Nederlands + English

Aan wie behoort Jeruzalem toe?

De stad Jeruzalem – en aan wie Jeruzalem toebehoort – staat in de rij om de meest uitdagende kwestie van het buitenlands beleid van onze tijd te worden. Hoe opmerkelijk als je bedenkt dat deze stad geen van de ingrediënten voor grootsheid bezit! Wat bedoel ik daarmee?

Door: Firm Israel – Kameel Majdali

Jeruzalem heeft een vrij kleine bevolking van minder dan 900.000 (in tegenstelling tot miljoenen die in New York, Parijs of Singapore wonen). Het ligt niet aan grote wegen en heeft geen grote waterwegen (zoals rivieren) of hulpbronnen.

Toch blijft Jeruzalem uitzonderlijk belangrijk op de wereldkaart. Waarom? Het is niet alleen de moeilijkste kwestie van de vredesonderhandelingen in het verleden, het heden en de toekomst. Kwesties met betrekking tot Jeruzalem zijn breder dan u zich kunt voorstellen.

Uiteindelijk ligt deze “Stad van de Grote Koning” in Israël. Tegenwoordig bezit Israël Jeruzalem; zij is de hoofdstad van Israël . Dus waarom al die ophef?

Geschiedenis van Jeruzalem en aan wie deze stad toebehoorde.

Bijna honderd jaar lang heeft de wereld moeten nadenken over ‘de kwestie van Jeruzalem’. Simpel gezegd: wie is de onbetwiste, internationaal erkende eigenaar van de Heilige Stad?

De laatste erkende bezitter van Jeruzalem was het Ottomaanse Rijk, dat de stad precies 400 jaar in handen had. Ze verloren het in december 1917 aan de Britten, waarna het rijk zelf in 1923 uiteenviel.

Sindsdien bestaat er geen consensus over wie de uiteindelijke eigenaar zou moeten zijn. Ook al zijn er maar liefst vijf dozijn voorstellen geweest om de kwestie-Jeruzalem op te lossen!

Waarom is de status van deze stad zo moeilijk op te lossen? Om te beginnen gaat het niet alleen om de Israëliërs en de Palestijnen. Het is belangrijk voor ons om te weten dat Jeruzalem nog andere machtige belanghebbenden heeft. Dit omvat de Verenigde Naties, de Europese Unie, het Vaticaan, Rusland, de Verenigde Staten, de Orthodoxe Kerk en de moslimwereld onder de OIC.

Al deze entiteiten hebben een vinger in de ‘Jeruzalempap’ en elk van hen kan een veto uitoefenen om een ​​nederzetting van de kaart te vegen. Voeg aan deze lijst 4000 jaar turbulente geschiedenis toe, met een verscheidenheid aan eigenaren en godsdiensten.

Jeruzalem als internationale stad

Korte tijd leek het erop dat er misschien een oplossing voor dit probleem zou komen, hoe tijdelijk ook. In november 1947 stemden de jonge Verenigde Naties voor de verdeling van het Britse mandaatgebied Palestina in een Arabische staat en een Joodse staat. Dit werd de VN-Verdelingsresolutie 181 genoemd.

Wat Jeruzalem betreft, het zou een corpus separatum worden, wat ‘afgescheiden lichaam’ betekent, een internationale stad onder toezicht van de VN. Deze status zou ongeveer 10 jaar blijven bestaan. Daarna zou de stad een referendum houden, om te kijken welke kant de inwoners op wilden.

Dus wat gebeurde er met Resolutie 181 en de internationale status van Jeruzalem? De Joodse gemeenschap aanvaardde de resolutie, maar de Arabieren verwierpen deze volledig.

Toen de Britten zich terugtrokken, begon de Arabisch-Israëlische oorlog van 1948. Beide partijen probeerden hun belangen in Jeruzalem te veroveren en te verdedigen. Het resultaat was dat de Israëlische strijdkrachten de westelijke sector (of de Nieuwe Stad) veroverden, terwijl het Jordaanse Arabische Legioen de historische Oude Stad en de Olijfberg veroverde.

De Verenigde Naties, de beoogde hoeder en toezichthouder van de internationale stad, waren nergens te vinden.

Hebben de Verenigde Naties (VN) geprobeerd Jeruzalem te bezitten?

Nadat Israël en Jordanië een wapenstilstand hadden getekend, vroegen de VN om de sleutels van de stad. Beide partijen zeiden ‘Nee.’

Waarom zouden ze vanuit hun gezichtspunt hun deel van de stad opgeven, waarvoor betaald werd met het vergoten bloed van hun soldaten en burgers? De VN waren tenslotte een entiteit die geen vinger uitstak ter verdediging ervan. Dus Jeruzalem, de aantrekkelijke, vernieuwde hoofdstad, werd verdeeld tussen twee vijandige landen.

