Zicht op een tarweveld in de aanloop naar de komende Joodse feestdag Sjavoeot
View of a wheat field ahead of the upcoming Jewish holiday of Shavuot (Photo: Mila Aviv/Flash90)
Nederlands + English
Het feest van Sjavoeot, bij veel christenen bekend als het Wekenfeest, is een van de drie pelgrimsfeesten in de Bijbel. Het bijbelse feest Shavuot heeft een messiaanse connectie met de gebeurtenissen van Pinksteren.
In de Torah gebood God alle Israëlieten om drie keer per jaar voor Hem te verschijnen.
In het boek Exodus wordt Shavuot eerst “het feest van de oogst” genoemd, en gedefinieerd als het “feest van de eerstelingen” – in Israël zou dit verwijzen naar graanoogsten.
We lezen:
“Driemaal in het jaar zult gij voor Mij een feest houden. Jullie zullen het feest van de ongezuurde broden houden. Zoals ik u geboden heb, zult u zeven dagen lang op de vastgestelde tijd in de maand Abib ongezuurd brood eten, want daarin bent u uit Egypte gekomen. Niemand zal met lege handen voor mij verschijnen. U zult het feest van de oogst houden, van de eerstelingen van uw arbeid, van wat u op het veld zaait. Aan het einde van het jaar zult u het feest van de inzameling houden, wanneer u de vrucht van uw arbeid van het veld verzamelt. Driemaal in het jaar zullen al uw mannen voor de Here God verschijnen.” Exodus 23:14-17 (ESV)
Interessant is dat, omdat de gerstoogst vóór de tarweoogst komt, er in de tijd van Jezus twee eerstelingenoffers werden gebracht in de Tempel. De eerste was het offeren van een gerstschoof (in het Hebreeuws ‘omer’ genoemd) op de tweede dag van het Pesachfeest.
Omdat de gerst net rijp was rond de tijd van Pesach, vertegenwoordigde het offeren van de omer de hoop op de komende oogst van gerst, en daarna tarwe.
In dit voorbeeld kunnen we twee waarheden zien. De eerste is hoe de opstanding van Jezus de eerstelingen van de opstanding van de doden vertegenwoordigt, zoals Paulus zegt in 1 Korintiërs 15:20: “Maar in feite is Messias opgewekt uit de doden, de eerstelingen van hen die ontslapen zijn.”
De tweede waarheid is ontleend aan de twee soorten graan die op twee verschillende tijdstippen worden geoogst, eerst de gerst, gevolgd door de tarwe, wat wijst op de twee verschillende geestelijke oogsten waarover Paulus spreekt in Romeinen 9-11: Israël en de heidenen.
Kort na de Tweede Tempelperiode werd het gebruikelijk om tijdens de viering van Sjavoeot het boek Ruth te lezen.
Ruth is een eenvoudig boek met als thema de verlossende liefde, en omdat het zich afspeelt in de oogsttijd lijkt het gepast om het verhaal te lezen tijdens het Oogstfeest.
Het boek Ruth vertelt het verhaal van Israëls beroemdste heerser, koning David, over een buitenlandse vrouw, Ruth de Moabitische, die vertrouwt op de God van Israël en haar recht opeist om te sprokkelen van het gemorste graan van de gersteoogst.
Ruths vrijmoedigheid (chutzpah mogen we wel zeggen) wordt erkend door de akkerbouwer Boaz, die Ruth ziet als een deugdzame vrouw. Boaz treedt op als haar ‘verwantenverlosser’ en trouwt met haar. Samen beginnen zij uiteindelijk de lijn van David – het geslacht van onze Messias.
Het verhaal spreekt over de vereniging van twee volkeren, Israël en niet-Joden, door geloof in en trouw aan de God van Israël.
