Turkse president Recep Tayyip Erdoğan (Foto: Shutterstock
Ik weet niet zeker wat de reden was om een islamistische natie met expansionistische doelen en een visie om een herzien Ottomaans kalifaat te creëren in de eerste plaats bij de NAVO te betrekken, maar als het ooit zinvol was, is het dat nu niet meer. Het is tijd om Turkije uit de NAVO te zetten.
Bron: Allisraelnews –
Het is genereus om Turkije als “Europees” te beschouwen, en ze hebben zeker geen connectie met de Noord-Atlantische Oceaan, maar Turkije bedreigt Europa zeker. Turkije creëert spanning omdat het het enige NAVO-lid is met zulke brede expansionistische doelen: in Syrië, in Noord-Afrika, en ook door de bezetting van Cyprus (dat deel uitmaakt van Europa). Turkije heeft een vloedgolf van miljoenen illegale migranten uit Syrië en elders toegestaan om de grenzen over te steken en daadwerkelijk Europa binnen te komen.
Als lid van de NAVO brengt Turkije alle NAVO-landen in een potentieel conflict vanwege zijn agressie, waarbij elk de plicht heeft om andere NAVO-leden te verdedigen. In de hoop grenzen te wissen en andere landen te bedreigen en te controleren, kan Turkije heel Europa in een bredere regionale oorlog zuigen.
De mogelijkheid van een regionale oorlog is de laatste tijd nog nooit zo reëel geweest. De Turkse vingerafdrukken zijn overal te vinden op de val van het Assad-regime in Syrië door de jihadistische terroristen die nu een groot deel van Syrië controleren, te bewapenen en te steunen.
Wat zou er gebeuren als Rusland of Iran hun verloren invloed zouden proberen terug te winnen door militaire actie te ondernemen tegen Turkije? Zouden NAVO-leden dat echt moeten verdedigen?
Wat als de groeiende bezetting van Syrië door Turkije haar aanvallen op de door de VS gesteunde Koerdische gemeenschap in gevaar brengt, en in het vizier van de VS? Zou het een oorlog kunnen ontketenen waarbij Turkije Amerikaanse bondgenoten aanvalt, waarbij de VS onder de NAVO verplicht is Turkije te verdedigen?
Wat als de nieuwe Turkse invloed in en bezetting van Syrië het land in direct conflict brengt met Israël, zoals de Turkse president Erdogan meerdere keren had gedreigd, en nu fysiek dichterbij is en in staat is om te implementeren via zijn neo-Ottomaanse landbrug? Zal de NAVO gedwongen worden om Israël te confronteren als Israël Turkije zou aanvallen om zichzelf te verdedigen?
Misschien is dit allemaal vergezocht, maar wie had zich een paar weken geleden kunnen voorstellen dat we op een ochtend wakker zouden worden en dat het Assad-regime na een halve eeuw niet meer zou bestaan? Wie had gedacht dat Israël in staat zou zijn om het grootste deel van het Syrische leger in één nacht uit te schakelen, meer dan 100 troepen diep in Syrië te landen om een Iraanse raketfabriek te vernietigen, of dat duizenden Hezbollah-terroristen op een dag (letterlijk) zouden worden ontwapend door ontploffende piepers.
De Turkse president Erdogan heeft onlangs aangekondigd dat hij de capaciteit van Turkije op het gebied van langeafstandsraketten zal vergroten. Daarmee wordt het aantal raketten met een bereik van 800 km uitgebreid, evenals raketten met een bereik van 2.000 km. Dit is een extra reden om de dreigementen die hij al jaren tegen Israël uit, niet te onderschatten.
Terwijl Erdogan al jaren het anti-Israëlische sentiment van zijn land aanwakkert, is er geen gebrek aan steun onder de bevolking voor de positie van de islamist. Onlangs demonstreerden tienduizenden mensen tegen Israël in Istanbul, om hun solidariteit te betuigen met de inwoners van Gaza en Hamas.
De Israëlische commissie Nagel heeft onlangs een rapport uitgebracht waarin de toenemende tekenen worden benadrukt dat Israël zich moet voorbereiden op een mogelijke oorlog. Het rapport beoordeelt het groeiende risico van een direct gewapend conflict met Turkije.
Het rapport benadrukt “Turkije’s ambities om de invloed van het Ottomaanse tijdperk terug te winnen, wat een bedreiging vormt die zelfs de Iraanse uitdaging zou kunnen overtreffen,” en merkt op dat “de Syrische dreiging zou kunnen transformeren in iets gevaarlijkers, waarbij door Turkije gesteunde troepen als vazallen optreden om de regio te destabiliseren.”
