SETTLERS WERPEN stenen naar Palestijnen tijdens het jaarlijkse oogstseizoen, in de buurt van de nederzetting Yitzhar in 2020.
SETTLERS HURL stones at Palestinians during the annual harvest season, near the settlement of Yitzhar in 2020. (photo credit: NASSER ISHTAYEH/FLASH90)
Nederlands + English
Het vermogen van een samenleving en een natie om schade aan onschuldige mensen te voorkomen, is een van de barometers van haar morele gezondheid.
Door Jerusalem Post – TOVAH LAZAROF
Stel je voor wat er zou zijn gebeurd als jonge Palestijnse mannen op de Westelijke Jordaanoever soldaten met pepperspray hadden bespoten en stenen naar Israëlische voertuigen hadden gegooid.
De aanval zou zijn beschreven als een terreurincident en naar alle waarschijnlijkheid zouden de aanvallers zijn ‘geneutraliseerd’, een beleefd woord dat vaak ‘doodgeschoten’ betekent.
Het was zeker mogelijk dat iedereen ter plaatse zou zijn gearresteerd.
Men hoeft zich alleen maar te herinneren dat de leider van de Otzma Yehudit-partij MK Itamar Ben-Gvir met zijn pistool zwaaide tijdens een rel in de wijk Sheikh Jarrah in Jeruzalem en er bij de politie op aangedrongen werd om de Palestijnse stenengooiers neer te schieten.
In het donker van de nacht, in de vroege ochtenduren van donderdag, bespoten een groep jonge mannelijke “kolonisten” soldaten met pepperspray in de stad Huwara op de Westelijke Jordaanoever en konden het toneel ontvluchten. Geen van de Joodse relschoppers werd ter plaatse gearresteerd en niemand werd neergeschoten. De politie heeft inmiddels drie verdachten aangehouden.
Twee van de Israëli’s (gemaskerd) die naar verluidt afgelopen november Palestijnse boeren hebben aangevallen die hun olijven oogsten, samen met Israëlische mensenrechtenactivisten. (Met dank: Shai Kendler/Megaphone News)
In zijn rapportage over het incident, dat publieke veroordeling veroorzaakte vanwege de aanval op soldaten , merkte Channel 13 de discrepantie op tussen IDF-behandeling van Palestijnen en Israëli’s in een dergelijke scène. Het benadrukte het gemak waarmee de joodse aanvallers dicht bij de soldaten hadden kunnen komen.
Een reeks gewelddadige gebeurtenissen
Het was geen geïsoleerd incident van geweld door kolonisten.
Volgens de Israëlische linkse groep Yesh Din zijn er tussen 27 september en 19 oktober 37 gewelddaden op de Westelijke Jordaanoever geweest door kolonisten en rechts-extremisten, het Huwara-incident van donderdag niet meegerekend. Daarvan waren er zes in Huwara en binnen de afgelopen 10 dagen.
De stad, gelegen in de buurt van Nablus, in de regio Samaria op de Westelijke Jordaanoever, is vaak een brandpunt van geweld. Route 60, een van de belangrijkste verkeersaders van de regio voor zowel Israëlische als Palestijnse voertuigen, loopt er doorheen.
Een van de meer gepubliceerde Huwara-incidenten was op 13 oktober, toen kolonisten en rechtsextremisten stenen gooiden naar Palestijnen, voertuigen en huizen, zelfs toen IDF-soldaten al onderweg waren. Op een veel gepubliceerde foto op sociale media had een van de burgerwachten iets in zijn hand wat leek op een bijl.
Dan was er de aanval van kolonisten buiten Bethlehem op een 70-jarige Israëlische vrouw die woensdag de Palestijnen ging helpen bij het oogsten van hun olijven.
Het was echter pas toen soldaten donderdag het doelwit waren, dat Israëlische politici veroordelingen uitvaardigden, van premier Yair Lapid tot het hoofd van de religieuze zionistische partij Bezalel Smotrich, die eenvoudig zei dat “je geen hand opheft tegen IDF-soldaten, punt uit. ”
Daar is natuurlijk een makkelijke verklaring voor. Er is een soort morele helderheid van goed en kwaad die voortkomt uit een situatie waarin Israëli’s hun eigen soldaten aanvallen in een Palestijnse stad. Er zijn maar weinig verklaringen die een dergelijke stap zouden rechtvaardigen, vooral in een vijandige situatie waarin het leven van de Israëli’s in gevaar had kunnen zijn en de soldaten hun verdedigers zouden zijn geweest.
