodig hebt: schone energie. Israël is een technologische supermacht.”
“Weet je, je hele land zou op zonne-energie kunnen draaien. De Negev is de energietoekomst van Israël. Hier kun je zonnesystemen inzetten die je meer energie geven dan je nodig hebt: schone energie. Israël is een technologische supermacht.”
Elon Musk
Musk, een meester van de elektrische auto, zonne-energie, batterijopslag en Space X, is het soort investeerder dat Herzl dacht te vinden in de Rothschilds en de Hirsches van zijn tijd. Maar toen ze hem afwezen, schreef hij hun lange brieven in de hoop dat zijn pen machtiger was dan hun angsten. En hij draaide zijn financiële model om de staat te creëren.
Ruim voor OurCrowd ondernam Herzl de tweede crowdfunding campagne in de Joodse geschiedenis – de tabernakel in de woestijn, 3700 jaar eerder was de eerste. Herzl verkocht aandelen van zijn droom via de Jewish Colonial Trust, die tegenwoordig op de aandelenmarkt van Tel Aviv wordt verhandeld als onderdeel van de holdings van Bank Leumi. De joodse bankiers van zijn tijd dachten dat hij gek was.
Herzl, zelf manisch depressief, begreep de dunne lijn tussen waanzin en profetie.
“Tijdens deze dagen ben ik meer dan eens bang geweest dat ik gek werd”, zei Herzl. “Zo stormachtig zijn de gedachten door mijn ziel geraasd. Een heel leven is niet voldoende om alles uit te voeren. Maar ik zal een spirituele erfenis achterlaten. Aan wie? Aan alle mannen. Ik geloof dat ik zal worden genoemd als een van de grootste weldoeners van de mensheid.”
Herzl’s vermogen om de toekomst te zien was ook een vloek. Hij begreep de geestesziekte die hij en Julie aan hun kinderen hadden nagelaten, wier levens allemaal eindigden in een hartverscheurende tragedie. Daarom zou onsterfelijkheid en viering van zijn genialiteit niet worden bereikt door bloed of het schrijven van toneelstukken en artikelen, maar door de beweging te creëren die een verlichte staat zou bereiken.
*********************************
‘HERZL UNDERSTOOD the value of a great photo’: Theodor Herzl in Basel, 1897.
(photo credit: Wikimedia Commons)
ENGLISH
Well before OurCrowd, Herzl undertook the second crowdfunding campaign in Jewish history – the Tabernacle in the desert 3,700 years earlier was the first.
By The Jerusalem Post – Yosef Israell Abramowitz
The following essay is excerpted with permission from the forthcoming Herzl’s Vision Today by Artist Choice Editions, 2022. The book includes seven essays and original artwork, including this chapter by Yosef Israel Abramowitz on “The Art of Being Herzl, the Futurist.” The writer is a climate activist who draws inspiration from the Zionist icon. It is particularly timely, given that the 125th anniversary of the First Zionist Congress will be celebrated on August 28-29 at the original congress location of Basel, Switzerland.
Herzl, the Futurist
The Steineck Institute is housed in modest buildings on the lush southern shore of the Sea of Galilee. Its mission is to eradicate pandemics for the Jewish state, Africa and the world.
Sixteen years before the outbreak of the Spanish Flu, which killed roughly 50 million people, and COVID in our day, Theodor Herzl’s pen hit the page of his Altneuland manuscript with this astounding and relevant vision. Not only was the future state of the Jews going to be a center of technology, including immunology, it would be a model country that would contribute to the betterment of the world.
As we celebrate the 125th anniversary of the First Zionist Congress this month and also the 120th anniversary of Herzl’s novel, Altneuland, the Moses of the Zionist movement beckons us anew. The picture that emerges, carefully crafted by the artist himself, is of a man who sought to heal the brokenness in his own personal life by ending the powerlessness of the Jewish people. And through this empowerment, the Jewish people would then cure the social and environmental ills of the world.
The art of being Herzl the futurist, though, starts with personal pain and unmet aspirations.
Herzl’s Vision Today (credit: David Nipo)
He did not find a place to belong. He was a cultural Jew and a leading intellectual in Vienna. He suffered immense personal losses. His marriage was cold. He initially sought the attention of the non-Jewish aristocracy and theatre reviewers. When that mostly failed, he turned to the Jewish question. He panned a play on Zionism, considered mass conversion to Catholicism, mass assimilation and then mass emigration to El-Arish, Uganda, Argentina and elsewhere as a solution to anti-Semitism. Again, to no avail.
