Secretaris-generaal van Amnesty International Agnès Callamard presenteert op 4 december 2024 in Den Haag, Nederland, het nieuwste rapport over de Israëlische oorlog in Gaza.(foto met dank: Pierre Crom/Getty Images)

Amnesty International publiceerde woensdag een rapport waarin Israël werd beschuldigd van genocide in Gaza – een term die zo’n zwaar en historisch gewicht heeft dat hij nooit lichtzinnig mag worden gebruikt. Donderdag had zelfs de Israëlische tak van Amnesty International de bevindingen verworpen, met de verklaring dat het bewijs “niet voldoende was onderbouwd.”

Bron Jerusalem Post

Deze zeldzame interne onenigheid onderstreept dat het rapport niet zozeer een op feiten gebaseerd onderzoek is, maar eerder een politiek gemotiveerde aanklacht.

Laten we duidelijk zijn: Genocide is een van de meest afschuwelijke misdaden die je je kunt voorstellen. Voor de intentie om een volk te vernietigen is hard bewijs nodig. Het rapport van Amnesty komt daar niet eens bij in de buurt. In plaats daarvan baseert het zich op cijfers van het door Hamas gecontroleerde ministerie van Volksgezondheid in Gaza, dat door Amnesty Monitor werd bekritiseerd omdat het geen onderscheid maakte tussen burgers en strijders.

Krenten uit de pap.

Amnesty kiest incidenten uit die passen bij haar vooraf bepaalde verhaal. Van de duizenden luchtaanvallen die in Gaza zijn uitgevoerd, onderzoekt het rapport er slechts 15, waarbij burgerslachtoffers worden genoemd zonder militaire rechtvaardiging. Het negeert Hamas’ opzettelijke gebruik van civiele infrastructuur – huizen, scholen en ziekenhuizen – als schild voor haar operaties. De IDF daarentegen gaf evacuatiewaarschuwingen en faciliteerde de overdracht van “1,1 miljoen ton hulp naar Gaza” terwijl humanitaire corridors werden opgezet.

Overdracht van vrachtwagens met humanitaire hulp naar de Gazastrook via de “Kisufim”-passage. (Foto: IDF-WOORDVOERDERSEENHEID)

Toch worden deze inspanningen gemakshalve genegeerd door Amnesty, omdat ze de bewering van de NGO over ‘genocide intenties’, ondermijnen.

Het rapport beschuldigt Israël er ook van om “levensomstandigheden te creëren die berekend zijn om fysieke vernietiging teweeg te brengen” door middel van de blokkade van Gaza. Maar deze bewering valt in duigen bij nader onderzoek. De burgers van Gaza hebben ontberingen doorstaan, dat is waar, maar de blokkade bestaat om wapensmokkel te voorkomen. De maatregelen van Israël, waaronder het leveren van humanitaire hulp en vaccinaties voor inwoners van Gaza, staan ​​in schril contrast met het verhaal van berekende vernietiging. Het rapport liet deze feiten weg, wat vragen opriep over de objectiviteit van Amnesty.

De meest vernietigende afkeuring kwam van Amnesty Israel zelf. De Israëlische tak, die vaak kritisch staat tegenover het Israëlische beleid, distantieerde zich van het rapport. Hoewel Amnesty Israel gelooft dat er een hoog dodental is onder burgers in de Gazastrook en dat de Israëlische reactie vermoedens wekte over mogelijke wijdverbreide schendingen van het internationaal recht, misdaden tegen de menselijkheid en etnische zuiveringen, geloofde het niet dat de bewijsdrempel voor de misdaad van genocide was bereikt.

“Op basis van onze analyse, die we hebben samengesteld in overleg met externe experts”, zo luidde het donderdag, “hebben velen van ons twijfels over de mogelijkheid om ondubbelzinnig… het element van opzet te bewijzen.” Deze afwijzing van de beschuldiging van genocide onderstreept de roekeloosheid van de beweringen van de wereldwijde organisatie.

Ondermijning van de geloofwaardigheid

Het misbruik van de term “genocide” door Amnesty International ondermijnt haar geloofwaardigheid en trivialiseert het lijden van echte slachtoffers van genocide. Van de Holocaust tot de genocides in Rwanda en de Yazidi’s, de term heeft een historische en morele lading die nooit onverantwoordelijk mag worden gehanteerd.

De timing van dit rapport is eveneens veelzeggend. Het komt terwijl Israël nog steeds herstelt van het bloedbad van 7 oktober dat Hamas heeft aangericht: de grootste slachting van Joden sinds de Holocaust. Amnesty International, dat de acties van Israël zo snel veroordeelde, moet nog een uitgebreid rapport produceren over de wreedheden van Hamas, waaronder het gebruik van menselijke schilden en willekeurige raketbeschietingen op burgers.

NGO Monitor zei vóór de publicatie van het rapport dat de aankondiging selectief bewijs gebruikte om tot zijn conclusies te komen. De Monitor benadrukte dat de humanitaire inspanning om evacuatiebevelen als genocidaal af te schilderen in tegenspraak was met de eisen dat Israël voorzorgsmaatregelen moet nemen om burgerdoden in gevechten te voorkomen.

Dit rapport gaat niet over rechtvaardigheid of verantwoording – het gaat over het zwartmaken van Israël. Door de ogen te sluiten voor de misdaden van Hamas en Israël te veroordelen voor het verdedigen van zichzelf, legt Amnesty haar vooringenomenheid bloot en verspeelt ze haar morele autoriteit. Het International Legal Forum wees erop dat het rapport “vol zit met kwaadaardige leugens, grove verdraaiingen van de waarheid en verzinsels uit de wet.”