Het was een geval van Israëli’s die Israëli’s aanvielen, waarbij de soldaten een heilig symbool van veiligheid hadden moeten zijn.
Zelfs toen werd het woord terrorist niet gebruikt door de leiders van het land. Het ergste dat Lapid kon zeggen, was dat het ‘gevaarlijke criminelen’ waren. Voormalig premier Benjamin Netanyahu merkte zelfs voorzichtig op dat het belangrijk was om de kolonistengemeenschap niet te brandmerken door een paar geïsoleerde individuen.
Het is juist dat de meeste kolonisten, ja de meeste Israëli’s, niet rondlopen om Palestijnen aan te vallen. Het stilzwijgen van die meerderheid en die van topleiders rond dergelijke acties wekt echter de schijn van tactische steun aan die acties.
Waar is de publieke veroordeling van het geweld?
Een deel van de publieke aarzeling om te veroordelen komt voort uit angst om de situatie niet volledig te begrijpen. Ze maken zich zorgen dat de berichtgeving gewoon verkeerd is of dat er een incident moet zijn geweest voorafgaand aan dat geweld, wat het incident zou veranderen in een daad van zelfverdediging, terwijl slechts één de ware feiten kende.
In sommige opzichten – ondanks de rapporten en video’s – weigert men te geloven dat Joden, inclusief degenen die keppeltjes dragen, tot daden in staat zijn.
Dan zijn er mensen die subtiel suggereren dat het gerechtvaardigd burgerwachtgeweld is dat een begrijpelijke reactie is op de golf van gewelddadige Palestijnse schiet- en stenigingsaanvallen die in sommige gevallen Israëlische levens hebben geëist. Het lijkt hen bijna pervers om te spreken van geweld tegen Palestijnen wanneer hun eigen leven in gevaar is.
Het is bijna alsof ze het geweld rechtvaardigen. Anderen zijn gewoon immuun omdat de aangevallen Palestijnen Palestijnen zijn, een bevolking die zij wereldwijd als hun vijand beschouwen, en men zou hen doden als de kans zich voordeed. Kortom, ze missen empathie.
Het scala aan antwoorden maakt een eenvoudige situatie erg ingewikkeld. Het is waar dat Palestijnen Israëli’s aanvallen in wat in veel gevallen kan worden gezien als terreuraanslagen.
Maar het is ook waar dat Israëli’s, of ze nu extremisten, joden of kolonisten worden genoemd, Palestijnen aanvallen. In sommige gevallen stijgen die daden tot het niveau van wat als een terreuraanslag beschouwd zou kunnen worden.
Er is nooit een situatie waarin het acceptabel is om onschuldige mensen aan te vallen, ongeacht hun nationalistische status of etnische identiteit. Dergelijke daden moeten altijd ronduit worden veroordeeld, worden geëtiketteerd voor wat ze zijn en voorkomen dat ze ooit plaatsvinden.
Het vermogen van een samenleving en een natie om schade aan onschuldige mensen te voorkomen, is een van de barometers van haar morele gezondheid.
Israëlische Joden spreken graag over hoe ze opnieuw een soevereine natie zijn in hun voorouderlijk thuisland. Soeverein zijn brengt de verantwoordelijkheid met zich mee om minderheden en andere groepen te beschermen.
Als soeverein land heeft Israël een soeverein leger om het te beschermen, dus er is geen noodzaak voor burgerwachten. De enige acceptabele tijd om een pistool te trekken of een steen te gooien is in absolute zelfverdediging.
ENGLISH
The ability of a society and a nation to prevent harm to innocent people is one of the barometers of its moral health.
By Jerusalem Post – TOVAH LAZAROFF
Imagine what would have happened if young Palestinian men had pepper-sprayed soldiers in the West Bank and thrown stones at Israeli vehicles.
The attack would have been described as a terror incident, and, in all likelihood, the assailants would have been “neutralized,” a polite word that often means shot dead.
Most assuredly, everyone at the scene would have been arrested.
One need only recall Otzma Yehudit Party leader MK Itamar Ben-Gvir brandishing his gun during a riot in Jerusalem’s Sheikh Jarrah neighborhood and urging police to shoot the Palestinian stone-throwers.