His standing ovation, finally, came at the start of his public Zionist journey in Basel, in 1897, capping a tumultuous intellectual and emotional journey for the 36-year-old playwright and journalist. As he approached the podium, the assembled in-gathering of the lovers of Zion greeted a tuxedoed Herzl, according to one observer, with “prolonged and forceful clapping, cheering, foot-stomping and cane-pounding” lasting 15 minutes. The 204 delegates and smattering of observers recognized that Theodor Herzl’s audacity and ability to bring them together had already changed them and the course of Jewish history.
Well before Instagram and Photoshop, Herzl understood the value of a great photo: on the balcony of the Three Kings Hotel in Basel, for example. In Israel, when the camera of his companion failed after taking what should have been the historic photo of Herzl conversing, standing below the mounted German Kaiser, he released a doctored photo of the same.
Herzl gifted two playbills of his future state: The first, The Jewish State (1896), is a call to action to form a progressive society on the Eastern Mediterranean. The second, Altneuland (1902), the novel he raced to write as his breath shortened and his heart murmured, recounts the experiences of two passengers on the boat Futuro, who visit Israel at two intervals, 20 years apart, marveling at what the Jewish people were able to accomplish in a generation.
At the heart of Herzl’s hope for the future are humanistic values (with a Jewish flavor) and the promise of technology, for which his imagination was astonishingly prescient. As Herzl tired of long train rides in Europe, he looked out the window of his carriage and imagined the future airplane, penning the play The Steerable Airship. Well before radio, Herzl imagined a newspaper-phone that would bring news and music into people’s homes. He had the uncanny ability to take a prototype of an idea, ideological or technological, and quickly extrapolate to full-scale implementation in his future state.
In Herzl’s imagination, 120 years ago, the future state is a technological wonderland. Electric and telephone lines exist in every home, fast electric trains crisscross the country and even the region, electric boats skim the Kinneret, electric farming equipment powers agricultural collectives, electric cable cars whirl above city streets to avoid creating traffic jams below. The land is filled with electric cars with battery swap stations, all managed by cooperatives of drivers – over 100 years ago. This happened before Shai Aggasi introduced the same concept via Israel’s (failed) Better Place venture.
And Herzl shared the astounding vision that the future state would be 100% carbon-neutral in its power production, replacing the need for burning polluting fossil fuels. About 116 years after Herzl published his fictionalized vision, Elon Musk said to then-prime minister Binyamin Netanyahu, “You know, your entire country could be powered by solar power. The Negev is Israel’s energy future. You can deploy solar systems here that will give you more energy than you need – clean energy. Israel is a technological superpower.”
“You know, your entire country could be powered by solar power. The Negev is Israel’s energy future. You can deploy solar systems here that will give you more energy than you need – clean energy. Israel is a technological superpower.”
Elon Musk
Musk, a master of the electric car, solar energy, battery storage and Space X, is the kind of investor that Herzl thought he would find in the Rothschilds and de Hirsches of his era. But when they turned him down, he wrote them long letters in the hope that his pen was mightier than their fears. And he pivoted his financial model for creating the state.
Well before OurCrowd, Herzl undertook the second crowdfunding campaign in Jewish history – the Tabernacle in the desert 3,700 years earlier was the first. Herzl sold shares in his dream via the Jewish Colonial Trust, which trades today on the Tel Aviv stock market as part of the holdings of Bank Leumi. The Jewish bankers of his time thought he was crazy.
Herzl, himself manic depressive, understood the fine line between madness and prophecy.
“During these days, I have more than once been afraid I was losing my mind,” said Herzl. “This is how tempestuously the trains of thought have raced through my soul. A lifetime will not suffice to carry it all out. But I shall leave behind a spiritual legacy. To whom? To all men. I believe I shall be named among the greatest benefactors of mankind.”
Herzl’s ability to see the future was also a curse. He understood the mental illness he and Julie had bequeathed their children, whose lives all ended in heartbreaking tragedy. Therefore, immortality and celebration of his genius would not be attained through blood or writing plays and articles, but by crafting the movement that would achieve enlightened statehood.