Uit die vereniging kwam de Beloofde voort, Jesjoea, die Jood en niet-Jood verenigt in een nieuw verbond met Zichzelf in het centrum. God beloofde Abraham dat zijn “zaad” een zegen zou zijn voor alle volken. En we zien dat het door de boodschap van Jezus is dat mensen uit elk volk inderdaad zijn gaan vertrouwen op de God van Israël.
De Joodse wijzen erkenden ook dat Gods daad van het geven van de Wet op de berg Sinaï ook plaatsvond in de tijd van Shavuot. In feite vertellen de rabbijnen een verhaal dat toen God de Tora aan de mensheid wilde aanbieden, Hij deze in alle door de mens gemaakte talen sprak, waarvan de rabbijnen zeggen dat het er toen 70 waren.
Het getal 70 komt uit het verhaal van Noach in Genesis 11, waarin 70 nakomelingen van Noach worden genoemd. Deze vertegenwoordigen 70 bevolkingsgroepen in de wereld, elk met hun eigen taal, volgens de traditie van de Tweede Tempel.
De traditionele overtuiging dat de 70 nakomelingen van Noach de volkeren van de wereld vertegenwoordigen, is blijkbaar gerelateerd aan de 70 discipelen die Jezus in Lucas 10 uitzond. (Sommige manuscripten zeggen 72, wat de verschillen weerspiegelt tussen de Hebreeuwse en Griekse versies van het Oude Testament). Hierin zien we dat Jezus Gods voornemen signaleert om de hele wereld, Jood en niet-Jood, te verlossen.
In het verhaal van Pinksteren (Pinksteren betekent 50ste en verwijst naar het tellen van de ‘omer’) uit het boek Handelingen zien we hetzelfde idee van Gods boodschap die in de talen van de mensen wordt gegeven.
Op dat moment gaf God aan dat Zijn belofte aan de profeet Joël eindelijk in vervulling ging.
Petrus erkende die waarheid en haalde Gods belofte aan om zijn Geest uit te storten op alle vlees (de hele mensheid) vóór de komst van de dag des Heren.
In het boek Handelingen lezen we:
“Maar dit is wat door de profeet Joël is uitgesproken: “En in de laatste dagen zal het zijn, zo verklaart God, dat ik mijn Geest zal uitstorten op alle vlees, en uw zonen en uw dochters zullen profeteren, en uw jonge mannen zullen visioenen zien, en uw oude mannen zullen dromen dromen; ook op mijn mannelijke en vrouwelijke dienaren zal ik in die dagen mijn Geest uitstorten, en zij zullen profeteren. En ik zal wonderen laten zien aan de hemel boven en tekenen op de aarde beneden, bloed en vuur en rookdampen; de zon zal in duisternis veranderen en de maan in bloed, voordat de dag des Heren komt, de grote en geweldige dag. En het zal gebeuren dat iedereen die de naam van de Heer aanroept, gered zal worden.” Handelingen 2:16-21 (ESV)
Mogen we uitzien naar die dag, terwijl we het geven van de Torah, het geven van de Geest en de verlossing van Jood en niet-Jood vieren.
********************************
ENGLISH:
The Feast of Shavuot, known to many Christians as the Feast of Weeks, is one of three pilgrimage festivals in the Bible. The biblical feast of Shavuot has a messianic connection with the events of Pentecost
In the Torah, God commanded all Israelite men to appear before Him three times per year.
In the Book of Exodus, Shavuot is first called “the Feast of Harvest,” and is defined as the ‘feast of the firstfruits’ – in Israel, this would refer to grain harvests.
We read:
“Three times in the year you shall keep a feast to me. You shall keep the Feast of Unleavened Bread. As I commanded you, you shall eat unleavened bread for seven days at the appointed time in the month of Abib, for in it you came out of Egypt. None shall appear before me empty-handed. You shall keep the Feast of Harvest, of the firstfruits of your labor, of what you sow in the field. You shall keep the Feast of Ingathering at the end of the year, when you gather in from the field the fruit of your labor. Three times in the year shall all your males appear before the Lord God.” Exodus 23:14-17 (ESV)
Interestingly, because the barley harvest comes before the wheat harvest, there were two firstfruits offerings made at the Temple in the time of Jesus. The first was the offering of a sheaf of barley (called ‘omer’ in Hebrew) on the second day of the Passover festival.