Prikkeldraad, niemandsland, mijnenvelden en sluipschutters werden onderdeel van het leven in de verdeelde stad. Behalve toeristen, diplomaten en Israëlische christenen kon niemand van de ene kant van de stad naar de andere oversteken.

Voortdurende strijd om Jeruzalem

De oorlog van 1967 veranderde het aanzien van Jeruzalem. De zegevierende Israëlische strijdkrachten veroverden de oude stad en de Olijfberg en herenigden de stad.

Eind juni 1967 annexeerde Israël de oostelijke sector. Het riep de hele stad uit tot de ondeelbare, eeuwige hoofdstad van de staat Israël, en bedacht de zinsnede ‘Jeruzalem is niet onderhandelbaar’. Het zou bij toekomstige vredesbesprekingen met de Arabieren niet op de onderhandelingstafel liggen.

Hoewel er bij Israël geen twijfel over bestond dat Jeruzalem in zijn bezit zou blijven, had de rest van de wereld daar andere ideeën over. Buitenlandse ambassades weigerden zich in Jeruzalem te vestigen, of trokken weg, maar gaven er de voorkeur aan om in Tel Aviv, 65 kilometer verderop, gevestigd te zijn.

Paspoorten van westerse burgers geboren in de Heilige Stad zouden louter ‘Jeruzalem’ als geboorteplaats hebben. In wezen werd het een stad zonder land. De wereldgemeenschap zei dat de status van Jeruzalem in juni 1967 nog niet was geregeld; er moet een besluit over worden genomen als onderdeel van een alomvattend vredesakkoord met de Arabieren.

De Jeruzalemkwestie

Al meer dan negentig jaar, sinds de val van het Ottomaanse Rijk, is de internationale vraag ‘Wie zal Jeruzalem bezitten?’. Dit staat bekend als de ‘Jeruzalemkwestie’.

Er zijn door de jaren heen vijf dozijn voorstellen geweest, maar een of meer van de vele partijen die belang hebben bij de Jeruzalemkwestie hebben ‘Nee’ gezegd.

Tot deze geïnteresseerde partijen behoren Israël, de Palestijnse Autoriteit, de Arabische Liga, de Organisatie voor Islamitische Samenwerking (OIC), het Vaticaan, de Europese Unie, de Verenigde Naties, Rusland en de Orthodoxe Kerk. Geen wonder dat de kwestie Jeruzalem zo moeilijk op te lossen is.

De Slag om Jeruzalem betekent niet dat er elke dag geweren worden afgevuurd en dat er elke dag slachtoffers vallen. Nee, de strijd vindt dagelijks plaats, maar op verschillende niveaus: politiek, cultureel, theologisch, spiritueel en fysiek.

Het voortdurende conflict

De geestelijke strijd is aan de gang en wordt steeds intenser – het is een dagelijkse strijd. Gedurende de 4000 jaar lange geschiedenis van Jeruzalem zijn er veel fysieke veldslagen geweest. De laatste volledige strijd vond plaats in juni 1967, toen het Israëlische leger de Oude Stad en de Olijfberg veroverde op de Jordaniërs.

Tot de gevechten op laag niveau behoren onder meer rellen en twee Palestijnse opstanden, ook wel bekend als intifada’s. Zelfs recentelijk, tijdens verschillende Gaza-oorlogen (Operaties), zijn er nog meer rellen geweest.

We kijken naar een hoogst onwaarschijnlijk slagveld: het is wat we ‘inter-Joods’ kunnen noemen. Het Joodse volk over de hele wereld begint, onder druk van verschillende actiegroepen, Israël in twijfel te trekken. Degenen in Israël zijn het er grotendeels over eens dat Jeruzalem verenigd moet blijven onder Israëlisch bewind. Maar er is zelfs sprake van een schisma onder de Joden die specifiek in Jeruzalem wonen.

Inwoners die “Jeruzalem bezitten”

Het Joodse volk vormt ongeveer 60% van de bevolking van Jeruzalem, misschien zelfs meer. Mogelijk bestaat zelfs de helft daarvan uit Haredi-joden – een religieuze groepering. De groei van de religieuze bevolking kan worden toegeschreven aan een hoger geboortecijfer en de emigratie van seculiere joden.

Waarom verlaten seculiere joden Jeruzalem? Om verschillende redenen, maar één daarvan is dat Jeruzalem standaard een religieuze stad is. Het nachtleven kan saai zijn vergeleken met het 65 kilometer verderop gelegen Tel Aviv. Ook op de sabbat gelden strenge regels, omdat de Haredim (meervoud van Haredi) theaters en restaurants gesloten willen houden, en auto’s van de straat willen houden.