Het comité stelde verschillende maatregelen voor om zich voor te bereiden op een worstcasescenario met Turkije, waaronder: het aanschaffen van meer F-15’s, het bijtanken van vliegtuigen, drones en satellieten om de mogelijkheden voor langeafstandsaanvallen te vergroten; het versterken van Israëls diverse verdedigingssystemen Iron Dome, David’s Sling en Arrow, samen met de nieuwe Iron Beam; het verbeteren van een versterkte veiligheidsbarrière langs de Jordaanvallei, waardoor door Turkije gesteunde terroristen Israël kunnen binnendringen.
Al meer dan een decennium zijn de relaties tussen Israël en Turkije verslechterd, met af en toe hoopvolle verbeteringen. Ondanks meerdere oorlogen en operaties, de verzonnen arrestaties van Israëlische toeristen en meer, hebben de twee meestal diplomatieke betrekkingen onderhouden.
Zelfs na de poging van de door Turkije geleide vloot in 2010 om de maritieme blokkade van Israël op Gaza te doorbreken, wat resulteerde in de dood van 10 Turkse burgers, beschuldigde Erdogan Israël van oorlogsmisdaden, beweerde dat Israël een apartheidsstaat is en dreigde zelfs de Tempelberg over te nemen, werden de relaties onderhouden. In 2018 riepen beide landen hun ambassadeurs terug. Onlangs bracht de Israëlische president Herzog een staatsbezoek aan Turkije in 2022 om de relaties te herstellen.
Erdogan heeft gereageerd op Israëls oorlog tegen Hamas door alle banden met Israël te verbreken en in april vorig jaar een handelsblokkade op te leggen aan Israël. Turkije heeft zich nog sterker aangesloten bij de beschuldiging van Zuid-Afrika aan Israël voor aantijgingen van genocide bij het Internationaal Gerechtshof.
Toerisme, ooit een belangrijk aspect van de bilaterale relatie tussen Turkije en Israël, is ook zo goed als verdwenen. Ooit een topbestemming voor Israëliërs, is het dat niet meer. Er zijn momenteel geen directe vluchten tussen de landen, een route die ooit de meest frequente vertrekken vanuit Israël bood.
Waar ooit zoveel vluchten waren, zoveel toerisme, en elk belangrijke handelspartners waren, en dat is zo goed als verdwenen, vraag je je af hoe ver het nog kan zakken. In die context, wat houdt Turkije tegen om zijn agressieve dreigementen waar te maken?
Turkije wil zijn invloed in Syrië, dat een grens deelt met Israël, verder verstevigen. Jarenlang was de grens, ondanks dat het officieel in oorlog was, een van de rustigste van Israël. Nu Turkije geografisch dichter bij Israël komt, zou deze stilte kunnen worden doorbroken.
Een militaire confrontatie tussen Turkije en Israël zou ongekend zijn, of het nu opzettelijk is of niet. Israël, dat nog steeds midden in een oorlog op meerdere fronten zit en nog steeds een Iraanse dreiging in de lucht hangt, nog steeds worstelend met het trauma van het Hamas-bloedbad en de daaropvolgende oorlog, zal geen extra bedreigingen tolereren. Als Erdogan agressieve militaire actie zou ondernemen, zou Israël het moeilijk hebben om niet krachtig te reageren. Een oorlog met Turkije zou schokkend en ongekend zijn, maar niet onmogelijk. En wat zou de verantwoordelijkheid van de NAVO als NAVO-lid zijn bij het verdedigen van Turkije?
Om al deze en andere redenen, of het nu gaat om het uitsluiten van Turkije uit de NAVO, of het opheffen van de NAVO en het creëren van NAVO 2.0 waarbij Turkije wordt uitgesloten, kan de status quo niet blijven bestaan.
De resterende joker is of president Trump de groeiende gevaarlijke invloed van Turkije erkent en ernaar kan en zal handelen. Hopelijk is het antwoord ja.
is geboren en opgeleid in de VS en emigreerde in 2004 naar Israël. Hij is getrouwd en vader van zes kinderen. Gedurende zijn leven en carrière is hij een gerespecteerde brug tussen Joden en Christenen geworden en is hij voorzitter van de Genesis 123 Foundation. Hij schrijft regelmatig op belangrijke christelijke websites over Israël en deelt ervaringen van het leven als orthodoxe Jood in Israël. Hij is gastheer van de populaire podcast Inspiration from Zion. Hij is te bereiken via firstpersonisrael@gmail.com.