Veiligheidsdienst
, verhalen van overlevenden.
In de vroege uren van zaterdag 7 oktober werd een spervuur ​​van raketten afgevuurd vanuit de Gazastrook richting Israël, waardoor de invasie van Hamas-terroristen op Israëlisch grondgebied werd gemaskeerd. Kort daarna vielen Hamas-terroristen met geweld Israëlische militaire bases binnen, verwierven de controle over Israëlische gemeenschappen rond de grens tussen Israël en Gaza en namen het belangrijkste politiehoofdkwartier in Sderot in beslag. Israëlische defensie- en veiligheidstroepen hebben uren en dagen dapper gevochten om zichzelf en de burgers in de binnengevallen gebieden te verdedigen. Velen van hen kwamen om, anderen werden ontvoerd. Ze lopen allemaal een groot risico om burgers te beschermen en te redden. Dit zijn de verhalen van de overlevenden.

Waarschuwing: sommige van deze verhalen zijn uiterst moeilijk en beschrijven oorlogsmisdaden waarbij sprake is van geweld, verkrachting en bruutheid.

Bron: October7.org – Het verhaal van Yael R.

Ik diende in een observatie post nabij Nahal Oz. De enige observatie soldaat die de hel in de Migunit (betonnen schuilplaats zonder deur) heeft overleefd. Het is belangrijk voor mij om een ​​paar dingen te verduidelijken, uit te leggen, wat er is gebeurd en de herinnering aan mijn vrienden die in de steek zijn gelaten en vermoord werden, te bewaren.

Om half zeven werd ik in paniek wakker van knallende geluiden en sprong in de Migunit, blootsvoets en nog steeds in mijn pyjama. Alle meisjes zaten al in de Migunit en we wachtten, alleen, onder een aanval van spervuur. De beschietingen waren krachtig en de granaatscherven vlogen naar binnen.

Niemand communiceerde met ons. We probeerden contact op te nemen met de controlekamer, maar het enige dat ons werd verteld was dat er een invasie plaats vond in onze basis, maar zij handelden het af, alles was in orde en er was niets te doen.

“Ze gooiden drie granaten en ik riep: ‘Meiden, een granaat!’. Ik sloot mijn oren en begon terug te rennen naar onze kwartieren.”

Daar hebben we gewacht, sommigen van ons hadden onze ouders al gebeld om afscheid te nemen omdat de ontploffingen zo sterk waren dat de Migunit niet veilig was en er een gat in het dak zat. Om 07.00 uur hoorden we mensen Arabisch spreken, ze kwamen dichterbij en openden een spervuur op ons in de Migunit.

Ze gooiden drie granaten en ik riep: “Meiden, een granaat!”. Ik sloot mijn oren en begon terug te rennen naar onze kwartieren. Op dat moment ontploften er twee granaten bij mij en ik dacht dat mijn been eraf was geblazen, maar ik liep door en kreeg een kogel in mijn hand. Ik bleef rennen en slaagde erin om uit de Migunit te komen, rennend op één been, rechtstreeks naar een van de kamers waar we ingekwartierd waren.

Ik en nog vijf vrouwen die niet verbonden waren met de uitkijkposten, sloten ons op in de kamer en gingen op de grond liggen. Op dat moment had Hamas de controle over de woonvertrekken. Ze probeerden de kamer binnen te komen, maar om de een of andere reden gingen ze, toen ze eenmaal beseften dat de kamer op slot was, weg en probeerden ze niet meer binnen te komen.

70 terroristen infiltreerden de slaapzalen en we konden ze buiten de kamer horen. Ze praatten alsof de plek van hen was. We hadden een raam in onze kamer dat volledig was verbrijzeld door de beschietingen (een raam waardoor de terroristen op elk willekeurig moment als ze hun hoofd een beetje konden draaien ons in het oog konden krijgen).

“We passeerden de Migunit toen we naar buiten gingen en zagen de gruwel, de lichamen van mijn vrienden.”

Zeven uur lang, waarin ik non-stop bloedde, wachtten we in volledige stilte tot iemand ons zou redden. Een parachutisten patrouilleteam heeft ons daaruit gered. We passeerden de Migunit op weg naar buiten en zagen de gruwel, de lichamen van mijn vrienden. De plaats die ooit de Nahal Oz IDF-post heette, is tot in de kern verwoest, een waar slagveld.

Ik sluit af met mijn hartelijk dank aan alle parachutisten die hebben meegewerkt aan het redden van mijn leven en dat van de vijf andere meisjes die zich bij mij in de kamer hadden verstopt. Er gaat geen dag voorbij zonder mijn dankbaarheid aan jullie, jullie zijn helden.

En ik blijf zeggen dat wat daar gebeurde wetteloos was. Regelmatig zijn er op vrijdag en zaterdag vrijwel geen soldaten op de basis. Wat er gebeurde was gewoon weer een normale dag waarop de vijand werd onderschat en er niet genoeg soldaten over waren om de IDF-post en ons te verdedigen.

Ik voeg er ook aan toe dat er veel eerdere tekenen waren waar wij, obervatie soldaten, iedereen voor waarschuwden, maar zij vonden het niet belangrijk genoeg.

Moge de nagedachtenis van mijn  gezegend zijn.

Yael R.

***********************

Redactie IsraelCNN:
De serie “Verhalen van Overlevenden” bestaat uit drie categorieën, n.l.:
1. Gaza Grenzen Gemeenschappen (Gaza Border Communities)
2.
Veiligheidsdienst (Security Forces)
3. Nova Muziekfestival (Nova Music Festival)
Elke week zullen we uit elke categorie
één vertalen en publiceren.