In the black of night, in the predawn hours of Thursday, a group of young male “settlers” pepper-sprayed soldiers in the West Bank town of Huwara and were able to flee the scene. None of the Jewish rioters was arrested at the scene and no one was shot. Police have since taken three suspects into custody.
Two of the Israelis (masked) who allegedly assaulted Palestinian farmers harvesting their olives, along with Israeli human rights activists, last November. (credit: Shai Kendler/Megaphone News)
In its reporting on the incident, which generated public condemnation due to the attack on soldiers, Channel 13 noted the discrepancy between IDF treatment of Palestinians and Israelis in such a scene. It emphasized the ease with which the Jewish assailants had been able to get close to the soldiers.
A series of violent events
It was not an isolated incident of settler violence.
According to the Israeli left-wing group Yesh Din, there have been 37 acts of West Bank violence by settlers and right-wing extremists from September 27 until October 19, not including the Thursday Huwara incident. Out of those, six were in Huwara and within the last 10 days.
The town, situated near Nablus, in the West Bank’s Samaria region, is often a flashpoint for violence. Route 60, one of the region’s main arteries for both Israeli and Palestinian vehicles, runs through it.
Among the more highly publicized Huwara incidents was on October 13 when settlers and right-wing extremists stoned Palestinians, vehicles and homes, even though IDF soldiers were on the way. In one highly publicized photo on social media, one of the vigilantes had what looked like an ax in his hand.
Then there was the settler attack outside Bethlehem against a 70-year-old Israeli woman who went to help Palestinians harvest their olives on Wednesday.
It was only when soldiers were targeted on Thursday, however, that Israeli politicians issued condemnations, from Prime Minister Yair Lapid to the Religious Zionist Party head Bezalel Smotrich, who said simply that “one doesn’t raise a hand against IDF soldiers, period.”
There is an easy explanation for this, of course. There is a kind of moral clarity of right and wrong that comes from a situation in which Israelis attack their own soldiers in a Palestinian town. There are few explanations that would justify such a step, particularly in a hostile situation in which the lives of the Israelis could have been in danger and the soldiers would have been their defenders.
It was a case of Israelis attacking Israelis, in which the soldiers are a sacred symbol of security.
Even then, the word terrorist was not applied by the country’s leaders. The worst Lapid could utter was that they were “dangerous criminals.” Former prime minister Benjamin Netanyahu was even careful to note that it was important not to smear the settler community because of a few isolated individuals.
It is correct that most settlers, indeed most Israelis, are not walking around trying to attack Palestinians. The silence of that majority and those of top leaders around such actions, however, gives the appearance of tactic support to those actions.
Where is the public condemnation to the violence?
Some of the public hesitation to condemn comes from fear of not fully understanding the situation. They worry that the reporting is simply wrong or that there must have been an incident prior to that violence, which would turn the incident into an act of self-defense if only one knew the true facts.
There is in some ways – despite the reports and videos – a refusal to believe that Jews, including those wearing skullcaps, are capable of acts.
Then there are those who subtly suggest that it is justified vigilante violence that is an understandable response to the wave of violent Palestinian shooting and stoning attacks that in some cases have claimed Israeli lives. It almost seems perverse to them to speak of violence against Palestinians when their own lives are in danger.
It is almost as if they are justifying the violence. Others are simply immune because those attacked are Palestinians, a population that they consider globally to be their enemy, and one would kill them if the opportunity arose. In short, they lack empathy.
The realm of response makes a simple situation very complicated. It’s true that Palestinians are attacking Israelis in what in many cases could be seen as terror attacks.
But it is also true that Israelis, whether they are called extremists, Jews or settlers, are attacking Palestinians. In some cases, those acts rise to the level of what would be considered a terror attack.
There is never a situation in which it is acceptable to attack innocent people, no matter what their nationalistic status or ethnic identity. Such acts should always be roundly condemned, labeled for what they are, and prevented from ever occurring.
The ability of a society and a nation to prevent harm to innocent people is one of the barometers of its moral health.
Israeli Jews like to speak of how they are once again a sovereign nation in their ancestral homeland. Being a sovereign carries with it the responsibility to protect minorities and other groups.
As a sovereign country, Israel has a sovereign army to protect it so there is no need for vigilante action. The only acceptable time to draw a gun or throw a stone is in absolute self-defense.