Hoewel het leven tussen Jeruzalemse Arabieren en Joden overwegend rustig kan zijn, zijn er momenten waarop de zaken oplaaien. En dit kan er ook voor zorgen dat sommige seculiere joden op zoek gaan naar rustiger gebieden. Secularisten zijn waarschijnlijk de twee gevechten waarmee ze worden geconfronteerd beu: Arabier versus Jood, maar ook Jood versus Haredi.

Als in de toekomst de spanningen tussen seculiere en Haredi-joden toenemen (zoals meer sabbatbeperkingen of het opnemen van religieuze joden in het leger), zou Jeruzalem de breuklijn zijn.

Bovendien geloven sommige (niemand weet hoeveel) Haredi niet dat de staat Israël bestaansrecht heeft. In hun gedachten kan alleen de Messias een Joodse staat creëren en is alles wat door de mens is gecreëerd bedrog.

Gemeenschap van Bedieningen

De strijd om Jeruzalem wordt steeds heviger. Onze bediening, The Fellowship of Israel Related Ministries (FIRM), heeft zijn hoofdkantoor in Jeruzalem. Deel uitmaken van deze spiritueel en historisch belangrijke plek is de basis van alles wat we doen.

Als gelovigen is ons de boodschap van verzoening toevertrouwd, die alleen door de naam van Jezus kan komen. Wij geloven dat God ons roept om Zijn handen en voeten te zijn en hoop en genezing te brengen aan degenen die lijden.

“Bid voor de vrede van Jeruzalem: Mogen zij voorspoedig zijn die van u houden. Moge vrede binnen uw muren zijn en voorspoed binnen uw paleizen.” (Psalm 122:6-7)

Wij moedigen u aan om te bidden – het betekent zoveel voor ons en raakt het hart van God. Samen kunnen we noodhulp bieden aan mensen die gewond zijn geraakt tijdens deze huidige crisis. Moge het gebeuren ter wille van het Evangelie en ter ere van de Koning!

 

****************************************************

ENGLISH

 

Who Owns Jerusalem?

The city of Jerusalem – and who owns Jerusalem – is lining up to be the single-most challenging foreign policy issue of our time. How remarkable considering that this city has none of the ingredients of greatness! What do I mean by that?

By: Firm Israel – Kameel Majdali

Jerusalem has a fairly small population of less than 900,000 (as opposed to millions residing in NYC, Paris or Singapore). It is not located on major roads, and doesn’t have any major waterways (like rivers) or resources.

Yet, Jerusalem remains exceptionally important on the world map. Why? It is not just the most difficult issue of the past, present, and future peace negotiations. Issues pertaining to Jerusalem are broader than you can imagine.

Ultimately, this “City of the Great King” is in Israel. Today, Israel owns Jerusalem; she is Israel’s capital city. So why all the fuss?

History of Jerusalem Ownership

For nearly one hundred years the world has had to contemplate ‘the Jerusalem Question.’ Simply put, who is the undisputed, internationally recognized owner of the Holy City?

The last recognized holder of Jerusalem was the Ottoman Empire, which held the city for exactly 400 years. They lost it to the British in December 1917, and then the empire itself fell apart in 1923.

Since then, there has been no consensus on who the final owner should be. Even though there have been no less than five dozens proposals to solve the Jerusalem issue!

Why is the status of this city so difficult to resolve? For starters, it does not merely involve the Israelis and Palestinians. It is important for us to know that Jerusalem has other powerful stakeholders. This includes the United Nations, the European Union, the Vatican, Russia, the United States, the Orthodox Church, and the Muslim world under the OIC.

All these entities have a finger in the ‘Jerusalem pie’ and any one of them can wield a veto to knock a settlement off the board. Add to this list 4,000 years of turbulent history, with a variety of owners, and several theologies, too.

Jerusalem as an International City

For a short time, it appeared that there might be a resolution of this issue, however temporary. In November 1947, the young United Nations voted to partition the British-mandatory Palestine into an Arab state and Jewish state. This was called the UN Partition Resolution 181.

As for Jerusalem, it was to become a corpus separatum, meaning ‘separated body’, an international city under UN supervision. This status would remain for about 10 years. After that time the city was to hold a referendum, to see which way the inhabitants wanted to go.

So what happened to Resolution 181 and the international status of Jerusalem? The Jewish community accepted the resolution, but the Arabs rejected it totally.

Once the British withdrew, the 1948 Arab-Israeli war began. Both sides sought to capture and defend their interest in Jerusalem. The result was that the Israeli forces captured the western sector (or, New City) while the Jordanian Arab Legion captured the historic Old City and the Mount of Olives.

The United Nations, the proposed guardian and supervisor of the international city, was no where to be found.

Did the United Nations (UN) try to own Jerusalem?