Because the barley was just becoming ripe around the time of Passover, the offering of the omer represented the hope of the coming harvest of barley, and then wheat.
In this example, we can see two truths. The first is how the Resurrection of Jesus represents the firstfruits of the Resurrection of the Dead, as Paul says in 1 Corinthians 15:20: “But in fact Messiah has been raised from the dead, the firstfruits of those who have fallen asleep.”
The second truth is drawn from the two types of grain harvested at two different times, first the barley followed by the wheat, which points to the two different spiritual harvests that Paul speaks of in Romans 9-11: Israel and the Gentiles.
Shortly after the Second Temple period, it became customary to read the Book of Ruth during the celebration of Shavuot.
Ruth is a short book containing the theme of redeeming love and because it takes place during the harvest time, it seems appropriate to read the story during the Feast of Harvest.
The Book of Ruth gives the backstory of Israel’s most famous ruler, King David, telling the story of a foreign woman, Ruth the Moabitess, who trusts in the God of Israel and asserts her right to glean from the fallen grain of the barley harvest.
Ruth’s boldness (might we say chutzpah) is recognized by the field owner Boaz, who views Ruth as a virtuous woman. Acting as her ‘kinsman redeemer,’ Boaz then marries her and together they ultimately begin the line of David – the lineage of our Messiah.
The story speaks of the uniting of two peoples, Israel and Gentiles, through faith in and faithfulness to, the God of Israel.
From that union came the Promised One, Yeshua, who unites Jew and Gentile in a new covenant with Himself at the center. God promised Abraham that his ‘seed’ would be a blessing to all nations. And we see that it is through the message of Jesus that people from every nation have, indeed, come to trust in the God of Israel.
The Jewish sages also recognized that God’s act of giving the Law at Mount Sinai also took place during the time of Shavuot. In fact, the rabbis tell a story that when God wanted to offer the Torah to mankind, He spoke it in all the man made languages, which the rabbis said were 70 at that time.
The number 70 comes from the story of Noah in Genesis 11, in which 70 descendants of Noah are mentioned. These represent 70 people groups in the world, each with their own language, according to Second Temple tradition.
The traditional belief that Noah’s 70 descendants representing the nations of the world is apparently related to the 70 disciples that Jesus sent out in Luke 10. (Some manuscripts say 72, which reflects differences between Hebrew and Greek versions of the Old Testament.) In this, we can see Jesus signaling God’s intention to redeem the entire world, Jew and Gentile.
In the story of Pentecost (Pentecost means 50th and refers to the counting of the ‘omer) from the Book of Acts, we see that same idea of God’s message being given in the languages of men.
At that moment, God indicated that His promise given to the prophet Joel was finally coming to fruition.
Peter recognized that truth, quoting God’s promise to pour out His Spirit on all flesh (all mankind) before the coming of the Day of the Lord.
In the Book of Acts, we read:
“But this is what was uttered through the prophet Joel: ‘And in the last days it shall be, God declares, that I will pour out my Spirit on all flesh, and your sons and your daughters shall prophesy, and your young men shall see visions, and your old men shall dream dreams; even on my male servants and female servants in those days I will pour out my Spirit, and they shall prophesy. And I will show wonders in the heavens above and signs on the earth below, blood, and fire, and vapor of smoke; the sun shall be turned to darkness and the moon to blood, before the Day of the Lord comes, the great and magnificent day. And it shall come to pass that everyone who calls upon the name of the Lord shall be saved.” Acts 2:16-21 (ESV)
May we look forward to that day, as we celebrate the giving of the Torah, the giving of the Spirit, and the redemption of Jew and Gentile.
