Nederlands + English
Heb je je ooit afgevraagd waarom Jezus de vijgenboom vervloekte in Markus hoofdstuk 11? De waarheid is dat ik de subtiele maar belangrijke boodschap die Jezus leerde niet begreep totdat ik vijgenbomen begon te vermeerderen en te laten groeien, en nu ik de context van het verhaal ken, en iets over vijgenbomen weet, wil ik het met je delen ook.
Door One For Israel – Noel Goetz
Het verslag begint op de dag nadat Jezus Jeruzalem binnenging op wat wij “Palmzondag” noemen, dagen voordat Jezus zou worden gekruisigd. De vorige dag had hij de tempel bezocht en alles gezien in het huis van Zijn Vader (Gods). Hij zag het kopen, verkopen en verhandelen – de grote zonde van de priesters die profiteerden en misbruik maakten van pelgrims die trouw kwamen om het Pascha te vieren. Na een nacht in Bethanië te hebben doorgebracht, gaat het verder:
De volgende dag, toen ze Bethanië verlieten, had Jezus honger. Toen hij in de verte een vijgenboom in blad zag, ging hij kijken of hij vruchten had. Toen hij het bereikte, vond hij niets dan bladeren, want het was niet het seizoen voor vijgen. Toen zei hij tegen de boom: “Moge niemand ooit meer fruit van je eten.” (Marcus 11:12-14)
Later ‘die’ dag, gaat het verhaal verder, ging Hij naar de tempel en joeg de geldwisselaars en kooplieden naar buiten, terwijl hij hun tafels omdraaide.
Toen ze ’s morgens verder gingen, zagen ze de vijgenboom verdord vanaf de wortels. Petrus herinnerde het zich en zei tegen Jezus: ‘Rabbi, kijk! De vijgenboom die je vervloekte is verdord!”
“Heb geloof in God”, antwoordde Jezus. (Marcus 11:20-22)
Nu lijkt het waarschijnlijk vreemd dat Jezus een boom vervloekte alleen omdat hij honger had en teleurgesteld was, maar we zouden missen wat Jezus zijn discipelen leerde als we niet beter zouden kijken.
DE BETEKENIS VAN DE BREBA-OOGST
Wist je dat veel vijgenbomen meer dan één oogst voortbrengen? Er is iets dat we tegenwoordig een ‘Breba’-gewas noemen, of een ‘buiten het seizoen’-gewas.
De Breba-oogst wordt geproduceerd op ‘een volwassen tak’ van het hout van het voorgaande jaar, in tegenstelling tot het hoofdgewas van vijgen die groeien op het nieuwe, groene hout van het huidige jaar. De Breba-oogst is klein in aantal, maar produceert vaak de allergrootste, zoete vijgen, een tijd waarin geen enkele andere boom rijpend fruit draagt.
Zie je, de lommerrijke boom in de verte hield de belofte van fruit in (zegen… voeding… leven). Mensen hadden de hele winter zonder vers fruit gezeten en keken uit naar deze ‘Breba’-vijgen, dus Jezus verwachtte natuurlijk volledig en terecht dat de boom van nature vroeg fruit zou laten groeien op ‘een volwassen tak’.
Maar er is altijd meer aan het verhaal, nietwaar?
Jezus “verwachte vrucht te vinden” op het volwassen hout, en in een tijd dat het het meest gewenst was in het vroege voorjaar (rond de tijd van Pesach). Omdat het werd verwacht en Hem hongerig achterliet, was het een boom die een belofte inhield, maar bij nader onderzoek bleek die er niet te zijn. Het was een vijgenboom die niet voortbracht waarvoor hij gemaakt was.
De Joodse leiders – de priesters, rabbijnen, farizeeën, sadduceeën, schriftgeleerden en anderen waren in feite de ‘rijpe takken’ van Israël.
GEMAAKT OM GOEDE VRUCHTEN voort te brengen
Toen Jezus de vorige dag Jeruzalem was binnengekomen, verwachtte hij de religieuze leiders aan te treffen die geestelijk fruit zouden uitdelen aan de hongerige pelgrims, van wie velen naar de Paschaviering waren gekomen om voedsel te vinden. Ze kwamen naar de tempel in de verwachting gevoed te worden, maar vonden alleen teleurstelling. De religieuze leiders die werden aangesteld (gemaakt) om hen de goede dingen van God te voeden, presenteerden zichzelf als vroege bladeren, met de belofte van fruit, maar ze waren in feite vruchteloos. In plaats van voor voedsel te zorgen, maakten ze misbruik van de mensen en stuurden ze hongerig weg – net zoals Jezus hongerig werd achtergelaten door de vruchteloze vijgenboom.