Once an armistice was signed between Israel and Jordan, the UN asked for the keys to the city. Both sides said ‘No.’

From their point-of-view, why should they give up their sector of the city, which was paid for with spilt blood of their soldiers and civilians? After all, the UN was an entity which did not lift a finger in its defense. So Jerusalem, the attractive, updated capital was divided between two hostile countries.

Barbed-wire, no-man’s land, mine fields, and sniper fire became part of life in the divided city. Apart from tourists, diplomats, and Israeli Christians, no one could cross from one side of the city to the other.

Continued Battle over Jerusalem

The 1967 war,  changed the face of Jerusalem. The victorious Israel Defense Forces captured the Old City and Mount of Olives and reunited the city.

At the end of June 1967, Israel annexed the eastern sector. It declared the entire city to be the indivisible, eternal capital of the State of Israel, and coined the phrase ‘Jerusalem is not negotiable.’ It would not be on the negotiating table in any future peace talks with the Arabs.

While there was no question in Israel’s mind that Jerusalem was to remain in its possession, the rest of the world had other ideas. Foreign embassies refused to locate in Jerusalem, or moved out of it, preferring to be based in Tel Aviv 65 kilometers away.

Passports of western citizens born in the Holy City would merely have ‘Jerusalem’ as their place of birth. In essence, it became a city without a country. The world community said that the status of Jerusalem was not settled in June 1967; it must be decided as part of a comprehensive peace agreement with the Arabs.

The Jerusalem Question

For over ninety years, since the fall of the Ottoman Empire, the international question has been ‘Who will own Jerusalem?’. This is known as the ‘Jerusalem Question.’

There have been five dozen proposals over the years but one or more of the many parties who have a stake in the Jerusalem Question have said ‘No.’

These interested parties include Israel, Palestinian Authority, the Arab League, the Organization of Islamic Cooperation (OIC), the Vatican, the European Union, the United Nations, Russia, and the Orthodox Church. No wonder the question of Jerusalem is so difficult to solve.

The Battle for Jerusalem does not mean that guns are fired and bodies fall everyday. No, the battle happens daily, but at several levels: political, cultural, theological, spiritual, and physical.

The Ongoing Conflict

The spiritual battle is ongoing and intensifying – it is the daily one. Physical battles have been many throughout Jerusalem’s long 4,000 years of history. The last full-on battle was in June 1967, when the Israel Defense Forces captured the Old City and the Mount of Olives from the Jordanians.

Low-level battles include riots and two Palestinian uprisings, otherwise known as intifadas. Even recently, with several of the Gaza wars (Operations), there has been more spot-rioting.

We look at a most unlikely battlefield: it is what we can call ‘inter-Jewish.’ The Jewish people around the world, pressed by different activist groups, start to question Israel. The ones in Israel mostly agree that Jerusalem should remain united under Israeli rule. But even there is a schism among those Jews who live in Jerusalem specifically.

Residents Who “Own Jerusalem”

The Jewish people make up about 60% of Jerusalem’s population, maybe more. Possibly even half of that are Haredi Jews – the religious group. The growth of the religious population can be attributed to a higher birth rate and emigration of secular Jews.

Why are secular Jews leaving Jerusalem? For various reasons, but one is that Jerusalem is by default a religious city. Its night life can be dull compared to bopping Tel Aviv 65 kilometers down the road. There are also strict rules on the Sabbath, because the Haredim (plural of Haredi) want to keep theaters and restaurants closed, and cars off the streets.

Though life between Jerusalem Arabs and Jews can be mostly calm, there are times when things flare up. And this may also make some secular Jews look for calmer pastures. Secularists are probably tired of the two battles they face: Arab vs. Jew as well as Jew vs. Haredi.

If, in the future, tensions rise between secular and Haredi Jews (like more Sabbath restrictions or drafting religious Jews into the army), Jerusalem would be the fault-line.

Furthermore, some (no one knows the amount) of Haredi do not believe that the State of Israel has a right to exist. In their mind, only Messiah can create a Jewish state and anything created by man is a fraud.

Fellowship of Ministries

The battle for Jerusalem increases in intensity. Our ministry, The Fellowship of Israel Related Ministries (FIRM), has its headquarters in Jerusalem. Being part of this spiritually and historically significant place grounds all that we do.

As believers, we’ve been entrusted with the message of reconciliation that can only come through the name of Jesus. We believe that God is calling us to be His hands and feet and bring Hope & Healing to those who are suffering.

“Pray for the peace of Jerusalem: May they prosper who love you. May peace be within your walls, and prosperity within your palaces.” (Psalm 122:6-7)

We encourage you to pray – it means so much to us and moves the heart of God. Together, we can help provide emergency relief for hurting people during this present crisis. May it happen for the sake of the Gospel and for the glory of the King!