Jezus bracht zowel een profetische als praktische boodschap aan zijn discipelen: als je geschapen bent om goede vruchten te dragen, maar opstandig bent en weigert vrucht te dragen, zul je vervloekt worden. Zijn woorden waren:
“Moge niemand ooit meer fruit van je eten.” (Marcus 11:14)
In 70 na Christus (minder dan een generatie later) toen de Joden in opstand kwamen tegen Rome, werd de tempel verwoest. De priesters werden verdreven of gedood, en de tempel werd in brand gestoken om het goud dat de tempel sierde terug te krijgen en vervolgens blok voor blok uit elkaar gehaald om dat goud terug te krijgen. In een enigszins verwant vers sprak Jezus de volgende woorden:
“Ik ben de wijnstok; jullie zijn de takken. Als je in mij blijft en ik in jou, zul je veel vrucht dragen; buiten mij kun je niets doen. Als je niet in mij blijft, ben je als een tak die wordt weggegooid en verdort; zulke takken worden opgepakt, ‘in het vuur gegooid en verbrand’. (Johannes 15:5-6)
Veel mensen zwerven rond in onze wereld, hongerig naar de dingen van God. Zoals we weten, zijn jij en ik geschapen en toegerust om goede vruchten af te werpen – zowel de vroege en langverwachte ‘Breba’-oogst als de oogst in het hoofdseizoen; zodat niemand, geen enkel persoon, ooit hongerig hoeft weg te gaan.
ENGLISH:
Did you ever stop to wonder why Jesus cursed the fig tree in Mark Chapter 11? The truth is I really didn’t understand the subtle yet significant message Jesus was teaching until I began propagating and growing fig trees, and now that I know the context of the story, and something about fig trees, I want to share it with you as well.
By: One For Israel – Noel Goetz
The account begins the day following Jesus entering Jerusalem on what we call “Palm Sunday”, days before Jesus would be crucified. On the previous day he had visited the temple and saw everything going on at His Father’s (God’s) house. He saw the buying, selling and merchandising – the great sin of the priests who were profiting and taking advantage of pilgrims who were faithfully coming to celebrate Passover. After spending the night in Bethany it goes on to say:
The next day as they were leaving Bethany, Jesus was hungry. Seeing in the distance a fig tree in leaf, he went to find out if it had any fruit. When he reached it, he found nothing but leaves, because it was not the season for figs. Then he said to the tree, “May no one ever eat fruit from you again.” (Mark 11:12-14)
Later ‘that’ day the account goes on to say that he went to the temple and cast the money changers and merchandisers out, turning over their tables.
In the morning, as they went along, they saw the fig tree withered from the roots. Peter remembered and said to Jesus, “Rabbi, look! The fig tree you cursed has withered!”
“Have faith in God,” Jesus answered. (Mark 11:20-22)
Now it probably seems strange that Jesus cursed a tree just because he was hungry and was disappointed, but we’d be missing out on what Jesus was teaching His disciples if we didn’t look closer.
THE SIGNIFICANCE OF THE BREBA CROP
Did you know that many fig trees bear more than just one crop? There is something we today call a ‘Breba’ crop, or an ‘out of season’ crop.
The Breba crop is produced on ‘a mature branch’ the previous year’s wood, unlike the main crop of figs that grow on the current year’s new, green wood. The Breba crop is small in number but often produces the very largest, sweet figs, a time when no other tree is anywhere close to ripening fruit.
You see, the leafy tree in the distance was holding out the promise of fruit (blessing… sustenance… life). People had gone all winter without fresh fruit and looked forward to these ‘Breba’ figs, so of course Jesus fully and rightfully expected that the tree would naturally have early fruit growing on ‘a mature branch’.
But there is always more to the story isn’t there?
Jesus was “expecting to find fruit” from the mature wood, and at a time when it was most desired in early spring (at about the time of Passover) and because it was expected and sent him away hungry, it was a tree holding out promise, but upon further investigation it was found lacking. It was a fig tree that didn’t provide what it was created to provide.
The Jewish leaders – the Priests, Rabbis, Pharisees, Sadducees, scribes and others were in fact, Israel’s ‘mature branches’.
CREATED TO BEAR GOOD FRUIT
When Jesus had entered Jerusalem the previous day, he was expecting to find the religious leaders feeding spiritual fruit to the hungry pilgrims, many of whom had come to the Passover celebration to find sustenance. They came to the temple expecting to be fed, but only found disappointment. The religious leaders who were ordained (created) to feed them the good things of God, presented themselves like early leaves; holding out the promise of fruit, but they were in fact fruitless. Instead of providing nourishment, they were taking advantage of the people and sending them away hungry – just as Jesus was left hungry by the fruitless fig tree.
Jesus was conveying both a prophetic and practical message to his disciples: If you are created to bear good fruit, but are rebellious and refuse to bear fruit, you will be cursed. His words were,
“May no one ever eat fruit from you again.” (Mark 11:14)
In 70 AD (less than a generation later) when the Jews rebelled against Rome, the temple was destroyed. The priests were expelled or killed, and the temple was set on fire to recover the gold adorning the temple and then taken apart block by block to recover that gold. In a somewhat related verse, Jesus spoke the following words:
“I am the vine; you are the branches. If you remain in me and I in you, you will bear much fruit; apart from me you can do nothing. If you do not remain in me, you are like a branch that is thrown away and withers; such branches are picked up, ‘thrown into the fire and burned’. (John 15:5-6)
Many people wander about in our world, hungry for the things of God. As we know, you and I were created and equipped to bear good fruit – both the early and hungrily anticipated ‘Breba’ crop and likewise the ‘main season’ sustaining crop; so that no one, not a single person, should ever have to go away hungry.
